Strukturali dasturlash

Strukturali dasturlash

STRUKTURALI DASTURLASH

Strukturaviy dasturlash - dasturni ierarxik blokli tuzilma shaklida tasvirlashga asoslangan dasturlash paradigmasi. 1960-yillarning oxiri - 1970-yillarning boshlarida dasturlarni tizimli tashkil qilish imkoniyatini matematik jihatdan asoslaydigan Boem-Jacopini teoremasi va Edsger Dijkstraning "O'tish operatorining xavf-xatarlari to'g'risida" ishida kontseptsiya ishlab chiqilgan.
Paradigmaga muvofiq, goto operatoridan foydalanmasdan tuzilgan har qanday dastur uchta asosiy boshqaruv tuzilmasidan iborat: ketma-ketlik, tarmoqlanish, tsikl; bundan tashqari, subprogrammalar qo'llaniladi. Shu bilan birga, dasturni ishlab chiqish bosqichma-bosqich, "yuqoridan pastga" usuli yordamida amalga oshiriladi.
Strukturaviy dasturlash metodologiyasi kompyuterlarda hal qilinadigan vazifalarning murakkabligi va shunga mos ravishda dasturiy ta'minotning murakkabligi natijasida paydo bo'ldi. 1970-yillarda dasturlarning hajmi va murakkabligi shu darajaga yetdiki, an’anaviy dastur ishlab chiqish amaliyot ehtiyojlariga javob bermay qoldi. Dasturlar to'g'ri parvarish qilish uchun juda murakkab bo'lib qoldi. Shuning uchun dasturlarni ishlab chiqish jarayoni va tuzilishini tizimlashtirish talab qilindi.
Dastlab,strukturali dasturlash g'oyasi goto operatori va undan foydalanishning maqsadga muvofiqligiga shubha bilan bog'liq holda tug'ilgan. Bunday shubhalarni birinchi marta Xaynts Zemanek 1959 yil boshida Kopengagenda algo tili bo'yicha yig'ilishda bildirgan. Biroq, bu nutq e'tiborni jalb qilmadi va hech qanday natijaga olib kelmadi.
O'n yil o'tgach, 1968 yil mart oyida Dijkstra o'zining mashhur "Go To operatori zararli deb hisoblanadi" maktubini e'lon qilganidan keyin vaziyat keskin o'zgardi.Bu dasturlashning keyingi rivojlanishiga sezilarli ta'sir ko'rsatgan chinakam tarixiy hujjatdir. Hujjatning o'zitarixi juda qiziq. Gap shundaki, Dijkstra maqolaga butunlay boshqacha sarlavha bergan: "GO TO operatoriga qarshi dalillar"