O‘zbekiston respublikasi oliy va o‘rta maxsus ta’lim vazirligi q. Usmonov, M. Sodiqov
Download 3.12 Mb. Pdf ko'rish
|
- Bu sahifa navigatsiya:
- Dashti Qipchoq
- Ulug‘bek ning
- Abu Said Mirzo
- Husayn Boyqaro (1438–1506)
- 3. Amir Temur va temuriylar davri madaniyati Moddiy madaniyat.
- Amir Temur va temuriylar davrida yuz bergan Uyg‘onish davrida bunyod etilgan me’moriy obidalar va bog‘lar Samarqandda
- Hirot va uning atrofida
- Toshkent, Turkiston, Shahrisabz, Buxoro, G‘ijduvonda
- Ulug‘bek akademiyasi olimlari ijodidan namunalar Mirzo Ulug‘bek
- Qozizoda Rumiy asarlari
- G‘iyosiddin Jamshid asarlari
- Temuriylar davrida xattotlik, tasviriy san’at va musiqa mada- niyati rivoj topdi
- Badiiy akademiya rolini o‘ynagan, uning «Nigoriston»da
- Lutfiy
itoatdan bosh tortishga uringan paytda, u katta qo‘shin tort gan va bu yurishi bilan nafaqat Ahmadni bo‘ysundirib qolmay, ayni chog‘da Sharqiy Turkiston yerlarini ham o‘z davlati tar ki biga qo‘shib olishga muvaffaq bo‘lgan. 1425-yilga kelib Ulug‘bek Mirzo Issiqko‘l tarafga yurish qilib, u yerdagi isyon ko‘targan mahalliy muxolifatchi kuchlarni bartaraf etib, mamlakatning sharqiy chegaralarini ancha mustahkamlashga eri shadi. Biroq hukmdorning 1427-yilda Sirdaryoning quyi oqimida- gi Sig‘noq va uning atrofida hududiy da’volar bilan bosh ko‘targan Dashti Qipchoq aslzodalaridan sanalgan Baroqxonga qarshi yurishi uning uchun kutilmaganda muvaffaqiyatsiz yakun topdi. Bu mag‘lu- biyat Ulug‘bekni hokimiyatdan mahrum bo‘lishiga ham olib kelayoz- gandi. Otasi Shohruxning katta qo‘shin bilan yetib kelishigina uni yana o‘z hukmronligini qayta tiklashiga imkon berdi. Shundan so‘ng Ulug‘bek Mirzo urush harakat laridan ko‘ra ko‘proq mamlakat ishla- ri, uning ichki siyosati masalalari bilan shug‘ullanishga e’tibor qarat- di. Shu bois dan ham endilikda uning faoliya tida mamlakat obodon- chiligi, yurt tinchligi, farovonligi, ilm-fan ravnaqiga oid masalalar asosiy o‘rin egallaydi. Mamlakatda savdo-sotiq, hunar mand chilik va ziroat chilik avvalgidek rivojlanishda davom etadi. Ko‘plab sun’iy sug‘orish inshootlari barpo etiladi. Mamlakat Buyuk Ipak yo‘li orqa- li xalqa ro karvon savdosida faol ishtirok etadi. Samar qand, Buxoro, 161 Shahrisabz, Shosh va boshqa shaharlarda ko‘plab hasha matli madra- salar, masjid-u maqbaralar, karvonsaroylar qad rostlaydi. Uning be vo sita rahnamo ligida Samar qandda qurilgan tengi yo‘q me’moriy in shoot – rasad xona o‘sha davr ilm-fani va texnika sining eng so‘ng- gi yutuqlarini o‘zida mujassam etgan edi. Ulug‘bekning 1428-yilda o‘tkazgan pul islohoti ham mam lakatda savdo-sotiq va pul muomalasini, moliya siyosatini yo‘lga qo‘ yish da muhim voqea bo‘lgan. Ulug‘bek muomalaga chiqargan yangi vazn- dagi tanga