Adabiyotlar sharxi. Asosiy qisim Kirish. Adabiyotlar sharxi

III.1 Podani tashkil etuvchi turlar
Qoʻychilik — chorvachilikning qoʻylarni urchitish bilan shugʻullanadigan tarmogʻi. Oziq-ovqat mahsulotlari (goʻsht, yogʻ, sut) va yengil sanoatga qimmatli xom ashyo (jun, teri, moʻyna) yetkazib beradi. Qoʻy juni xalq xoʻjaligi uchun muhim ahamiyat kasb etadi. Qoʻy junidan gazmol, trikotaj buyumlar, gilam va h.k., terisidan poʻstin, moʻynasidan turli kiyimkechaklar tikiladi, goʻshti oqsil va yogga boy toʻyimli mahsulot, sutidan pishloq, brinza va boshqa tayyorlanadi.
Qo'ylardan olinadigan mahsulotga qarab goʻsht-yogʻ, goʻsht-jun va goʻsht-jun-sut, ular oʻz navbatida, mayin junli, yarim mayin junli, dagʻal junli, yarim dagʻal junli, moʻynali, poʻstin-bop yoʻnalishlarga boʻlinadi.
Oʻrta Osiyo va Qozogʻistonda qorakoʻlchilik va goʻsht-yogʻ yoʻnalishidagi q. rivojlangan. Qoʻy xonakilashtirilgandan boshlab odamlar undan olinadigan xom ashyo va goʻsht mahsulotlaridan foydalana boshladilar. Inson faoliyati natijasida qad. kammahsul dagʻal junli qoʻylar yaxshilangan va mahsuldorligi oshirilgan. Miloddan bir necha ming yil oldin Kichik Osiyoda birinchi mayin junli qoʻylar, Oʻrta Osiyoda esa qorakoʻl qoʻy zotlari paydo boʻldi. Q. chorvachilikdagi mustaqil tarmoq sifatida, asosan, choʻl va dasht, togʻli hududlarda qoʻychi boylarning xususiy xoʻjaliklarida olib borilgan.
20-asrning 20-yillaridan boshlab Oʻzbekistonda Qo'ychilikka alohida tarmoq sifatida eʼtibor berila boshlandi. Yirik davlat va jamoa Qo'ychilik xoʻjaliklari, keyinchalik ixtisoslashgan naslchilik yoʻnalishidagi xoʻjaliklar (naslchilik zavodlari) tashkil etildi. 30-yillardan jamoa va davlat xoʻjaliklari (kolxozlar va sovxozlar)da Qo'ychilik fermalari tashkil etildi. Sobiq Ittifoqning boshqa hududlaridan mayin junli qoʻy (merinoslar) keltirildi. Mayin junli Q.ni rivojlantirish, kammahsul qoʻylarni mahsuldor qoʻy zotlari bilan chatishtirish, qoʻylarni sunʼiy urugʻlantirishning yangi usullarini ishlab chiqish va amaliyotga tatbiq etish ishlari olib borildi, qoʻylarni boqish va asrash sharoitlari yaxshilandi. Veterinariya xizmati koʻrsatish tizimi tashkil etildi. Natijada podalarning zot tarkibi yaxshilandi, qoʻy tuyogʻi soni koʻpaydi, qoʻylarning mahsuldorligi oshdi, Qo'ychilikda mayin junli va oʻrtacha mayin junli qoʻylar salmogʻi ortdi, bosh soni koʻpaydi. Respublikada 1923 yilda barcha zotdagi qoʻylar bosh soni 3,1 mln. boʻlsa, 80-yillar boshiga kelib, ularning soni 8,9 mln. boshga, shu jumladan, qorakoʻl qoʻylari 5,3 mln. boshga yetdi.Oʻzbekistonda qoʻylar, asosan, yaylovda boqiladi (ob-havo sharoiti noqulay hollarda qoʻshimcha oziqlantiriladi). Goʻshtga topshiriladigan qorakoʻl qoʻylarni yaxshi semirtirish uchun kuzda ularning suruvlari tuziladi. Boʻrdoqiga boqiladigan qoʻylarga shulxa, kunjara yoki tert beriladi. 70-80 kunda qoʻylar yaxshi semiradi va goʻshtga topshiriladi.
90-yillar boshidan Qo'ychilikda chuqur iqtisodiy islohotlar amalga oshirildi. Oʻzbekiston Respublikasi Vazirlar Mahkamasining 1993 yil 15 martdagi "Respublika chorvachiligida iqtisodiy islohotlarni chuqurlashtirish chora-tadbirlari toʻgʻrisida"gi qaroriga muvofiq barcha jamoa xoʻjaligi Qo'ychilik fermalari xususiylashtirildi va fermer xoʻjaliklari barpo etildi. Qo'ychilik ixtisoslashgan davlat xoʻjaliklari (z-dlari) jamoa (shirkat) xoʻjaliklariga aylantirildi. 1998 yil iyunda qorakoʻlchilikda ishlab chiqarish va savdo masa-lalari bilan shugʻullanadigan va respublikada barcha qorakoʻlchilik shirkat xoʻjaliklarini va hududiy viloyat birlashmalarini oʻz ichiga olgan "Oʻzbek qorakoʻli" kompaniyasi tashkil etildi.
