Az Zamahshariyning ta’limiy-axloqiy qarashlari

Asas Al-Balaghah[tahrir | manbasini tahrirlash]
“Asas al-balagha” “Fasohat (notiqlik) asosi” (birinchi marta 1998-yilda nashr etilgan) arabcha soʻzlarning lugʻatidir.^[15] Al-Zamaxshariy har bir so'z uchun uning ma'nosini, Qur'ondagi ba'zi qo'llanishlarini, Muhammad Sallallohu Alayhi Vassallamning so'zlarini, she'rlarini yoki hikmatlarini keltirgan. Bundan tashqari, u mazkur so'zlarning majoziy nutqda ba'zi qo'llanishlarini ifodalagan va tahlil qilgan va uni kundalik tilda topish mumkin bo'lgan kontekstlarni taqdim etgan. Ushbu matnning mazmuni alifbo tartibida tuzilgan. Bu asar to'liq alifbo tartibida tuzilgan eng qadimgi leksikografiya sifatida mashhur bo'lib, u so'zma-so'z ta'riflar va metaforik materiallarni birlashtirgan. U noyob yoki o'zlashtirilgan so'zlarni chiqarib tashladi. Uning maqsadi so'z tanlash matn yoki nutqning ritorikasini kuchaytirishda muhim rol o'ynashini ta'kidlash edi.
Maqamat Al-Zamakhshari[tahrir | manbasini tahrirlash]
Maqomat az-Zamaxshariy «Az-Zamaxshariy asoslari» (ilk marta 1982-yilda nashr etilgan) adabiy asardir. U Allohni barcha ne'matlari uchun ulug'lash va kitobxonlardan mazkur kitobni diqqat bilan o'qib chiqishni va har bir so'zdan maqsadni tushunishni so'rash bilan boshlanadi. So‘ngra Az-Zamaxshariy o‘zining 50 tamoyiliga amal qilgan diniy ma’ruza beradi. Bu tamoyillar turli mavzular haqida gapiradi. Ulardan ba’zilari saxovat, jiddiylik, mardlik, shukronalik, nasihat, o‘lim, sintaksis, prosodiya, o‘tmishdagi arablarning hayoti haqida.
Uning to’liq ismi Abul Qosim ibn Umar az-Zamahshariy 19 mart 1075 yili Xorazmning Izmiqshir qishlog’ida tug’ilgan, bolaligida varrak uchrayotganida tomdan yiqilib oyog’ini sindirgan va bir umirga nogiron (bir oyog’i singan edi) bo’lib qolgan.
Zamahshariyning otasi Umar ibn Ahmad masjidda imomlik qilgan, onasi taqvodor va dindor ayollardan bo’lgan. Uning arab grammatikasiga bag’ishlangan “Al Mufassal” kitobi o’zining darajasiga ko’ra arab olimi Sibavvaxning kitobidan keyin turadi. Hayotligidayoq uni “Butun olimlarning ustodi”, “Butun arablar va ajamning (arab bo’lmaganlar) ustodi”, “Jorulloh-Ollohning qo’shnisi”, “Xorazmning sharafi” va boshqa laqablar bilan ulug’lashgan.


Boshlang’ich ta’limni o’z qishlog’ida olgan Mahmud keyinchalik Gurganch va Buxoro madrasalarida tahsilni davom qildirgan. Madrasani tugatganidan so’ng mustaqil mutolaa bilan shug’ullandi. U o’qishi davomida Abumuzar ibn Jarir Zabbiyo Isfaxoniy, Nosir Hosiriy, Abusa’d Zakoniy, Abulxattob ibn Abulbatir singari o’z zamonasining mashhur olimlari bilan yaqin muloqotda bo’ldi va ulardan ta’lim oldi.