pullar o‘z qadri, qimmati bilan iqtisodiy hayotni jonlanti- rish, savdo-sotiqni rivojlantirishda alohida rol o‘ynadi. Uning davri - da ham yuqori tabaqa vakillariga, harbiy sarkardalar, oliy ruhoniylar- ga avvalgidek alohida imtiyozlar berish tartibi hukm surdi. Bundan tashqari davlatning katta ma’naviy tayanchi hisoblangan diniy muas- sasalar ixtiyorida ham ulkan miqyosdagi vaqf yerlari to‘plangan edi. Temuriylar davrida aholi to‘laydigan turli-tuman soliqlar ora- sida xiroj (yer solig‘i) alohida ajralib turardi. Dehqonlar yetish tirg- an hosil ning kamida uchdan bir qismi xiroj solig‘iga to‘langan. Bun- dan tash qari ushr (daromad ning o‘ndan bir qismi), tamg‘a (savdo- sotiq, hunar mand ahlidan olinadigan soliq), zakot, tutun solig‘ i, bog‘ solig‘i, uloq (davlat xizmatidagilar uchun), dorug‘ona (harbiy qo‘riq- chilar uchun), mirobona (suv yetkazib beruv chilar uchun), yasoq (chorva mollari uchun), begor (davlat hisobiga ishlab berish: saroy qurili shi, ariq, kanallar qazish uchun) va boshqa soliq va majbu ri yat- lar joriy etilgandi. Ulug‘bek o‘z davlat siyosatida qanchalik oqil va izchil siyosat yuri tish ga, ilm-fan ahliga, din peshvolariga homiylik qilish, savdo- tijo rat va hunarmand ahliga rag‘bat ko‘rsatishga harakat qilmasin, unga qarshi muxolifatchi kuchlar ham anchagina edi. Ulug‘bek kat- ta yer egalarining oddiy fuqarolarga nisbatan suiiste’molchiliklarini chek lash tadbirlarini ko‘rganda, ular «taxtdagi olim»ga qarshi chiq- dilar. Ruhoniylar orasidagi jaholatparast unsurlar Ulug‘bekni islom diniga zarar keltiruvchi «betavfiq hukmdor», deb tashviqot yuritdi- lar. Shu tariqa, jaholatparastlar ilmga, o‘z manfaatini xalq manfa ati- dan us tun qo‘yuvchilar esa taraqqiyotga qarshi chiqdilar. Ulug‘bek mam lakatdagi turli ijtimoiy-siyosiy guruhlar o‘rtasidagi ichki zid- diyatlarni, oxirigacha bartaraf eta olmadi. Mamlakat qo‘shi nining jangovar holatda bo‘lmaganligi va turli joylarga sochilganligi esa Dash ti Qipchoq ko‘chmanchilarining bu yerlarga tez-tez bostirib kelib, yurt ni talashi uchun keng yo‘l ochib bergandi. Xususan, 1447-
162 yilda Shohrux Mirzo vafoti munosabati bilan Ulug‘bekning ota tax- tiga da’vogar lik qilib Xuro songa yurishi, jiyani Alouddavla va boshqa merosxo‘r lar bilan hokimiyat talashishi, Abulxayrxon boshliq dashti qipchoq lik lar ning Movarounnahr yerlarini g‘orat qilishi va nihoyat, qora kuchlar ig‘vosi tufayli o‘z o‘g‘li Abdu llatif bilan boshlangan nizo ning katta jangga aylanib, unda Ulug‘bek ning mag‘lub bo‘li- shi – bular nafaqat, Ulug‘bekning fojiali o‘limi bilan yakun topib qolmay, ayni paytda, temuriylar sulolasi inqirozini yana da chu qur- lashtirishga olib keldi. Ulug‘bek akademi yasi vayron qilin di, kutub- xonadagi ki toblar yondirildi, olimlar boshi oqqan tomonga ketishga majbur bo‘ldilar. Ulug‘bek o‘limidan so‘ng tez orada oqpadar Abdulatifning o‘ldi- ri li shi, undan keyin Samarqand hokimiyati tepasiga kelgan Abu Said
