Azbrbaycan şifahi xalq bdbbiyyati

derin götürülsün 
Zülmata düşesan. 
21 3 

Dana QORQUD QARGIŞLARI 
Ağzın qunısun, 
ç
o
b
an
. 
Di
l
in ç
ürü
s
ün
, 
ç
o
ban
. 
Qadir 
sanin 
al
nına 
qada 
yazsın, ç
o
b
an
. 
Altun-axçan 
xarclar olsam, manim kafanim olsun. 
Bitar  sanin 
o
t
l
a
n
n
, 
Qazlıq dağı, 
bi
t
ar
k
an bitınaz olsun. 
Qaçar sanin k
ey
ikl
a
rin Qazlıq dağı, qaçarken qaçmaz 
olsun, 
daşa dönsün. 
Qazlıq dağı, 
axar sanin 
sulann,  axar 
ikan axmaz olsun. 
Qonağı ga
l
ma
y
an 
qara 
evlar y
ı
x
ı
l
s
a 
y
ey
. 
alin 
qunısun, barmaqların çürüsün. 
Y anmasın, 
yar
çı
ma
sın
. 
Yay
l
ar olsam, m
ani
m gorum olsun. 
Yıxılsın Oğuz 
ellari, 
m
an
a yarar qız 
bulaymadım ..
. 
Kasilsin oğlan 
aman süd damanm, 
yaman sızlar. 
Oğlu-qızı o
l
may
anı 
allah-taala qarğayıbdır, 
biz daxi 
qarğanz. 
Sandan sonra 
bir 
yigidi, 
sevib varsam, bela yatsam, ala ilan 
olub 
mani 
soqsun. 
Soyuq-soyuq 
suların, içar 
o
ls
am, manim 
qanım 
olsun. 
Tovla-tovla 
ş
ah
b
az atın 
minar 
olsam, m
a
n
i
m tabutum olsun. 
Çalarsan, elin qunısun. 
Çıxsın 
manim gözlarim,  Dirsa xan, yaman sayiri
r
. 
2 1 4  

Vatan - qürbat 
Vatana geldim, imana ge
ldi
m
. 
Gözsüz yaşamaq olar,  Vatansiz yox 
Qaribi 
baxışından tanıyırlar. 
Qaribi vurmuşlar,  "Vay Vatan ! "  demiş. 
Qürbat yerdan Vatan 
olmaz! 
Qürbat gönnayan adam Vatan 
qadri bilmez. 
Yurddan çıxsan da, elden çıxma! 
Köçan yurdun qadrini, düşen yu
rdd
a 
bilarlar. 
El a
ğzı - çuval ağzı. 
El igidla
ri ila tanınar. 
El içinda 
- öl iç
ind
e! 
El yan
d
ı
r
a
n şamı söndünnak 
olmaz
. 
El gücü,  sel gücü. 
El 
m
a
lına göz diken, gözdan olar. 
Elden-ele, dildan-dila, 
Eli olmayanın, dili da olmaz. 
E
lin 
a
t
d
ı
ğı daş 
uzaq gedar
. 
El atanı ar atar, el tutanı 
ar 
tutar. 
Üzünü xalqa çeviranin arxası 
möhkam o
lar
. 
Birlik harda,  dirilik orda! 
Güc bi
rlikdadir
. 
Y emayini yal
q
ız 
yeyan, yükünü özü qaldırar. 
Yazı - kalarn 
Yazılan pozulmaz. 
Rahmet 
yazana, lanet pozana ! 
Qalam 
q
ılıncdan itidir. 
Qalam 
ayri kasilsa da, doğru 
yazar
. 
Qalam 
yazan
ı 
qılınc poza 
bilmez. 
Qalamin 
ucu 
-
qılıncın gücü. 
Söz bir 
o
l
s
a
, 
zarbi 
karan  sındırar. 
2 1 5  

