Shaxning vujudga kelishi inqirozlarning rivojlanishi va ularning ro`li

Individ esa inson zotining alohida olingan nusxasi, uning vakillaridan biridir. Shaxs esa u yoki bu inson sifatida namoyon bo’lib, u ma’lum va betakror individuallikka ega bo’ladi. Individning jamiyatga kirish jarayonlari uning ijtimoiylashuvini ta’minlaydi. Ijtimoiy munosabatlarga kirishish natijasida uning jamiyatdagi qadriyatlar va me’yorlarni o’zlashtirib borishi uchun zamin yaratadi. Bu jihatdan u ijtimoiy ta’sir obyektidir. Shuningdek, individ ijtimoiylashuv oqibatida jamiyatdagi turli munosabatlarda faollashadi va bunda u ijtimoiy munosabatlar subyekti sifatida harakatlanuvchi shaxsga aylanadi. An’anaviy jamiyatlarda insonning yaratuvchilik ijodiy qobiliyati ancha chegaralangan edi. Chunki, an’anaviy jamiyatda mehnatning tabiiy taqsimoti va ixtisoslashuvi, shaxslararo munosabatlarning o’ta tabaqalashuvi, o’zaro harakatlar va munosabatlarni norasmiy muvofiqlashtirish, jamiyat a’zolarini bir-biriga tobelik, urug’chilik va qon-qarindoshlik munosabatlari bilan bog’liqligi, boshqaruvdagi primitiv tizimlar imtiyozsiz jamiyat a’zolarining faolligini cheklab qo’ygan bo’lib, bu holat shaxsning ijodiy faoliyat ko’rsatish va fikrlash qobiliyatini rivojlantirishga yo’l bermas, o’zaro munosabatlarning esa biqiq bo’lishini taqozo etar edi. 

• Individ esa inson zotining alohida olingan nusxasi, uning vakillaridan biridir. Shaxs esa u yoki bu inson sifatida namoyon bo’lib, u ma’lum va betakror individuallikka ega bo’ladi. Individning jamiyatga kirish jarayonlari uning ijtimoiylashuvini ta’minlaydi. Ijtimoiy munosabatlarga kirishish natijasida uning jamiyatdagi qadriyatlar va me’yorlarni o’zlashtirib borishi uchun zamin yaratadi. Bu jihatdan u ijtimoiy ta’sir obyektidir. Shuningdek, individ ijtimoiylashuv oqibatida jamiyatdagi turli munosabatlarda faollashadi va bunda u ijtimoiy munosabatlar subyekti sifatida harakatlanuvchi shaxsga aylanadi. An’anaviy jamiyatlarda insonning yaratuvchilik ijodiy qobiliyati ancha chegaralangan edi. Chunki, an’anaviy jamiyatda mehnatning tabiiy taqsimoti va ixtisoslashuvi, shaxslararo munosabatlarning o’ta tabaqalashuvi, o’zaro harakatlar va munosabatlarni norasmiy muvofiqlashtirish, jamiyat a’zolarini bir-biriga tobelik, urug’chilik va qon-qarindoshlik munosabatlari bilan bog’liqligi, boshqaruvdagi primitiv tizimlar imtiyozsiz jamiyat a’zolarining faolligini cheklab qo’ygan bo’lib, bu holat shaxsning ijodiy faoliyat ko’rsatish va fikrlash qobiliyatini rivojlantirishga yo’l bermas, o’zaro munosabatlarning esa biqiq bo’lishini taqozo etar edi.