Mahmud hattotlikni puxta o’zlashtirib olib odamlarga kitoblar ko’chirib berib tirikchilik qilgan. Ilmga tashnaligidan bir joyda o’tirmas edi, doimo izlanishda bo’lgan. U o’zining nogironligiga qaramay ilm izlab Isfaxon, Xuroson, Bog’dod, Hijozda, ikki marta Makkada safarda bo’lgan. Bir necha yil Iroq va Arabiston yarim orolida yashab, yirik tilshunos olim sifatida “Asos ul-balog’a” (“Chechanlik poydevori”), “Alfoiq fi g’aribil-hadis”), (“Hadisdagi notanish so’zlarni o’zlashtiruvchi”) kabi ajoyib asarlar yaratib arab tilshunoslik fanining rivojiga munosib hissa qo’shdi. Zamahshariy o’zining “Al-jilob valamkina valmiey” yoki “Kitobu asmo il-adviya val-jibol”, (“Tog’, manzil va suvlar” yoki “Dori-darmon va tog’larni ismlari kitobi”) kabi toponomik asarlarini yaratdi. Uning “Muqaddamat ul-arab”, (“Adabiyot muqaddimasi”), “Al-mustaqso fi amsol il arab”, (“Arab maqolalarini nihoyasiga etkazuvchi”), “Navobig ul-kalim”, (“Hikmatli so’zlar”, “Maqomat az Zamahshariy” (“Zamahshariy maqomlari”), “Atvoq uz-zaxab fil ma’vo’iz val-xutab” (“O’git va nasihatlarning oltin munchoqlari”) asari bilan adabiyotshunoslik fanini rivojlantirdi. Ayniqsa, uning keyingi asari badiiy nasrning yuksak namunalari hisoblanadi. Zamahshariyning arabcha devoni ham bo’lib, lirik, falsafiy she’rlar qasida, faxriya, marsiya va nazmiy maktublardan iborat.
Arabiyatda dars aning virdi.

Mahmud Zamaxshariy (1075-1144) tilshunoslikning barcha sohalari, xususan, uning grammatika, adabiyot, balog‘at, aruz singari yo‘nalishlari bo‘yicha dunyo tan olgan ustoz, shuningdek, tafsir, hadis va fiqh sohalari bo‘yicha yetuk alloma hisoblanadi. Zamaxshariy merosida fiqh, ya’ni islom huquqiga bag‘ishlangan asarlar mavjudligi uning mazkur soha taraqqiyotidagi o‘rnini belgilab beradi.

Alloma ta’lif etgan 70 dan ortiq asarning[1] oltitasi fiqh sohasiga tegishli va ulardan faqat “Ruusul-masail”gina bizgacha yetib kelgan bo‘lib, u islomdagi mazhablarni o‘rganish borasida muhim qo‘llanmadir.
Fiqh va undagi yo‘nalishlar mohiyatini yaxshi anglagan Mahmud Zamaxshariy hanafiy mazhabining namoyandasidir va fiqh sohasida uning Imom A’zam Abu Hanifa No‘’mon ibn Sobit (699-767) asos solgan mazhabga mansub ekani o‘z isbotini topgan. Buni quyidagi besh omil bilan izohlash mumkin:
Bibliografik asarlarning aksariyatida Zamaxshariyning hanafiy mazhabi vakili sifatida e’tirof etilgan.
Alloma ilmiy merosiga bag‘ishlangan zamonaviy tadqiqotlarda ham faoliyatidagi mazkur jihat o‘zining isbotini topgan.
Zamaxshariy ta’lif etgan “Kashshof” tafsirida va “Ruusul-masail” asarida Abu Hanifa va uning shogirdlari qarashlariga ustuvor maqom berilgan. Allomaga ustozlik qilgan faqihlar va uning shogirdlari asosan hanafiylikka mansub bo‘lgan. Mahmud Zamahshariyning o‘zi hanafiy mazhabida ekanidan faxrlangan.
Birinchi omil. Qomuslarda Mahmud Zamaxshariy hanafiy mazhabi faqihlari qatorida zikr etilgan. Bunga Al-Qurashiyning (1297-1373) “Al-Javahir al-muziya fi tabaqot al-hanafiya”, Ibn Qutlug‘bekaning (1399-1474) “Tojut-tarojim fi tabaqot al-hanafiya” va Yofi’iyning “Mir’ot al-janon” kabi asarlarini misol sifatida keltirish mumkin[2].
Hanafiylikning mashhur namoyandalaridan biri Abdulhay Laknaviy (1848-1886) “al-Favaid al-bahiya fi tarojum al-hanafiya” asarida Zamaxshariyni hanafiy mazhabining ulug‘ faqihlaridan hisoblagan. “Shazarot az-zahab fi axbar man zahab” nomli tarixiy manbada esa alloma mazkur mazhabning peshvolaridan deb zikr etilgan.
