Xalq pedagogikasi fanining predmeti

XALQ PEDAGOGIKASI FANINING PREDMETI
Reja:

1. 
   Xalq pedagogikasi fanining predmeti, maqsadi va vazifalari.
   
2. 
   Xalq pedagogik tushunchalarining yaratilishi va xilma-xilligi.
   
3. 
   Xalq pedagogikasi fanining metodologik asosi va boshqa fanlar bilan aloqasi.
   
4. 
   Komil inson tarbiyasida xalq pedagogikasining tutgan o’rni.
   

Halq pedagogikasi fanining predmeti, maqsadi va vazifalari

Xalq pedagogikasi fani xalq og’zaki ijodi namunalarida olg’a surilgan pedagogik g’oyalar vositasida komil insonni tarbiyalash, shakllantirish va rivojlantirish muammolari xususida bahs yurituvchi fandir. “Xalq pedagogikasi” va “etnopedagogika” atamalari bir xil ma‘nodagi sinonim so’zlardir. Shuning uchun “Etnopedagogika” atamasi o’rnida ba‘zan “Xalq pedagogikasi” ifodasi ham ishlatiladi.
Xalq pedagogikasi ilmi har bir xalqning hayotiy faoliyati, ijtimoiy taraqqiyoti jarayonida asrlar osha to’planib, avloddan-avlodga og’zaki tarzda o’tib kelgan. U xalq ommasining tarixiy va ijtimoiy tajribalari maxsuli bo’lib, hayot sinovlarida o’zini oqlagan empirik bilimlar majmuidir.
Prezident I.A. Karimov: “Ma‘rifatga intilish xalqimizning azaliy fazilatlaridan biridir”,-degan edi/Barkamol avlod orzusi. Tuzuvchi - Sh. Qurbonov va b.. Toshkent, “SHarq”, 1999. 86-b./. ana shu fazilatning erkin ifodasini etnopedagogika manbalarida ko’rishimiz mumkin. Chunonchi, etnopedagogikaga doir biror-bir manba yo’qki, unda ilm, ma‘rifat, ezgulik, aqliy va jismoniy komillik, ma‘naviy-ahloqiy go’zallik, mehnatsevarlik, vatanparvarlik, do’stlik va boshqa sifatlar targ’ib etilmagan bo’lsa. Afsonalar, rivoyatlar, dostonlar, qo’shiqlar singari manbalarda yuqorida qayd etilgan tarbiyaviy sifatlar xalqning o’zi yaratgan qahramonlar timsolida targ’ib etiladi.
Xalq pedagogikasi fanining maqsadi-bulajak komil shaxs ongida milliy va xalqchil tushunchalarni shakllantirish, baynalmilallik tuyg’ularini tarbiyalash, xalq orzusidagi komil shaxsni tarbiyalab voyaga yetkazishdan iboratdir. Fanning vazifasi esa-mazkur tarbiyaviy sifatlarni shkllantiruvchi pedagogik jarayonga ijobiy ta‘sir etish, uning samaradorligini oshirishdan iborat.
Xalq pedagogikasi tarixan xalqning o’zi, uning ijtimoiy ongi, tafakkuri, turmush tarzi bilan bakatmi ravishda shakllangan. U xozirgi zamon pedagogikasi ilmining ibtidosi hisoblanadi. Xalqning o’zi hayot ekan uning pedagogik fikri, o’z milliy pedagogik qarashlari ham yashayveradi.
Markaziy Osiyoda antik davrdayoq badiiy-pedagogik ijod namunalari vujudga kelgan. Farg’onaning Saymalitosh, Samarqandning Afrosiyob, Surxondaryoning Zarautsoy, Qoraqalpog’istonning Qo’yqirilganqal‘asida topilgan yodgorliklar va yozuvlarda xalqning ilk pedagogik fikrlari aks ettirilgan. Ularda hozirgi zamon pedagogikasi ilmining shakllanishiga zamin yaratilgan.