2 1 6  
Söz var el içinda, söz var ev içinda. 
Söz var galar keçar,  söz var dalar keçar. 
Söz danış, söi eşit! 
Söz danışıqdan keçer. 
Söz gazdiran adamdan qorx! 
Sözü ağzında bişir, sonra çıxart. 
Sözü san at,  yiyasi götüra
r
. 
Sözün düzünü zarafatla deyarlar! 
Sözün doğrusunu uşaqdan xabar al! 
Sözün yalanı olmaz, yaniışı olar. 
Ağı! ağıldan üstündür, söz sözdan ötkün. 
Ev kimindir? - Oturanın!  Söz kimindir? - Götüranin! 
Elin sözü daşı yeridar. 
Pis söz qalp puldur, yiyasina qayıdar. 
Saqqalım yoxdur, sözüm ötmür. 
Ulu sözüna baxınayan, ulaya-ulaya qalar. 
Haqq söz axar suları saxlar. 
Salırada gül bitmaz, cahila söz yetmaz. 
Sirrini dosta dema, dostun da dostu var! 
it hürar karvan keçar. 
Kar eşitınaz - araşdırar, kor görmez - quraşdırar. 
Kamil - cahil 
Ağıl yaşda  deyil - başdadır. 
Ağıllı bir dafe allanar. 
Ağıllı qam yeyar, dali - qamçı ! 
Ağıllı düşman nadan dostdan yaxşıdır. 
Ağıllı kişi qışın qeydina yayda qalar. 
AğıllıY,a işara, nadana kötak! 
Deva�can boyun olunca, düymaca ağlın olsun. 
Alim olmaq asandır, insan olmaq çetin. 
Cahilin ibadatindan, alimin yuxusu yaxşıdır. 
Anlayana qul ol, anlamayana ağa olma. 
Anlayana da can qurban, anlamayana da, 
dad 
yarımçıq alindan. 
Arifa bir işara kifayatdir. 
Bilik ağlın aynasıdır. 
Bilmemak eyib deyil, soruşmamaq eyibdir. 
At - yerimakle, insan bilmakla. 
Oynamaq bilmir, deyir:  yerim dardır! 
Quduran qırx gün yaşar. 
Demir islanmaz, dali 
utanmaz. 
Elm ağlın 
çırağıdır. 

Elmsiz 
adam cüretsiz o
l
a
r
. 
Elmsiz adam 
meyva
siz 
ağac 
kimidir. 
Sarsaqlar olmasaydı, ya
l
taq
l
a
r 
acından ölardi. 
Birsin d
ö
v
la
ta zerari var. 
Cahil 
ila 
bal yeme,  aqil ila daş daşı. 
Qisas qiyamete qalmaz. 
Ga
miy
a 
minib 
g
emiçi ila dalaşına. 
Kor kora kor demasa bağrı çatlar. 
Tamalıkarı yalançı aldadar. 
Ustadına kac baxanın gözlerina qan damar. 
Doğru 
-
yalan 
Doğru dostluq qerazsiz olar. 
Doğru yalam qovar. 
Doğru yolla geden yorulmaz. 
Yalan ayaq tutar, yerimaz ! 
Yalan ila  dünyanı 
gazmak 
olar, amma qayıtınaq olmaz. 
Yalan 
üz qaraldır. 
Y alançının evi yandı, heç kas inanmadı. 
Yalançının 
i
piy
l
e quyuya düşan quyuda qalar. 
Oğru 
he
m
işe doğruluqdan danışar. 
Oğru 
ele 
bağırdı, doğrunun bağrı yarıldı! 
Oğru hamını oğru biler. 
Turulmayan oğru, xandan
-
b
a
yd
a
n doğru. 
Söyma 
qul atamı, söyınayim b
a
y atanı ! 
Xain qorxaq olar. 
Xata mandan, ata senden! 
Gözal 
-
çirkin 
G
öz
a
lağa çox 
gözal i
di, vurdu 
çiçak 
çıxartdı. 
Gözal 
g
ö
z
a
l deyil, 
könül 
seven 
gözaldir. 
Gözala göz 
dayar, 
qalba 
s
ö
z
! 
Gözellik 
ondur,  doqquzu 
dondur! 
Qızılquş elde  gazer,  gözal qız dilda ! 
Tike  qarın 
d
o
yd
urm
a
z
, 
amma mahabbet 
artırar. 
Bazanınisan bu gündasen, bazanmasan na gündesan? !  
Qara qız bazanince, toy elden  g
e
d
ar
. 
2 1 7  

