Abdulla qodiriy nomidagi jizzax davlat pedagogika instituti

30. Mehr ko’rsatib, muruvvat qil.

M

“Saxiy kishining taomi shifodir”.

(“Hadis”)

ashg’ulot davomida har

bir inson mehr va muruvvatni

nafaqat o’z yaqinlarimiz (ota –

onamiz, qarindosh-urug’imiz)ga,

balki uni xalqimizga, ya’ni mehrga muhtoj, muruvvatga zor odamlarga ham qilishligi lozimligini o’qtirmoq kerak. Xalqimizdagi mehr - oqibatlilik buyuk insoniy sifat ekanligini va uni avaylab - asrash hamda unga amal qilish mustaqil yurtimiz bolalari uchun ham farz, ham qarz ekanligini bolalarga o’qtiraverishimiz kerak. Bunda ota-bobolarimiz o’gitlari ta’sirchan vosita bo’ladi. Ular quyidagilardan iborat bo’lishi mumkin:

* * *

“Rivoyatlarda aytilishicha, bir kuni Iskandar Arastudan so’rabdi:

-“Dunyoning saodati nimadandir?”

Arastu shunday deb javob qilibdi:

-Mehr – muhabbat, mehr - oqibat, mehr - muruvvatdan. Zero, bu lutflarning zamirida bir so’z yotibdiki, u bularning onasi. Bu – mehr.

-Bu so’zning qudrati nimadan? – yana so’rabdi Iskandar.

-U odamlarga bir umr ruhiy kuch ato etadi. Begonalarni yaqinlashtiradi. Bu dunyoda yaxshilik urug’i unib chiqishiga doyalik qiladi”. [19. 86-87 b.].

* * *

“Mehrli inson bo’lsang, hayot senga kuladi.

Yurtingga xizmat qilsang, Omad senga kuladi.

Savob qilmay, mehr etmay muruvatni izlama.

Ardoqsiz, muhabbatsiz, hayotda sen yashama”. [19. 85-b.].

* * *

“Yer ostida qolgan boylikdan, yashiringgan oltindan va bekitilgan ilmdan foyda yo’q”.