Eron va Xuroson hududlarida harbiy yurishlar bilan o‘tkazishi, uning vafotidan so‘ng Movarounnahrda hukmronlik qilgan avlodlari –
da ichki zid diyatlaru tanazzulga yuz tutishi pirovard-oqibatda еe mu- riylar hukmronligining barham topishiga olib keldi. XV asrning 90-yillari boshlarida Farg‘ona mulkida Umarshayx Mir zo vafotidan so‘ng, hokimiyat jilovini qo‘lga olgan uning o‘g‘li navqiron va shijoatli Bobur Mirzo (1483–1530)ning temuriylar sal- tana tini tiklash va saqlab qolish yo‘lida Muhammad Shay boniyxonga qarshi olib borgan bir necha yillik jang-u jadal harakatlari ham natija- siz tugadi. Shundan so‘ng, buyuk orzulari sarobga aylangan, vujudi- ni umidsizlik qoplagan Bobur Mirzo afg‘on va hind yerlari sa ri bosh olib ketishga majbur bo‘ldi. Xurosonda XV asrning ikkinchi yarmida Abu Said Mirzo o‘limi- dan so‘ng (1469) hokimiyatga kelgan Husayn Boyqaro (1438–1506) davri da, bu o‘lkaning ijtimoiy-iqtisodiy va madaniy hayotida ko‘p- lab muhim o‘zgarishlar-u siljishlar yuz berdi. Buning boisi shun daki, te mu riy shahzodalar ichida jasur va tadbirkor, salohiyatli va ma’ri- fatli hukmdor bo‘lgan Husayn Boyqaro o‘zining salkam 40 yil lik hukm ronligi davrida Xurosonda katta xayrli ishlarni amalga oshi rish, sal tanat qudratini ko‘tarishga muvaffaq bo‘ldi. Bu ulug‘vor ish lar va sa’y-harakatlarda uning maktabdosh do‘sti, buyuk donish mand, o‘z- bek mumtoz adabiyotining asoschisi Alisher Navoiy hazrat lari (1441– 1501)ning o‘rni beqiyosdir. 163 Alisher Navoiyning Boyqaro saroyida birinchi vazir sifati- da katta mav qe va nufuzga ega bo‘lishi, albatta, ko‘plab muhim davlat masala larini oqilona, raiyat foydasiga hal etishda qo‘l kel- gan. Ayniq sa, poy taxt Hirot va uning tevarak-atroflarida faol obo- donchilik ish la ri olib borilishini ro‘yobga chiqarishda, ko‘plab salo- batli me’mor chilik obida lari, xalq xo‘jalik inshoat larini barpo etis- hda bu ikki ulug‘ zot ning bahamjihat sa’y-harakat lari hal qi luv chi ahamiyatga ega bo‘l gan. Tarixchi Xondamirning ma’lumot berishi- cha, Husayn Boyqaro dav ri da bunyod etilgan yirik inshootlarning soni 40 dan ortadi. Hirot da bun yod etilgan o‘nlab ko‘rkam mas- jid-u madrasalar (shu jumladan, 403 gumbazi, 130 ta ravo qi va 44 ta ustuni bo‘lgan ulkan jome’ masjidi), shifoxona-yu hammomlar, ilm maskanlari, suv inshoot lari – bu lar Xu ro son davlatida kechgan kat- ta bunyodkorlik ishlari dan yaqqol nishon adir. Choshmag‘ul mavze- sida A. Navoiy tashabbusi bi lan Turuq band suv omborining qurilishi Mashhad va uning atrof larini obi-hayot