2 1 8  
ayri otur, düz danış 
Davaya d
edi
l
e
r
:  Boynun eyridir, 
Dedi : - Haram düzdür ki, boynum düz ol
s
u
n
? !  
Könül bir şüş
ad
ir
, sındırarsan bitişmez. 
Könlü balıq is
t
e
yan 
q
u
yruğun suya vurar. 
Könlü yemiş 
i
st
ey
en
, 
dolanar 
tağ başına. 
Göz görmasa, 
könül bulanmaz. 
Gözdan 
iraq, könüldan uzaq. 
Carnal 
gedar, 
karnal qalar. 
Aila 
Kişi 
öz 
s
öz
ü
n
ü
n 
ağası olar. 
Kiş
is
i olmayan 
evin 
ruzisi 
olmaz. 
8r-arvadın 
s
a
v
a
ş
ı
, 
yaz 
gününün yağışı ! 
er 
ila 
arvadın  torpağı bir 
yerdan g
ötürü
lüb. 
Arvad var 
ev 
tik
ar
, arvad var ev yıxar. 
Arvad yıxan 
evi, falak da 
yıxa bilmez. 
Arvadsız 
ev -
susuz d
ay
i
rm
an
! 
Ana qızına taxt 
verar, 
ata qızına 
baxt! 
Anasına bax qızını  al,  qırağına bax bezini. 
Anasından qabaq düşen 
qulunu qurd yeyar! 
Yanan da ana, yaman da ana! 
Ata malından mal olmaz, 
özün 
qazanmaq gerek! 
Ata olarsan, ata g
a
drin
i 
b
i
l
ar
s
an
! 
Atalar 
na akiblar, 
oğullar onu b
i
çib
la
r. 
Qızın ismati - atanın dövlati ! 
Oğlan 
yetir, 
qız 
yetir, yükü yena
s
a
n 
getir! 
Oğlanı karnal ila, qızı camal 
ila. 
Qız ağacı - qoz ağacı, 
har galan 
bir daş atar. 
Qız 
- qızıl 
alma, qızı 
gözdan 
salma. 
Qız evlerde tanınar,  ipek 
-
dazgahda! 
Qız 
yükü - duz 
yükü! 
Qız 
evinda toydur, oğlan  evinin  xabari yox ! 
O
d 
qalar köz olar,  qız  qalar 
söz 
olar. 
Böyük 
- kiçik 
Böyü
k 
olan y
e
r
d
e 
kiçik da
nı
ş
rnaz
. 
Böyüyü 
- axmaq, kiçiyi -
to
xmaq. 
Böyük  sözüne baxmayan 
b
öyü
r
a
-b
öyüra qalar. 