Ikkinchi omil. Mahmud Zamaxshariy asarlarini tadqiq etishda samarali faoliyat olib borib, alloma qalamiga mansub “Ad-dur ad-dair”, “Risala fiy kalima ash-shahada”, “Al-qistos al-mustaqim fiy ilm al-aruz”, “Al-qasida al- ba’uziyya”, “Al-mufrad val-muallaf fin-nahv”, “Al-mufrad val-murakkab fil-arabiya” kabi asarlarini nashr etgan iroqlik olima doktor Bahiyja Boqir al-Hasaniy Zamaxshariyning “Al-muhojot bil-masail an-nahviya” asariga yozgan so‘zboshisida allomaning fiqhda hanafiy mazhabiga mansub bo‘lganini qayd etgan.
Zamaxshariyning “Ruusul-masail al-xilafiya baynal-hanafiyya vash-shafiiyya” asarining nashri muqaddimasida doktor Abdulloh Nazir Ahmad ham allomaning hanafiy mazhabining faqihi ekanini ta’kidlagan.
Uchinchi omil. Mahmud Zamaxshariy o‘zining mashhur tafsiri “Kashshof”da yuzdan ortiq o‘rinda Imom A’zam Abu Hanifa No‘’mon ibn Sobit va uning Muhammad ibn Hasan Shayboniy, Abu Yusuf Ya’qub ibn Ibrohim al-Ansoriy hamda Zufar ibn Huzayl kabi shogirdlarining oyatlardan olinadigan fiqhiy hukmlar borasidagi qarashlarini naql qilgan. Shuningdek, “Ruusul-masail” asarida Zamaxshariyning hanafiy mazhabiga oid masalalarni yoritishda “Bizning qarashimiz yoki bizning dalilimiz” qabilidagi iboralarni ishlatgani uning mazkur mazhab vakili va namoyandasi ekanini isbotlaydi.
To‘rtinchi omil. Zamaxshariy hanafiy mazhabining mashhur namoyandalaridan biri Abul-Husayn Ahmad ibn Ali Domg‘oniydan (1090-1145) ta’lim olgan. Allomaning tilshunoslik va grammatika borasida eng yaqin talabalaridan biri Muhammad ibn Abil-Qosim Boyjuk al-Baqqoliy, hadis ilmi bo‘yicha undan saboq olgan Abu Tohir Somon ibn Abdul-malik ibn al-Husayn as-Somoniy al-Hanafiy al-Xorazmiy, Imom A’zam biografiyasiga bag‘ishlangan muhim asarni ta’lif etgan faqih, adib, shoir Abul-Muayyad Xorazmiy kabi shogirdlari hanafiy mazhabida bo‘lishgan.
Beshinchi omil. Mahmud Zamaxshariy hanafiy mazhabi vakili bo‘lganidan faxrlangan va bu turli davr tarixchilari tomonidan yozilgan asarlar qatorida e’tirof etilgan. Allomaning bir qancha asarlarini tadqiq etib, nashr etgan doktor Bahiyja Boqir al-Hasaniy mashhur muarrix Ibn Xallikonning “Vafayotul-ayon”idan, doktor Abdulloh Nazir Ahmad esa Misrlik olim Ahmad Muhammad Al-Hufiyning “Az-Zamaxshariy” asaridan Zamaxshariy qalamiga mansub quyidagi nazmni naql qilishgan:
“Dinu e’tiqodimni, maslaku mazhabimni
Hanafiylarga bog‘ladim, ularni ixtiyor etdim.
Diyonatlari haqiqiy, mazhablari hanafiy
Mashaqqatni talab etmas, yo‘llaridan ravon ketdim[3].
Mazkur misralar Mahmud Zamaxshariyning hanafiy mazhabida bo‘lganini anglatadi. She’rdagi ya’ni “e’tiqodimni” deya, aqida borasida ham hanafiy mazhabida ekanini alloma tomonidan e’tirof etilishi e’tiborga loyiqdir.
