G’arb allomarining ta’lim tarbiya haqidagi qarashlari reja: G’arb allomarining ta’lim tarbiya haqidagi qarashlari

G’ARB ALLOMARINING TA’LIM TARBIYA
HAQIDAGI QARASHLARI


Reja:


1. G’arb allomarining ta’lim tarbiya haqidagi qarashlari


2.G’arbiy Evropada maktab pedagogik ta’lim va tarbiya, pedagogik fikrlar tartibi.

Ijtimoiy pedagogika pedagogika fanidan ajralib chiqqaniga deyarli ko’p vaqt bo’lgan emas. Biroq pedagogika fanining o’zi ham mustaqil fan sifatida, faqatgina, XVII asrdan boshlab shakllangan. Bu buyuk chex pedagogi Yan Amos Komenskiy (1592-1670) nomi va uning «Buyuk didaktika» asari bilan bog’liq. Bu asarda pedagogikaning tadqiqot predmet iva printsiplari belgilab berilgan. Pedagogik jarayon qonuniyatlari ko’rsatib berilgan. Shu bilan birga pedagogika tarixining ildizlari juda qadimga borib taqaladi.

Ilgari ta’kidlab o’tganimizdek, pedagogika uzoq asrlardan buyon falsafa fani doirasida rivojlanib keldi. Shu nuqtai nazardan ijtimoiy pedagogika pedagogika fanidan yosh emas, doimo pedagogikaning ajralmas tarkibiy qismi sifatida pedagogika fani doirasida, u bilan birga rivojlangan.
Shu sababli, ijtimoiy pedagogika tarixi muammolari bilan shug’ullanuvchi olimlar o’z tadqiqot ishlarini pedagogika tarixi, falsafa va barcha davrlar va xalqlar o’tmish allomalarining pedagogik qarashlari bilan bog’lashlari tasodif emas. Agar ijtimoiy pedagogikaning rivojlanish davrlariga shu nuqtai nazardan qaraydigan bo’lsak, uni bir qator bosqichlarga bo’lish mumkin deb o’ylaymiz.
Ijtimoiy pedagogikani mustaqil fanga ajralib chiqishida shart-sharoitlarni XIX asrning K.D.Ushinskiy, L.N.Tolstoy kabi mashhur pedagoglari va boshqalar asarlarida topish mumkin. XX asrning 20-30-yillarida A.SMakarenko, S.T.Shatskiy, V.N.Soroko-Rosinskiy kabi pedagoglar faoliyatlarida etim bo’lib qolgan bolalarga ijtimoiy-pedagogik yordam ko’rsatishga qarilgan edi. Lekin 30-yillardan keyin sotsializm g’alab qilgani e’lon qilingandan keyin hamma ijtimoiy muammolar ikkinchi darajali bo’lib qoldi. Ularni o’tmish sarqitlari deb atab ular haqida gapirmaslikka harakat qilindi.
XX asrning 90-yillarida Rossiyada ijtimoiy psixologiyaning rivojlanishi yangi davri boshlandi. Ular bu yillarda «yuqoridan» imperativ (lot. imperativus - farmon) ya’ni, e’tirozlarni qabul qilmaydigan, tanlashga yo’l qo’ymaydigan, kiritilgan.
Bu ijtimoiy psixologiyaning ilmiy va amaliy sohalari bir vaqtda bir-biridan ajralgan holda rivojlanishiga olib keldi. Amaliyot fanga tayana olmadi, chunki fan xali amalda yo’q edi, fan haqida hech narsani bilib bo’lmas edi, chunki amaliy faoliyat faqatgina endgina shakllanar edi. Bu ijtimoiy pedagogikaning o’quv fani sifatida tashkil topishida ham ta’sirini ko’rsatdi. Bu ham ijtimoiy-pedagogik faoliyat va fan rivojlanishi bilan bir vaqtda sodir bo’ldi. Fanning va amaliyotning tashkil topmaganligi «ijtimoiy pedagogika» fanida bugungi kunda ham ko’plab hal qilinmagan, tortishuvli masalalar bor. Bu ob’ektiv holatlar ijtimoiy pedagogikaning fan sifatida rivojlanishini sekinlashtiradigan omillar hisoblanadi. Lekin amaliyot talablari Rossiyada shunchalik jiddiy va dolzarb Ediki, natijada fanning bu sohasi bilan ko’plab ilmiy jamoalar shug’ullana boshladilar.
Rossiya ta’lim akademiyasi ijtimoiy pedagogika Markazi (RAO), ijtimoiy ta’lim Akademiyasi Moskva, Sankt-Peterburg, Tula, Ekaterinburg va boshqa universitetlarida «ijtimoiy pedagogika» fakultetlari tashkil etildi.
V.G.Bocharova, M.A.Galaguzova, A.V.Mudrik kabi va boshqa olimlar ijtimoiy pedagogika bo’yicha nazariy tadqiqotlar olib boradilar. Ijtimoiy pedagogika bilan bir vaqtda XX asr 90-yillarida Rossiyada ijtimoiy ishlar instituti kiritildi. Ijtimoiy ishchilarning vazifasi aholining ijtimoiy himoyalanmagan qismiga yordam ko’rsatish bo’ldi.
