Zbekiston badiiy akademiyasi kamoliddin behzod nomidagi milliy rassomlik va dizayn

26www. Ilxom Djabbarov Uz “Ку^на ва бо^ий Бухоро”Ilhom Jabborov to’g ’risida maqola. 2010 yil.
37

---

go’zallik oshiyoni. Bu yerda har bir ijodkorning o’z qo’li, o’z yo’li, o’z uslubi 
bor. 1960-1970-yillarda yaratilgan Ilhom Jabborov nomini elga tanitgan mashhur 
asarlari “Mashrab”, “Hayol”, “To’yga chorlov”, “Kelin”, “Sevishganlar”, “Qiz” 
kabilardir. Ayniqsa, uning “Hayol” nomli kompozitsiyasi diqqatga sazovordir.
O’zbekiston komsomolining ilk tashkilotchilardan biri Abdulla Nabiyevning 
Qo’qonda o’rnatilgan haykali uchun uni mukofot bilan taqdirlashgan edi. Bu mukofot 
uni yangi ijod ufqi sari chorladi. Ko’p o’tmay u Toshkent metrosining Hamid Olimjon 
stansiyasida shoirning yodgorligini ishladi. Poytaxtning Sobir Rahimov nomli bolalar 
bog’ida xalqimizning sevimli shoiri Furqat (1982) haykalini yaratdi. Uning asarlarida 
milliylik, xalqimizning urf-odatlari mahorat bilan tasvirlanadi. Ilhom Jabborov har bir 
asarni bunyod etishi uchun o’nlab kitoblarni mutolaa qiladi. Tinmay izlanadi. Uning 
Namangandagi Alisher Navoiy nomli musiqali dramma teatri oldida o’rnatilgan 
“Xamsa” (1982) kompozitsiyasi uning ijodida alohida o’rin tutadi. Bu klassik asarga 
murojaat etish, uning faoliyatida yangi bir yo’nalishni boshlab berdi.27
Uning “Zamondoshlarimiz obrazi” turkumida yaratgan asarlari ham e’tiborga 
molikdir. Bu turkum asarlarini yaratish uchun Ilhom Jabborov ko’p o’qish ustoz 
san’atkorlar ijodini qunt bilan o’rganishdan tashqari odamlarni, hayotni o’rgandi. U 
ikki yil davomida respublikamizning turli shahar va qishloqlarida bo ’ldi, 
cho’lquvarlar, paxtakorlar, suvchilar, sog’uvchilar va mexanizatorlar, keksa dehqonlar 
bilan uchrashdi. Ularning turmushi, orzu-o’ylari bilan yaqindan tanishdi. Ana 
shunday izlanishlar va uzoq qilingan mashaqqatli mehnatdan so’ng 1970-yillar 
o’rtalarida “Sog’uvchi Jamila”, “Suvchi Jamol”, “Ona”, “Traktorchi Sayfi Rahmon”, 
“Keksa paxtakor Ziyoyev” kabi o’nlab asarlar dunyoga keldi. Bu asarlarning har biri 
o’z “shaxsi”, ichki dunyosi va qiyofasi bilan bir-biridan tamomila farq qiladi.
Yosh ijodkorning gipsdan yasalgan “Keksa paxtakor Ziyoyev” (1975) portreti 
yuzlari saraton quyoshida qoraygan, soch-soqoli qordek oppoq mehnatkash o’zbek 
dehqoni. U butun hayotini ona yurt baxtiga, ona yerga bag’ishlagan. Mushtdayligidan