Umuman olganda, qashshoqlik bu shaxs yoki jamiyatning minimal turmush darajasini ta'minlash uchun moliyaviy resurslar va asosiy ehtiyojlarning etishmasligi holati

Kirish.
Umuman olganda, qashshoqlik - bu shaxs yoki jamiyatning minimal turmush darajasini ta'minlash uchun moliyaviy resurslar va asosiy ehtiyojlarning etishmasligi holati. Qashshoqlik bandlikdan olinadigan daromad shunchalik past bo'lib, insonning asosiy ehtiyojlarini qondira olmasligini anglatadi. Kam ta'minlangan odamlar va oilalar tegishli uy-joy, toza suv, sog'lom oziq-ovqat va tibbiy yordamsiz qolishi mumkin. Har bir xalqning qancha aholisi qashshoqlikda yashashi uchun o'z chegarasi bo'lishi mumkin.

Shu nuqtai nazardan, kambag'al odamlarni aniqlash, birinchi navbatda, asosiy ehtiyojlar nimadan iboratligini aniqlashni talab qiladi. Ularni tor ma'noda "omon qolish uchun zarur bo'lganlar" va keng ma'noda "jamiyatda hukmron turmush darajasini aks ettiruvchi" sifatida ta'riflash mumkin. Birinchi mezon faqat ochlik yoqasida turganlarni qamrab oladi; ikkinchisi, oziq-ovqat, uy-joy va kiyim-kechak hayotni saqlab qolish uchun etarli bo'lsa-da, umuman hayot standartlariga mos kelmaydigan odamlarga taalluqlidir. Ta'rif muammosi qashshoqlik so'zining egallagan iqtisodiy bo'lmagan ma'nolari bilan yanada keskinlashadi.
Kambag'allik, masalan, sog'lig'ining yomonligi, past darajadagi ta'lim, ishlashga layoqatsizlik yoki ishlamaslik, yuqori darajadagi buzg'unchilik yoki tartibsizlik va orqaga qarash bilan bog'liq. Garchi bu atributlar ko'pincha kambag'allik bilan birga mavjud bo'lsa-da, ularni qashshoqlik ta'rifiga kiritish ular o'rtasidagi bog'liqlikni va insonning asosiy ehtiyojlarini qondira olmaslikni yashiradi. Rasmiylarning fikriga ko'ra, qo'llanilgan har qanday ta'rifning ildizida qashshoqlik oqibatlari ham odamlar uchun, ham jamiyat uchun zararli degan ma'no bor[1].
Qashshoqlik tushunchasining o'zi yangilikdan yiroq bo'lsa-da, vaqt o'tishi bilan uning ma'nosi o'zgardi. Iqtisodiy ishlab chiqarishning an'anaviy usullarida qashshoqlikning keng tarqalishi muqarrar deb hisoblangan. Tovar va xizmatlar ishlab chiqarishning umumiy hajmi, agar u teng taqsimlangan bo'lsa ham, baribir aholiga zarur bo'lgan hamma narsani, ya'ni mavjud standartlar bo'yicha qulay turmush darajasini ta'minlash uchun etarli bo'lmaydi. Biroq, dunyoning aksariyat mamlakatlarida sanoatlashtirish natijasida butun aholini qulay hayot darajasiga olib keladigan iqtisodiy samaradorlik paydo bo'ldi.
Shunday qilib, ishlab chiqarishning o'sishi tovarlar tannarxini pasaytirdi, ularni arzonroq qildi. Qishloq xo‘jaligidagi yutuqlar ekinlar hosildorligini oshirdi, shuningdek, oziq-ovqat ishlab chiqarishni ko‘paytirdi. Taxminan 736 million kishi o'ta qashshoqlikda yashaydi, Jahon banki buni kuniga 1,9 dollardan kam daromad deb belgilaydi. Ularning qariyb yarmi faqat beshta davlatda istiqomat qiladi: Hindiston, Nigeriya, Kongo Demokratik Respublikasi, Efiopiya va Bangladesh [2].
Qashshoqlik yirik sarmoyadorlar tomonidan kuzatiladigan muhim statistika hisoblanadi, chunki u mamlakat ichidagi yanada jiddiy muammolarni ko'rsatadi.