Aybsizlik prezumpiyasi

Aaybsizlik prezumpsiyasi bugungi kunda jinoyat huquqining muhim prinsipi sifatida umume’tirof etilgan xalqaro huquq normalarida hamda Oʻzbekiston milliy qonunchiligida qat’iy belgilab qoʻyilgan. Asrlar osha shakllanish bosqichlarini oʻtagan bu tamoyil insonlarning nohaq jazolanishlarini oldini olishga, muhimi, jamiyatda adolat muvozanatini oʻrnatishga qaratilgan.
Ayblilik prezumpsiyasi[tahrir]
Aybsizlik prezumpsiyasi toʻla shakllanish bosqichini oʻtab boʻlgan boʻlsa-da, biroq uni talqin etish borasidagi bahslar hali-hanuz mavjud. Ayrim huquqshunoslar fikricha, jamiyatda shunday jinoyatchilar ham boʻladiki, ularning aybini isbotlash amaliyotda juda qiyin, ya’ni bunday holatlarda aybsizlik prezumpsiyasini qoʻllash, garchi kuchli shubha mavjud boʻlgan taqdirda ham, foyda bermaydi. Ularning qarashicha, bunday vaziyatlarda ayblilik prezumpsiyasini qoʻllash kerak. Ya’ni jinoyat sodir etganlikda ayblanayotgan shaxs oʻzining aybsizligini isbotlab berishi kerak. Fuqarolik huquqlari boʻyicha ayrim faollar giyohvandlik, jinsiy zoʻravonlik, irqiy kamsitish, terrorizm kabi jinoyatlarda shu tamoyilni qoʻllash kerak, deb hisoblashadi. Lekin jamoatchilik va huquqshunoslarning aksariyati ayblilik prezumpsiyasining har qanday shakliga qarshi. Chunki bu prinsip demokratiya tamoyillariga zid boʻlib, unda oʻzining aybsizligini isbotlab bera olmagan insonning nohaq jazolanishi xavfi boʻladi.