Böyüksüz 
evda xeyir-barakat 
olmaz. 
Kiçiyi
n 
kiçik yeri var, 
böyüyün - böyük! 
Yol  böyüyündür, 
su kiçiyin! 
Qocadan demek, cavandan körnakl 
Babadan hümmat 
-
nevaden xidmat. 
Dövlatda dava, övladda nava ! 
Ölmez,  itmaz Xadica, görar nava-natica! 
Cavanlıqda daş daşı, qocala
nd
a ye aşı ! 
Bala baldan şirindir. 
Uşaq atasından güclüsünü bilmez. 
Uşağa buyur, dalınca yüyür! 
Uşağa yüz öyrat, gördüyün deyacak. 
Uşaqlı 
evda 
qeybat olmaz. 
Ağlamayan uşağa süd vermazlar. 
Evin yaraşığı uşaqdır, süfranin yaraş
ı
ğı 
qonaq! 
Dost - düşman 
Dost ağlar, düşman güler. 
Dost arası pak gerakl 
Dost başa baxar, düşmen ayağa! 
Dost dosta tan garak, tan olmasa gen garak! 
Dost dostu dar günda sınayar. 
Dost min isa - azdır, düşman bir isa çoxdur. 
Dostunu mana söyle, 
senin 
kim olduğunu deyim. 
Dostun verse qum, san onu ovcunda 
yum! 
Örtülü hazar - dostluğu pozar. 
Tika ila dost olanlar, iller ila küsülü qalar. 
Davaçi ila dost olanın darvazası gen garak
. 
Adı 
var, özü yox 
Adın nadir? - Daşdamir. Yumşalısan, yumşalı ! 
Adın nadir? - Derviş. Pul  ila olur har 
i
ş! 
Adımı sana qoyum,  sani yana-yana qoyum! 
Quş  qanadı  ila  tanınar, insan adı ila. 
Qıl
ın
c - bağlayanındır, at - minanin! 
Q
ılın
c 
öz qınını 
kasmaz! 
Qonaq 
sevenin 
s
üfr
a
s
i b
o
ş 
olmaz! 
Qonağın ruzisi özündan 
qabaq galar. 
Qonaqsız ev -
susuz 
d
ayi
rman
! 
Vaxtsız qonaq öz kisasindan yeyar. 
Qonşu qonşu olsa, ko
r qız are 
gedar. 
2 1 9  

220 
Qonşu payı qann doyunnaz. 
Qonşu 
toyuğu qonşuya qaz görünar. 
Qonşuda 
bişar, biza da düşarı 
Qonşunu i
ki inakli ista, özün da bir inakli olarsanı 
Evda bişmayib, qonşudan galmayib! 
Zülm ila abad olan, adi ila barbad olar. 
Zülm yerde qalmaz. 
İstadiyim yar idi, yetirdi parvardigar. 
Yan 
gör özün danış, ev yıxar ara sözü. 
Cahannama  gedan özüne yoldaş axtarar. 
Mard - namard 
Mard ali kasad olmaz. 
Marddan bir çıxar, namarddan iki. 
Keçma namard körpüsündan,  qoy aparsın sel sani. 
Namard galib mard olmaz, 
yüz 
atakla, yüz yalvar! 
Narnardin plovundan, mardin qaşıq aşı! 
Vura bilmeyan daşın böyüyündan yapışar. 
Vuran igid dayısına baxmaz! 
K.asıbı dava üsta böv vurar! 
Qanı qan ila yumazlar. 
Qanlını qan tutar! 
Qaşınmayan yerdan qan çıxardır. 
İgid  qovğasız olmaz. 
İgid basdığını kasmaz. 
İgid odur, atdan düşa atlana, 
İgid odur har azaba qatlana! 
İgidin başı qalda gerek! 
Qorx payızdan - qabağınca qış gelir, 
Qo
rxma 
qışdan - qabağınca yaz gelir. 
Qorxa-qorxa cennete gedinca, güla-güla cahannama get! 
Qorxaq har şeyi  dörd görar. 
Qorxan göza çöp düşer. 
Qorxursan pişikdan, niye çıxırsan deşikdan? 
Göz gördüyündan qorxar. 
Serçedan qorxan dan akmaz! 
Yaxşı 
-
yaman 
Yaman 
yeyanin olsun, yaman deyanin olmasın! 
Yaman günün 
ömrü az olar. 
Yamanlığa yaxşılıq 
mard kişinin işidir. 

