Turob to‘la nodirabegim

---

TUROB TO‘LA 
NODIRABEGIM 
Nodirabegim monologi 
Amir! 
Sohibqiron!
Diqqat bilan tinglang!
Meni sizcha qilib aytganimizda saltanatga nojins bir zaifaning bunday jur’atiga hayron 
bo‘lmassiz! Xalqi, vatanini bilgan har bir inson boshida halokat buluti turib, mening ahvolimni 
anglashi lozim.
Yashirincha maxfiy chiqdim o‘rdadan. Na o‘rda biladi, na shahar buni. Hatto 
bilishmaydi xos navkarlarim. Xudo xayringizni bersin olampanoh. Hali O‘ratepa, Xo‘jand, 
Shahrisabzning sovigani yo‘q- ku kul tepalari. Toshkent, Farg‘onaning. Xo‘jand, Turkistonning 
bir yillik hirojini bag‘ishladik-ku... Tag‘in nima kerak boldi Amirga?!
Xayri ehson emas, insof so‘rab keldi Ho‘qon shoirasi sizdan: faqat insof va shafqat!!! 
Bosqinni bas qiling Amir!
Uyatga qo‘ymang musulmon yurtini dunyo oldida. Ketingiz bundan!!!
Razil kishilarda aql bolmaydi. Imon ham. Bu sizga ayon.
Qachon asqotibdi zo‘rlik zafari?! Qonli qilichlarning qonli safari Amiri A’zam?!
Ho‘qon tiz cho‘kmaydi oson! Kalomulloda ham, shariatda ham inson - inson bo‘lib 
yashasin degan. G‘ofil -johil bo‘lib emas, amirim!
Ha men shoiramen.
Shoirlar hamma zamonlarda, hamma tasarrufda tahqirlanib kelganlar. 
Ayol idrokini fahsh ataganlar.
Yo‘q! Amir Аl Muslimin, ayol - borliq, ayol bu - nafosat, ayol bu - go‘zallik! Uni baxti - 
eli, yurtim mening kamolim, - deydi. 
Hamma hammasini Amir, siz tahqir qilgan, siz haqorat qilgan avom kashf etgan. Shak 
keltirmang unga!
Men uning muborak. dilhun nomini besh vaqt namoz oldi va xutbalarda tilga olishlarin 
istayman qat’iy!