bilan ta’minlashda benazir ahamiyatga ega bo‘lgan. Biroq Husayn Boyqaro davrida ham Xurosonda ichki ziddiyat- larning kuchayib borishi, bek-amaldorlarning fitnalari, sotqin ligining avj olishi, yosh shahzodalar o‘rtasida nizolarning kelib chiqishi oqibati da Xuroson davlati ham XV asr oxirlariga kelib inqi rozga yuz tutdi. Ayniqsa, Husayn Boyqaroning sevimli nabirasi, shah zo- da Mo‘min Mirzoning fojiali o‘limidan keyin podsho bilan uning o‘g‘illari o‘rtasidagi nizolar to‘xtovsiz kuchayib bordiki, uni barta- raf etish ning sira iloji topilmadi. Hatto, bu ishga qo‘l urib, ota-bo- lalar o‘rta si dagi dushmanlikka nuqta qo‘yish, ularni murosaga kelti- rib, sal tanat birligi, tinchligi va osoyishtaligini qaror toptirishga urin- gan Alisher Navoiydek buyuk zotning sa’y-harakatlari ham behuda ket di. Bu esa Movarounnahr hududlarini egallab, Xuroson sarhadla- riga ko‘z tikib turgan Muhammad Shayboniyxon beklari va amirla- ri uchun qo‘l keldi. XVI asr boshlariga kelib, ya’ni Husayn Boyqaro vafotidan so‘ng (1506), Xuroson yerlari tomon yurish boshlagan Shay bo niy xon qo‘shini Badiuzzamon va Muzaffar Mirzo qo‘shin- larini birin-ketin yengib, tez orada butun Xuroson o‘lkasini o‘z qo‘l osti ga kiritib oladi. Shu tariqa, qariyb bir yarim asr davom etgan, o‘z davrida Vata- ni miz no mi ni shon-u shuhratga burkagan, uni ijtimoiy taraqqiyot- ning yuk sak cho‘qqilariga olib chiqqan, ulug‘ ajdodlarimiz tarixida o‘ch mas iz qoldirgan temuriylar saltanati hukmronligi taqdir taqo- 164 zosi bilan halo katga mahkum bo‘ldi. Biroq bu murakkab, ziddiyatli tarixiy jara yon keyinchalik yangi-yangi avlodlar uchun juda ko‘plab hayotiy masala larning mag‘zini chaqish, istiqlolni tiklash yo‘lida bit- mas-tuganmas saboq bo‘lib xizmat qildi.
li zat siyasi va madaniyati ravnaqining yuqori cho‘qqisi hisob langan temuriylar davri nafaqat shu mintaqa doirasida, balki umum ja hon miqyosida ham o‘ziga xos yuksak bosqich bo‘ldi. Uning qud rat li aks- sadosi asrlar osha avlodlar qalbi va tafakkurini hamon nur lan tirib kelmoqda. Ona tariximizning mana shu muhim bosqichida xalq dahosi, qud- rati bilan betimsol moddiy va ma’naviy-madaniyat namunalari, misl- siz osori atiqalaru, monumental me’moriy obidalar bunyod etildi. Ilm-fan yuksaldi. Bunday yuksalish Amir Temur va uning avlodlari- ning ilm-fan, ma’rifat ravnaqiga alohida rag‘bat, katta sa’y-harakat bog‘la gan liklari natijasi bo‘ldi. Xususan, Amir Temur siymosiga to‘xtaladigan bo‘lsak, uning o‘zi yuk sak ma’rifatparvar hukmdor sifatida xalq ichidan chiqqan qan chadan qancha noyob iste’dodlar, ilmu-urfon va din ahllari, me’ mor-u hunarmandlarni parvarishlab o‘stirish barobarida mam- lakat obo don ligi, ravnaqi uchun ham doimiy harakatda, izlanishda bo‘ladi.