Buyuk ajdodlarimiz, pedagog-olimlarimiz o’z asarlarida xalq badiiy ijodi namunalariga tayanib ish ko’rganlar. Donishmand xalq olg’a surgan tarbiyaning xalqchilligi va tabiatga uyg’unligiga doir g’oyalarni ijodiy rivojlantirganlar. Xalq tafakkuri rivoji uchar gilamlar va otlar, oynai jahonlar yaratishni orzu qilishda ifodalangan bo’lsa, hozirgi zamonda ular haqiqatga aylandi. Shu jarayonda xalqning tarbiya haqidagi tushunchalari ham o’sib bordi.
Xalq pedagogik tushunchalarining yaratilishi va xilma-xilligi
Etnopedagogika geneseologik, tarixiy, mantiqiy tuzilishi nuqtai-nazaridan o’ziga xos xususiyatlarga ega. Bu xususiyatlar quyidagilarda ko’zga tashlanadi:
Etnopedagogika manbalari jamoaviy ijod mahsuli bo’lib, ularning vujudga kelgan vaqti ham, muallifi ham noma‘lum.
Og’zakichilik-etnopedagogika manbalarining yaratilish tarzidir; U hali yozuv vujudga kelmasidanoq ajdodlarimiz turmushi, dunyoqarashi, pedagogik qarashlarining ifodasi sifatida vujudga kelgan.
Vorisiylik-etnopedagogika manbalari bulmish folklor asarlariga xos xususiyat bo’lib, ular zamirida pedagogik fikrlar xalqning xotira manbaidan og’izdan-og’izga, avloddan-avlodga o’tib kelgan.
Ko’pvariantlilik-ma‘lum bir etnopedagogik asarning yonma-yon yashay oladigan, bir-birini mantiqan inkor qilmaydigan, ammo o’zaro farqlanuvchi nusxalarida o’z ifodasini topadigan xususiyatdir. Masalan, “Alpomish” dostonining xalq orasida 30 dan ortiq variantlari yashab kelmoqda:
An‘anaviylik-etnopedagogika manbalarining avloddan-avlodga o’tish jarayonida o’zining dastlabki shakli va qahramonlarini saqlab qolganligida ko’zga tashlanadi.
MDH mamlakatlarida xalq pedagogikasi muammolari Rusiyalik G.S. Vinogradov, gruziyalik A.F. Xintibidze, chuvashistonlik G.N. Volkov, tataristonlik Ya.I. Xanbikov, ozarbayjonlik A.SH. Hoshimov, tojikistonlik Sh.A. Mirzaev, turkmanistonlik K.Pirliev va boshqalar tomonidan tadqiq etilgan. O’zbekistonda xalq pedagogikasining ba‘zi muammolari Z.Mirtursunov, B.Qodirov, I.Ashirboev, G.Ubaydullaev, M.SHerboev va boshqalar tomonidan tadqiq etilgan.
“Etnopedagogika” atamasini ilk bor chuvashistonlik G.N.Volkov pedagogik adabiyotlarga kiritdi va uni alohida fan sifatida ta‘riflab berdi. (Volkov G.N. va boshqalar. Etnopedagogika. Toshkent, “FAN”, 2000 s.6.).
Xalq pedagogikasi manbalari va ulardagi pedagogik fikrlar xilma-xilligi, rang-barangligi ham kishi diqqatini o’ziga tortadi. Avvalo, xalq pedagogik madaniyatining tarkibiy qismi sifatida etnopedagogika manbalarida pedagogika nazariyasi muammolari emas, balki pedagogik amaliyotiga doir fikrlar ko’proq o’z aksini topgan. Shuningdek, etnopedagogika manbalarida shaxs shakllanishiga ta‘sir etuvchi omillar, xalq muhim deb hisoblagan tarbiya yo’nalishlari haqidagi tasavvurlar, yoshlar tarbiyasida foydalanish mumkin bo’lgan ilg’or tarbiya an‘analaridan foydalanish yo’llari ko’rsatib beriladi.