Shu o‘rinda bir narsani alohida ta’kidlash joizki, Zamaxshariy merosi bo‘yicha izlanish olib borganlar, xususan, arab dunyosidagi ba’zi tarixchilar asarlarida allomaning mo‘’tazila oqimiga mansubligi to‘g‘risidagi fikrlarga urg‘u berish ko‘zga tashlanadi. Ayrim hollarda, uning arab tili va adabiyoti taraqqiyotiga qo‘shgan benazir hissasi unutilib, aqidasi borasidagi turli qarashlarni bo‘rttirish seziladi. Bu holat ilmiy izlanish borasidagi eng muhim talablardan biri bo‘lmish xolislikdan chetlanishni anglatadi. Aslida, agar Mahmud Zamaxshariy hayoti borasidagi tadqiqotlarning ko‘lami kengaytirilsa va tahlillar chuqurlashtirilsa, mazkur da’volarning noo‘rin ekani ma’lum bo‘ladi. Masalan, alloma ta’lif etgan 70 dan ortiq asarning asosiy qismi tilshunoslik va adabiyotga qaratilgan. Uning tafsir, hadis va fiqh sohalaridagi asarlari merosining oz qismini tashkil qiladi. Zamaxshariyning aqida sohasiga tegishli deb taxmin qilinayotgan birgina “Al-minhoj fi usul” risolasi ham shu paytgacha musulmon olamida o‘rganilmagan. Binobarin, Mahmud Zamaxshariyning aqidasi borasidagi qarashlarga urg‘u berish maqsadga muvofiq emas va alloma ilmiy merosiga nisbatan noxolis munosabatni keltirib chiqarishi tabiiy.
Garchi tarixiy manbalarning aksariyatida Zamaxshariy fiqhda hanafiy, aqidada mo‘’taziliy yo‘nalishiga mansub, deya qayd etilsa-da, ammo so‘nggi ilmiy izlanishlar natijalari u umrining oxirida mo‘’taziladan sunniylik aqidasiga qaytganini ko‘rsatmoqda. Mazkur qarashni ilgari surgan tadqiqotchilar isbot uchun quyidagi dalillarni keltirganlar:
Ibn Xallikon naql qilishicha, Mahmud Zamaxshariy vafotidan ilgari o‘z qabri ustiga hayotining birinchi davridagi gunohlaridan qilgan tavbasini ifoda etgan she’ri yozilishini vasiyat qilgan. Muarrixlar birinchi davrdan murod, mo‘’tazila aqidasiga e’tiqod qilingan davr ekanini qayd etishgan.
“Mu’jam al-muallifiyn”, “Hadiyat al-arifiyn” hamda Zirikliyning “Al-a’lam” kitoblarida keltirilishicha, o‘z davrida muarrix, faqih, adib, shoir va tilshunoslik sifatida tanilgan Marokashlik Hofiz Abu Abdulloh Muhammad ibn Muhammad as-Sog‘iyr al-Yafroniy (ba’zi manbalarda al-Ifroniy) (1669-1728) “Tal’at al-mushtariy fi subut at-tavba az-Zamaxshariy” (“Mushtariy yog‘dusi kabi sobit bo‘lgan Zamaxshariy tavbasi”) nomli risola yozgan[4].
Ibn Tulunning “Al-arf al-anbariy fi tarjama az- Zamaxshariy” (“Zamaxshariy tarjimai holidagi mushk-anbar ifori”) nomli asarida ham Zamaxshariyning sunniylik aqidasiga qaytgani haqida so‘z yuritilgan.
Yuqoridagi ma’lumotlar zaminida Mahmud Zamaxshariy nafaqat fiqh borasida, balki aqidada ham hanafiy mazhabiga mansub bo‘lgan, degan xulosa yotadi. Mazhabsizlik g‘oyasi musulmon olami uchun eng katta tahdidlardan biriga aylangan hozirgi davrda “Xorazm faxri”, “Dunyo ustozi” degan sharafli nomga sazovor bo‘lgan Zamaxshariy kabi alloma ham sunniylik mazhablaridan biriga mansub bo‘lganini tadqiq etish jaholat va bilimsizlik tufayli yuzaga kelayotgan turli ziddiyatlarga barham berishda, kishilar o‘rtasidagi birdamlik va jamiyatdagi barqarorlikni muhofaza etishda dolzarbdir.
Umuman, Mahmud Zamaxshariy ilmiy merosini, uning fiqh va mazhablar borasidagi qarashlarini o‘rganish Markaziy Osiyoda hanafiy mazhabi, qiyosiy fiqhshunoslik, qiyosiy dinshunoslik kabi sohalar taraqqiyotini tadqiq etish hamda bugungi kunda dinshunoslik borasida dolzarb bo‘lgan masalalarni hal etishda muhim ahamiyat kasb etadi.