Uning davrida Samarqand va yurtning boshqa hududlarida qad rost la gan serhasham saroylar, bog‘-rog‘lar, masjid-u madrasalar, rabot-u karvon saroylar, ko‘priklar, suv havzalari va boshqa inshoot- lar So hib qiron salo hiyati va faoliyatining nechog‘lik ko‘p qirraliligi- dan dalolatdir. Xurosonning obod o‘lka sifatida gullab-yashnashi ham temu riy- lar dav ri ga to‘g‘ri keladi. Shohrux Mirzo va uning vorislari tomo ni- dan bar po etilgan 150 dan ziyod mashhur obidalar, jumladan, «Bog‘i Zo g‘ on», «Bog‘i Jahon» qal’a maskanlari, «Gavharshodbegim» mad- ra sasi, Boysunqur «Nigoristoni» (Badiiy akademiyasi) yoxud Husayn Boy qaro davrida (1469–1506) uning do‘sti, she’riyat mulkining sul- toni Alisher Navoiy rahnamoligida Hirot va uning atrofi da quril- gan 300 dan ziyod noyob bino va in sho otlar: masjid, mad rasa, maq- bara, xona qoh, hammom-u shifoxonalar, sa roy lar, istiro hat bog‘- 165 lari, rabot-u karvonsaroylar, suv havzalari, ko‘prik, koriz lar – bular hammasi te mu riy lar zamonasi madaniy yuksalishining ishonchli tas- dig‘idir. Amir Temur va temuriylar davrida yuz bergan Uyg‘onish davrida bunyod etilgan me’moriy obidalar va bog‘lar Samarqandda: ► Go‘ri Amir maqbarasi. ► Shohi Zinda ansambli majmuyi. ► Ko‘ksaroy. ► Bo‘stonsaroy. ► Bibixonim masjidi va madrasasi. ► Ulug‘bek madrasasi. ► Ulug‘bek rasadxonasi. ► Bog‘i Dilkusho. ► Bog‘i Behisht. ► Bog‘i Jahonaro. ► Bog‘i Nav. ► Bog‘i Davlatobod. ► Bog‘i Shamol. ► Bog‘i Zog‘on. ► Bog‘i Maydon va b. Hirot va uning atrofida: ► Boysunqur «Nigoristoni». ► Gavharshodbegim madrasasi. ► Ixlosiya madrasasi. ► Xalosiya xonaqosi. ► Shifoya shifoxonasi. ► Husayn Boyqaro dav- rida qurilgan 300 dan ziyod madrasa- lar, maqbara-yu shifoxonalar, rabot-u karvonsaroylar, suv havzalari, ko'priklar va boshqalar.
► Zangiota maqbara majmuyi ► Turkistonda Ahmad Yassaviy maqbara majmuyi. ► Shahrisabzdagi Oqsaroy majmuyi. ► Buxoro, G‘ijduvonda barpo etilgan masjid, madrasalar. ► Toshkent yaqinida Shohruxiya shahri qurilishi. Iim-fan ravnaqi. Temuriylar ma’naviy-madaniyati to‘g‘risida gap borganda, dastavval, ona yurtimizda Uyg‘onish davrining ikkin chi bosqichi bo‘lgan bu oltin asrda ilm-fanning nechog‘lik ravnaq top- gan ligi hamda uning jahon ilmu-urfoni taraqqiyotiga qo‘shgan beba- ho his sasi haqida har qancha g‘ururlansak arziydi. Bu davrning yana bir muhim yutug‘i – bu ijtimoiy fanlar, xusu- san, tarix shunoslik sohasida katta tadqiqotlarning yaratilganligidir. Bu xa yr li ishlarning yuzaga chiqishida ham temuriy hukmdorlar tashab - busi va rahnamoligi beqiyos bo‘lgan. Jumladan, Amir Temur ning «Tuzuk lari», Mirzo Ulug‘bekning «To‘rt ulus tarixi», Bobur Mir- zoning «Bo bur noma»si ijtimoiy fanlar rivojiga katta ta’sir ko‘rsat- ganligi shub hasizdir. Temuriylar davrida salmoqli iz qoldirgan allo- ma olimlardan Nizo mid din Shomiy va Sharafiddin Ali Yazdiyning «Zafarnoma», Hofiz Ab runing «Zubdat at-tavorix», Abdurazzoq Samar qandiyning «Matlai sa’dayn va Majmai bahrayn» («Ikki sao- 166 datli yulduzning chi qish va ikki dengizning quyilish joyi»), Ibn Arab- shohning «Amir Temur tarixi», Mirxondning yetti jildli «Ravzat us- safo» («Poklik bo g‘i»), Xondamirning «Ma korim ul-axloq» («Yaxshi fazilat lar»), «Habi b us-siyar fi-axboru afod ul-bashar» («Xa bar lar va bashari yat odam lari dan dilga yaqin siyratlari») asar lari o‘sha zamon tarix shu no s lik ilmining yuksaklik darajasini o‘zida ifoda etadi. Ular- ning har birida nafaqat u yoki bu hukm dorlarning davlat siyosati yoxud har biy yurishlari, shaxsiyat lari ga oid ma’lumotlar aks etib qol - may, balki shu bilan birga, o‘sha davrning barcha murakkab, zid- diyatli jarayonlari, tarixiy voqealar, hodisalar silsilasi ham ishonarli tarzda yoritilganligi ayon bo‘ladi. Ulug‘bek akademiyasi olimlari ijodidan namunalar Mirzo Ulug‘bek qalamiga mansub asarlar: ♦
ning o‘rni, holati aniqlangan. Jahon dagi 683 ta geografik joylarning Samarqand kengligiga nisbatan koordinat lari belgilangan. «To‘rt ulus tarixi». Qozizoda Rumiy asarlari: ♦ «Risola fil-hisob» («Hisobga doir riso la»). ♦ «Sharhi Mulahhas fil-hay’yat» («Astrono- miya asoslariga sharh») ♦ «Risolat ul-jayb» («Sinus haqida ri so la»). ♦ Taftazoniyning «Miftah ul-ulum» («Ilm lar kaliti») asariga sharh.