Y axşı  at özüne qamçı vurdunnaz. 
Yaxşı  at yemini  artırar, yaman at qamçısını ! 
Yaxşı igidin adını  eşit, üiünü görma l 
Yaxşılıq et at daryaya,  balıq bilmasa, xaliq bilar. 
Yaxşılıq yerde qalmaz. 
Yaxşını yada verma - hayıfdır, yamanı yada verma - ayıbdır! 
Pis  olmasa yaxşının qadri bilinmez. 
Pisliyi torpağa akdilar, göyarmadi ! 
Ara sözü ev yıxar. 
Kadar 
-
sevine 
At 
ölüb, itlarin bayramıdır. 
Zurnanı versan naşı  alina, gen 
tarafından üflayar. 
Zurnaçı zorunu püfuna verar. 
Dumbulla galan zurna ila  gedar. 
Oynamaq 
bilmez, "yerim 
dardır" 
- deyar. 
Dumbul görar oynar, mehrab görar ağlar. 
Odu söndürüb külü ila oynayır. 
Gülma qonşuna,  galar başına! 
Ağiarsa anam ağlar,  qalanı yalan ağlar. 
Keçinin acali 
gelanda buyn
uzun
u çobanın çomağına sürtar. 
Geldi acal,  vermedi macal. 
Ölma eşşayim, ölma, yaz galar, yonca biter. 
Ölü qabristandan qayıtmaz. 
Ölülar ela bilir 
ki, 
dirilar halva yeyir. 
Haynan gelen,  vaynan gedar! 
Tısbağanı ya öldür, ya arxası üsta 
çevir! 
Damiri nam 
çürüdar, insanı qam. 
Sabah 
-
natica 
Ağ gün ağardar, qara 
gün 
qaraldar. 
Ağa ağ  deyiblar,  qaraya qara. 
Ağın adı var,  qaranın dadı! 
Qara 
günün 
ağ günü da 
var! 
Qara mani basınca, man qaranı basım. 
Qaradan artıq rang yoxdur! 
Zor qapıdan gelanda haqq bacadan qaçar. 
Yaş da quru oduna yanar. 
Dayça 
at olunca, 
yiyasi 
mat olar. 
Mal yiyasina oxşar. 
22 1 

222 
Y ıxılana balta çalan çox olar. 
İlan 
har ye
r
a ayri gedar, öz yuvasına düz! 
Ac toyuq  yuxuda dan görar! 
Güc birlikdadir! 
Gücüne  bax,  şalani bağla! 
Od yanınasa tüstü çıxmaz. 
ayri otur, düz danış! 
Sonrakı peşmançılıq fayda vermez! 
Cafa çakmayan safa görmez! 
Gül tikansız olmaz. 
Balıq başından iylanar. 
amal - qanun 
Artıq tamalı baş yarar. 
Artıq tamalı daş yarar, daş qayıdar baş yarar! 
Arxalı  köpek qurd basar. 
Acığın d
ö
v
lata 
zerari var. 
Acıqlı başda ağıl olmaz. 
Yuxarı tüpürüram 
-
bığ, aşağı tüpürüram - saqqal! 
Y orğanına  bax,  ayağını uzat. 
Barkdan bir 
çıxar, boşdan 
iki! 
Sabirle  halva 
bişar, 
ey  qora senden. 
Baslasan atlas olar tut yarpağından. 
Qalan  işa  qar yağari 
Zarario yansından da qayıtmaq xeyirdir. 
Qurunun oduna yaş da yanar. 
Qunı palçıq 
divara 
yapışmaz. 
Ehtiyat igidin yaraşığıdır. 
İstadiyim yar idi, yetirdi pavardigar! 
İstadi qaşın düzalda, vurdu gözün çıxartdı ! 
İste
r
san 
bal-çörak, 
al aline bel
-
kü
rek! 
Beş gün yaraq, bir 
gün 
ga
r
ak
! 
Lay-lay başa  düşürsan, niya yatmırsan? ! 
Yaşına baxma, başına bax! 
Çox yaşayan çox bilmez, çox gazan  çox biler. 
Ağıl yaşda deyil, başdadır. 
Toyuq 
q
az yerişi yerisa, öz yerişini da  itirar. 
Kül tapacik olmaz. 
Küldan od törar,  oddan 
kül ! 
Odu  söndürüb, külü  ila 
oynayır. 
Uman yerdan küsarlar. 
Gah nala 
vurur, 
gah 
mıxa! 

