Юлдузи тунлар. Пиримқул Қодиров. Қатнашчилар: Бобур Тохирбек

Юлдузи тунлар.
Пиримқул Қодиров.


Қатнашчилар:
Бобур
Тохирбек
Қосимбек
Махмудхон
Эсон Давлат бегим
Қутлуғ Нигор хоним
Хонзода бегим
Оиша бегим
2 та соқчи


Жалолий Билол
Чироқ ёнади
Бобур чиқиб келади
Бошловчи: Шайбонийхон Самарқандни 5 ой қамал қилди. 5 ойдан бери қамал азобини тортаётган шахар халқни ейишга дейарли хеч вақоси қолмади .
Қўрғоннинг ҳамма дарвозалари ёпиқ, шаҳар атрофини Шайбонийхоннинг қўшини қуршаб ётибди. Ичкаридан ҳам ҳеч кимни чиқармайди, ташқаридан ёрдам бермоқчи бўлганларнинг ҳам йўлини тўсади.
Очликдан силласи қуриган одамлар мушукларни сўйиб ейишгача етишди. Отлар хам оч, емиш ўрнига дарахт таналарини рандалаб, ивитиб беришпрди.
Камбағаллар кулбасидан бошланган очлик аста-секин навкарлар, беклар қароргоҳига ҳам, подшоҳ саройига ҳам ўрмалаб келди. Мана, ўн кундирки, Бобур саройида нон юзи кўрилмайди. Ун аллақачон тугаган, олтину-кумуш идишларда атала беришарди. Нон у ерда олтинга хам топилмайди.
Мана шу очарчиликда Бобур Мирзонинг биринчи фарзанди, 6 ойлик қизалоғи Фахринисо вабога учраб халок бўлди. Уни қабрга қўйганда Бобур Мирзо ўз хаётининг катта бир қисмини тупроққа кўмганини айтди.

Бу олам аро ажаб аламлар кўрдум

Олам элидин турфа ситамлар кўрдум
Ҳар ким бу “Вақое”ни ўқур билгайки
Не ранжу, не меҳнату, не ғамлар кўрдум
Тохирбек кириб келади
Тохирбек: — Амирзодам! Мени чорламишсиз.
Бобур: — Тоҳирбек, Амир Темур мақбарасининг ҳошиясига араб тилида бир ҳикмат битилмишдир. Бу ҳикматда «Жаҳон сендан юз ўгирмасдан олдин сен жаҳондан кўнгил уза билгин» дейилмишдир. Мен энди жаҳондан кўнгил узмоқчимен. Вабо мени олиб кетса, балки тез қутулар эдим. Лекин мени вабо ҳам четлаб ўтди...