♦ «Suslam us-samo» («Osmon narvoni») ♦ «Risolat ul-atvor val-jayb» («Vatarlar va sinus haqida risola»). Ali Qushchi asarlari: ♦ «Risola dar ilmi hisob». ♦ «Risolai qusur». ♦ «Risola dar handasa». ♦ «Risola dar falakiyot». ♦ «Risola dar ilmi hay’yat». ♦ «Risolai mantiq».
bining atoq li vakillari: Sultonali Mashhadiy, Abdujamil Kotib, Dar- vesh Muha m mad To qiy, Mirali Qilqalam, Sulton Muhammad Nur va boshqalarning ijodi benazirdir. Masalan, nastaliq xatining mislsiz ustozi, «Qiblat ul-kuttab» (Kotiblar peshvosi) unvoni sohibi Sultona-
167 li Mashhadiy Alisher Navo iy va Husayn Boyqaroning ko‘plab beba- ho qo‘lyozma larini kitobot holi ga keltirishda katta zahmat chekkan. Bundan tashqari, Nizomiy, Fa ri did din Attor, Xo‘ja Hofiz, Sa’diy Sheroziy, Husrav Dehlaviy, Ab du rahmon Jomiy singari mumtoz adabiyotimiz daholarining ko‘plab asarlari ham uning betinim sa’y- harakatlari bilan ko‘chirilib, avlod larga armug‘on etilgan. Tasviriy san’atda Shamsiddin Muhammad ibn Abdulhay, Shayx Turo niy, Abdulla Hiraviy, Ustoz Gung, Ustoz Jahongir nomlari alohi da ko‘zga tashlanib turadi. Ular chizgan yorqin tas- virlar, portretlar, ta biat manzaralari yoxud jang tafsilotlari o‘zi- ning tabiiyligi, tiniqligi bilan kishini hayratga soladi. Amir Temurning nabirasi (Shohrux Mirzoning o‘g‘li) Boy sun- qur Mirzo ho miy ligida bunyod topgan o‘ziga xos Badiiy akademiya
lam sohib lari tomonidan mukammal tarzda ishlangan son-sanoqsiz rangli tasvirlar, miniatura namunalari, kitob bezaklari, chunonchi, hind xalqi eposi «Kalila va Dimna», Sa’diyning «Guliston», Firdav- siyning «Shoh noma», Nizomiyning «Xamsa» va boshqa asarlar- ga ishlangan tasviru bezaklar hanuzga qadar ham o‘z ahamiyatini saqlab kelmoqda. Musavvirlik san’atining tengi yo‘q yulduzi Kamoliddin Behzod (1455–1536) ijodi ham temuriylar davri san’atining yuqori cho‘qqi- si hisob lanadi. Uning mo‘yqalarniga oid hadsiz-hisobsiz rangin tas- virlar, chunonchi, Yazdiyning «Zafarnoma», Jomiyning «Salomon va Ibsol», Sa’diyning «Bo‘ston» va «Guliston», Nizomiyning «Xamsa» asar lariga ishlangan miniatura namunalari yoxud Hirotdagi «Bog‘i Be hisht», «Ov qilayotgan Bahrom Go‘r», «Tuyalar jangi» tasvirlari va shunga o‘xshash rassomlik asarlari bu tug‘ma ijodkor iste’ dodining yuksak mahorati namunalaridir. Temuriylar davri madaniy hayotida musiqa san’ati ham alohida o‘rin tutgan. Alisher Navoiy «Mezon ul-avzon» asarida xalq qo‘shiq- chiligining sakkiz turi rivojlanganligini qayd etadi. Bular – tuyuq, changchi, turkiy, muhabbatnoma, mustahzod va shu kabilar. Amir Temur davrida san’at va musiqa olamida mashhur bo‘lgan siymolar- dan biri Abduqodir Go‘yanda (1334–1435) bo‘lib, uning hayoti- ning katta qismi Samarqandda kechgan. Temuriylar davri musiqa san’atida Hirot ijodiy muhitining o‘rni benihoya katta bo‘lgan. Hirot musiqa shunoslari o‘z ijodlarida Navoiyning she’r va g‘azallaridan keng ijo diy foydalanganlar.