Mal  gedar  bir yer
e
, 
guman  gedar min 
y
ere
. 
Gazan  ayağa 
daş  dayar. 
Gol mani gör, dardirndan 
öl! 
G
örü
ne
n kanda na baladçi? ! 
Göz görmez, üz utanmaz. 
İsti çörak 
tandirdan, minnati yox pe
n
di
r
da
n
! 
Ol
an 
o
l
du
, t
o
r
b
a d
o
l
d
u! 
Ortada yeyir, 
qıraqda 
gazir. 
T
o
y
d
an sonr
a 
nağar
a
! 
Kor koru 
tapar, su 
çuxuru! 
Vaxtsız 
a
ç
ıl
an  gül tez solar. 
Balı
ğı 
na vaxt tutsan t
a
z
ad
i
r
. 
Tak aldan  sas 
çıxmaz. 
Tutdu 
-
qatıq,  tutmadı 
-
a
yr
a
n
! 
Kor 
tutduğun buraxmaz. 
Sirka  tünd  olanda  öz küpünü partladar. 
Üstümü unlu görüb, adıını dayirmançı çağırma! 
Ağ
ı
l
l
ı fıkirlaşinca, deli 
ç
a
yı 
k
e
ç
d
i
. 
Ha
qq 
y
a
n
d
ıran şamı s
önd
ürm
a
k 
olmaz. 
İnsan 
Adam ağzında 
söz, 
qaz
an 
altında 
köz. 
Adamı 
başdan, ağacı 
yaş
d
an
! 
Adamı 
qeyrat işladar, 
dayinnanı 
su
! 
Adamı sözündan 
tutarlar, heyvanı buynuzundan. 
Ad
am
ı
n 
başına na 
g
a
l
s
a 
d
i
lin
d
a
ndi
r
. 
Ad
aının yer
a 
baxanı, suyun lal axanı ! 
Çox 
yemak 
adaını  az  yemakdan  da  qoyar. 
İnsan çiy sü
d 
a
mi
b. 
Buzu 
gün 
a
rid
a
r, insanı xacalat. 
Divan n
a
m 
yıxar, insanı 
qam. 
Heyvanın d
işirı
a 
baxarlar, ins
a
nın işin
a
. 
Be
ş 
barınağın 
b
e
şi 
da bir de
y
i
l
. 
Baş 
a
yın
a
kl
a 
baş ağnmaz. 
Başıını yarır, 
a
ta
y
im
a  qoz tökür. 
Başına galan 
ba
şm
a
q
ç
ı 
ol
ar
. 
elin 
yağlıdır, 
öz başına ça
k
! 
Pişik 
o
l
may
an yerda siçanlar baş qaldırar. 
Kosa getdi 
s
a
qqal gatira,  b
ığ
ı 
da qoydu 
g
a
l
di ! 
Saqqal yox  ikan bığ 
var 
idi . 
Boynu uzun, beyni 
b
o
ş
, 
tut 
qulağından cüta q
oş
! 
Boyunduruqdan qaçan 
öküzü 
kasarlar. 
223 