Ijtimoiy pedagogika va ijtimoiy ishlarning rivojlanish tarixi bir-biriga juda yaqin. Birinchi navbatda ularni madaniy-tarixiy an’analari, alohida g’amxo’rlik va e’tiborni talab qiluvchi odamlarga munosabatlari ularni birlashtiradi. «Mehribonlik», «hayriya», «yordam ko’rsatish» va boshqa tushunchalar ijtimoiy pedagogika va ishlarda keng foydalanilishi bejiz emas.
Ammo ular yaqqol ifoda etuvchi o’ziga xoslikka va farqlarga ega. Ularning umumiyliklari va o’ziga xosliklari nimalardan iborat: birinchi navbatda bu ularning ob’ekti yoki adresatiga taalluqlidir.
Ijtimoiy ishchi ko’z oldida inson bo’ladi, lekin har qanday emas, faqatgina insonga muvaffaqiyatli bo’lishi, farovonligi, jamiyatning haqiqiy a’zosi, tekis hayot kechirishida muammolari bo’lgan inson bo’ladi.
Insonning hayoti davomida yuzaga keladigan muammolar har bir odamda uchraydi. Ular psixologik, tibbiy, huquqiy, moddiy va boshqa xususiyatli bo’lishi mumkin. Ular insonga bog’liq bo’lmagan tashqi omillar (ekologik, ijtimoiy, texnogen, millatlararo va boshqa kataklizmalar) yoki ichki shaxslararo muammolar (jismoniy yoki psixik rivojlanishida sog’lig’i yaxshi emasligi) bilan bog’liq bo’lishi mumkin. Shunday qilib, ijtimoiy ishlar ob’ekti ijtimoiy hayoti davomida, yordamga muhtoj bo’lgan inson hisoblanadi deb aytishimiz mumkin, ya’ni inson yoshidan qat’iy nazar ijtimoiy ob’ektdir.
Ijtimoiy pedjagogika esa uning ijimoiylashishi – individning ijtimoiy sub’ektga aylanishi jarayonida yordam ko’rsatilishi kerak bo’lgan bola bilan shug’ullanadi, ya’ni bola shakllanayotgan, rivojlanayotgan shaxs.
Bu ob’ektlarni taqqoslash ana shu ikki fanni nimalar yaqinlashtirishini (ijtimoiy hayot jarayonida yordam ko’rsatish) va ob’ektni farq qilishini (katta odam va bola) yaqqol ko’rsatadi. Bu nuqai nazardan ijtimoiy ishlarda yordam ko’rsatilayotgan odamni odatda mijoz deb atashlari, ijtimoiy pedagogikada esa odatda bola so’zi ishlatilishi ham buni tasdiqlashi mumkin.
Shunday qilib, turli mamlakatlarda tarixiy va madaniy an’analari, jamiyatning rivojlanish darajasiga, pedagogika va ijtimoiy pedagogikaning rivojlanishiga qarab terminologiyalarida ham va tushunchalari mazmunida ham o’z farqlari bor. Ammo ularni birlashtiruvchi narsa ham bor.
Umumiyligi shundan iboratki, har qaday jamiyat ham «doimiy muammolarni» rivojlanishi tarbiya va ta’limi, ayniqsa kamchiliklari va muammolari bo’lgan bolalarning muammolarini har doim hal etib kelgan, hal etmoqda va hal etadi.
Ijtimoiy pedagogikaga birinchi navbatda nemis fani pedagogikasi rivojlanishi tarixi katta xissa qo’shgan, shuning uchun Germaniyada ijtimoiy pedagogikaning rivojlanishi tarixini ko’rib chiqamiz, uning tarixi 100 yildan oshiqroqdir.
«Ijtimoiy pedagogika» atamasi 1844 yili K.Mager tomonidan tarbiya haqidagi ochiq ilmiy munozaraga kiritilgan va keyinchalik A.Disterveg tomonidan tarqatilgan. Ana shu tushuncha paydo bo’lgan paytdan hozirgi kungacha nemis adabiyotlarida uni ikkita turlicha talqini mavjuddir.
Birinchi talqin (K.Mager) - ijtimoiy pedagogika tarbiyaning ijtimoiy tomoni bilan biror-bir umumiylikka ega. Ikkinchi talqin (A.Disterveg) - ijtimoiy pedagogika ma’lum ijtimoiy sharoit, vaziyatlarda pedagogik yordam sifatida ishtirok etadi.
Birinchi yo’nalish vakillari
K.Mager, XX asrda – P.Natorn (20-yillar), E.Bornemann, F.Shliper (60-yillar), D.Pegeler (80-yillar) va boshqalar bo’lgan. Paul Natorn (1854-1924) ijtimoiy pedagogkani umumiy pedagogikaning bir qismi, ob’ekti sifatida qaraydi.
P.Natorn ijtimoiy pedagogikaning uchta asosiy vazifalarini ko’rsatadi: birinchisi – bolaning jinsiy hayoti bilan bog’liq, uning hayotida oilasi davrasida va atrofidagi yaxshi odamlari bilan aloqada rivojlanadi.