168 Badiiy adabiyot. Amir Temur va temuriylar davri madaniy mu hi- ti ning yorqin sahifasini turkiy (eski o‘zbek) adabiyotning rav naqisiz tasavvur etib bo‘lmaydi. Negaki, sarchashmalari ancha olis davr lar- dan boshlangan bu adabiyot bu vaqtga kelib yanada sayqal topib, uning badiiy imkoniyatlari yangi ufqlar kashf etib, yuksak rivoj - lanishga erishdi. Buning natijasida yangi-yangi nomdor shoiru adib- lar ijod maydoniga kirib kelib, o‘z betakror, umrboqiy asarlari bilan badiiy tafakkur xazinasiga salmoqli hissa qo‘shdilar. O‘zbek mumtoz adabiyotining tamal toshini qo‘ygan Mavlono
XV asr boshlari), uning zamondoshlari Durbek, Gadoiy, Atoiy, Sak- kokiy singari zabardast turkigo‘y shoirlar ijodining ravnaqi tufayli mumtoz adabi yo timiz yangi marralarga ko‘tarildi va uning xilma- xil janrlarida bir-biridan go‘zal va nafis badiiy asarlar yaratildi. Lutfiyning turkiy devoni, Xorazmiyning «Mahzan ul-asror» (Sir- lar xazinasi), Durbekning «Yusuf va Zulayho» asarlari yoxud Gadoiy va Atoiylarning ishq-muhabbat, inson shaxsi va uning yuksak orzu- armonlari, in tilish larini kuylagan otashnafas she’r-g‘azallari, qasi - dalari – bular mum toz o‘zbek adabiyoti rivojining muhim yutug‘i dir. Maz kur asarlarda o‘zbek tilining jarangdorligi, uning badiiy imkoni- yatlarining benihoyaligi, qola versa, uning xalqchilligi, yuksak este- tik qudrati va ta’sirchanligi o‘zgacha mahorat bilan ifodalanganligi- ni ko‘ramiz. O‘zbek adabiyotning yanada yuksak darajaga ko‘tarilib, keng e’ti rof topishida ulug‘ o‘zbek shoiri va mutafakkiri Alisher Navoiy (1441–1501) ijodi alohida o‘rin tutadi. She’riyat mulkining sultoni Na vo iy o‘ziga qadar bo‘lgan turkigo‘y shoirlar ijodi erishgan yutuq- larni o‘zida mujas samlashtiribgina qolmay, balki ayni zamonda o‘zi- ning serqirra ijodi bilan bu adabiyotning yuksak kamol topishi va dov rug‘i ning ko‘tarilishiga mislsiz ulush qo‘shdi. Navoiy «Xamsa»siga kirgan «Hayrat ul-abror», «Farhod va Shi- rin», «Layli va Majnun», «Sabbayi sayyor», «Saddi Iskandariy» dos- ton larining har biri o‘zining bebaho ma’naviy qudrati, badiiy yuk- sak ligi, til boyligining mukammalligi bilan ajralib turadi. Eng mu hi- mi, o‘zbek tilida ilk bor «Xamsa» bitishdek g‘oyatda mashaq qat- li va zi fani sharaf bilan ado etgan Navoiy dahosi har qancha tahsin- ga sa zovor. |
ma'muriyatiga murojaat qiling