Алибек Рустамов
«СЎЗ ХУСУСИДАГИ СЎЗ» КИТОБИДАН
Агар ўзбек тилининг сўз ва ибораларини замону макон нуқтаи назаридан чекламай йиғилса, дунёдаги энг кўп сўзли луғатлардан улуғроқ луғат тузиш мумкин. Бундан ташқари, ўзбек тилининг бойлиги ва етуклигини таъминловчи ички воситалари ҳам бор. Бу — ушбу тилда сўз ва унинг шаклларини ясовчи қўшимчалар кўплиги, қоидаларнинг истисносизлиги ҳамда таъбир (баён қилиш, ифода) соддалигидир. Таъбирнинг соддалиги ўзбек тилининг камолидан нишонадир.
Баъзан масалага юзаки қараш натижасида сўз тарихи ва унинг таркиби нотўғри изоҳланади. Сўзчи сўз ҳақидаги фикрларнинг тўғрисидан нотўғрисини фарқлай олиши керак. Фикр эгаси олим бўлса ҳам, унинг фикрига танқидий муносабатда бўлиб, уни текширувдан ўтказиши керак.