224 
Az idi anq-uruğ, biri da galdi dabanı çınq. 
Q
an
n 
başa baladı
. 
Qarnım üçün deyil qadrim üçündür. 
Qaş düzaltdiyi yerda, vurdu gözün çıxartdı. 
Adın 
tut, qulağın bur. 
Dil ağrıyan dişa dayar. 
Dil var bal gatirer, dil var - bela. 
Dil yanılar düzünü deyar. 
Dil yanılar üraydakini deyer. 
Dilini saxlayan, başını  saxlar. 
Lalın dilini anası bilar
. 
Diş yox ikan dodaq var idi. 
81 ali yuyar, al da 
üzü. 
elda
n 
qalan alli il qalar. 
Gözsüz ölanda badamgözlü deyarlar. 
Gördüyündan göz kirayesi istayir
. 
Qorxan göza çöp düşar. 
Kor na istar? 
-
Iki göz!  Biri ayri, biri düz! 
Har saqqalı olana ağsaqqal demezler
. 
Ürak yanmasa gözdan yaş çıxmaz. 
Keçi can 
hayında, 
q
a
ssab piy axtarır. 
Ağız torba deyil büzasan. 
Yemak - içmak 
Y 
emak ila doymayan, yalamaq ila doymaz. 
Y 
eyarsa
n 
qaz atini, görarsan lazzatini! 
Almanı  soy ye, armudu say ye! 
a
kiblar yemişik
, 
ak
a
rik yeyarlar! 
Malını yemeyenin malını yeyarlar
. 
Ortada yeyir,  qıraqda gazir. 
Çox yemak 
adamı 
az yemekdan de qoyar! 
Ac qurd balasını yeyar. 
Ac toyuq yuxusunda dan görar. 
H
a
qq söz acı olar. 
Aş daşanda katkir baba olar. 
Harada aşdır, orada başdır
. 
Bal tutan 
b
arm
aq yalar. 
Doşab almışam, bal çıxıb. 
Duz-çörak - düz-çörak! 
Çörayi ver çörakçiya, bir çörak da üstelik. 
at 
yeyan quş dimdiyindan balli olar. 
at 
sümüksüz olmaz. 

Ucuz etin 
şorbası olmaz. 
Çiy yumurta 
so
yul
m
az
. 
Un kapaksiz 
olmaz. 
Ha
l
va
-
ha
l
va 
d
e
m
a
kl
a 
ağ
ız 
şirin 
olmaz. 
Keçal halva 
y
eya
r, 
p
u
l
un
a 
m
i
nn
a
t
! 
Ev - eşik 
Ev bizim, sirr bizim. 
Evde bişmayib, qonşudan galmayib. 
Evde öz başın
ı 
bağlaya bilmir, toyda gelin başı bağlayır. 
Evdeki hesab bayıra 
çıxmaz. 
Evinda yoxdur dan, oturuh 
hamıdan 
yuxarı. 
Y 
alançının evi y
an
d
ı -
he
ç 
kas 
inanınadı ! 
Y 
alançını evinecan 
qovarlar. 
Qapı  öz dabanı üste 
dolanar. 
Demir  qapının taxta qapıya işi 
düşer. 
Dam direk üste durar. 
Tısbağa yeriye  bilmir,  d
amın
ı dalında g
ez
dirir
. 
Papaq  başda yırtılar, başmaq ayaqda. 
Papağı 
tülkü 
darisindan, xabari yox gerisindan. 
Sap üzülan yerdan qınlar. 
Yırtıq 
tor 
ila balıq tutmaq olmaz. 
Kürkü yayda al, orağı qışda. 
Palaza bürün, elnen sürün! 
Qazan ağzı örtülü qaynar. 
Qazan gillenib qapağını tapar. 
Darziya köç dediler, 
iyne
s
i
ni 
yaxasına sancdı. 
Kö
m
ür çuvalının 
tozu ağ çıxmaz. 
Şam b
aşı
n
dan yanar. 
Şam 
y
anm
a
sa başına parvana dolanmaz. 
Tasarrüfat 
Araba 
q
ı
r
ıl
a
n
da yol gösteren çox olar. 
Arabanı 
at  aparmaz, 
arpa aparar. 
Arabanın q