Respublika Q.da dagʻal jun va goʻsht-yogʻ beruvchi hisori va jaydari qoʻy zotlari asosiy oʻrinni egallaydi. Hisori qoʻylar, asosan, togʻ va togʻ oldi mintaqalarida (Surxon-daryo, Qashqadaryo va Jizzax viloyatlari) boqiladi (qarang Hisori qoʻy zoti). Xonadon xoʻjaliklarida boqiladigan jami qoʻylarning deyarli yarmini jaydari qoʻylar tashkil qiladi. Bu zotlar Qoraqalpogʻiston Respublikasi, Buxoro va Navoiy viloyatlarida koʻp tarqalgan. Yarim dagʻal jun olinadigan saraja, Olay va tojikiston qoʻy zotlari, asosan, Fargʻona va Toshkent viloyatlaridagi togʻ, togʻ oldi yaylovlariga yaxshi moslashgan.
Qoramolchilik - chorvachilikning asosiy sohalaridan biri, aholini goʻsht, sut mahsulotlari hamda yengil sanoatni teri va boshqa xom ashyo bilan taʼminlaydi. q. chiqindisi boʻlgan goʻng dehqonchilikda yerlar unumdorligini oshirishda keng qoʻllaniladi (baʼzi mamlakatlarda qoramoldan ish hayvoni sifatida foydalaniladi). Qo'ychilik xoʻjalik tarmogʻi sifatida yovvoyi qoramol turlari xonakilashtirilgan paytdan paydo boʻlgan. Dastlab qoramoldan goʻshti uchun hamda ish hayvoni sifatida foydalanilgan. Sut isteʼmol qilina boshlagach, odamlar undan yogʻ, pishloq va boshqa mahsulotlar tayyorlashni oʻrgandilar, natijada sut Qo'ylar.ining ahamiyati oshdi, sut sanoati shakllandi.

Qo'ychilik qadimdan hozirgi Oʻzbekiston hududida intensiv sharoitlarda va yaylov usulidarivojlangan. 19-asr oxiriga qadar Qo'ychilik.ning asosiy qismini kammahsul, jussasi mayda jaydari hamda zebusimon qoramollar tashkil qilgan. 20-asrning 20-yillaridan boshlab respublikada mahalliy va zebusimon qora-mollarni madaniy qoraola, qizilchoʻl va shvits zotlari bilan chatishtirish asosida mahsuldor podalar guruhini shakllantirish hamda nasldor sof zotli qoramollarning reproduktor xoʻjaliklarini tashkil etish, davlat va kooperativ xoʻjaliklari Qo'ychilik sut-tovar fermalarini rivojlantirish va sutchilik komplekslarini tashkil etish, Qo'yni ixtisoslashtirish, konsentratsiyalash va sanoat texnologiyalari asosiga oʻtkazish ishlari amalga oshirildi. Qo'ychilik ning sut, sut-goʻsht, goʻsht hamda naslchilik yoʻnalishidagi xoʻjaliklar, naslchilik zavodlari, xoʻjaliklari va fermalari tashkil etildi. natijada 80-yillarga kelib qoramollar zotdorligi 98—99% ga yetkazildi. Nasldor sigirlarning 3800–4100 kg sut beradigan podalari barpo etildi. Goʻshtchilik komplekslarida parvarish qilingan novvoslar vazni 12—13 oyligida 400–420 kg ga koʻtarildi. Tumanlarda tashkil etilgan xoʻjaliklararo boʻrdoqichilik korxonalarida qoramollarni jadal boqish va boʻrdoqilash ijobiy natijalar berdi. Qoramolchilik amaliyotining taraqqiy etishida ilgʻor tajriba va fan yutuqlari muhim rol oʻynadi. 1932 yilda chorvachilik tajriba st-yasining va 1939 yilda Oʻzbekiston chorvachilik i.t. institutining tashkil etilishi chorvachilik va xususan qo'ychilik sohasida muhim burilish boʻldi. qo'ychilik rivojining tipologik, ozuqa va seleksiya asoslari ishlab chiqildi hamda amaliyotga keng joriy qilindi. 1924 yilda qoramollar soni 1229,4 ming boshni, shu jumladan, sigirlar 407,5 ming boshni tashkil qilgan boʻlsa, 1991 yilda bu koʻrsatkichlar tegishlicha 4580,8 va 1856,4 ming boshga, 2004 yilda 5873 va 2556,7 ming boshga yetdi. 1924 yilda goʻsht yetishtirish (tirik vaznda, ming t) 84,0, 1991 yilda 789, 2003 yilda 935,5; sut yetishtirish tegishlicha 262,0, 3034,2 va 4030,3 ni tashkil etdi. sigirlardan oʻrtacha sut sogʻib olish 1924 yilda 400 kg dan 1990 yilda 1685 kg ga, qoramollarni goʻshtga topshirish vazni 150 kg dan 401 kg gacha koʻtarildi. Keyingi 14—15 yil mobaynida qoramollar soni va yetishtirilgan yalpi chorva mahsulotlari hajmi oʻsdi. Qo'ychilik sohasida tashkil etilgan fermer xoʻjaliklarida mahsuldorlik koʻrsatkichlari yaxshilandi. 1990 — 2003 yillarda respublikada qoramollar soni 1293,9 ming boshga yoki 28,3%ga, sigirlar soni 700,3 ming boshga yoki 37,7% ga koʻpaydi.