Aziz Nesin

— 
Ben saraya gelmem, dedim.
— 
Matuuka Emîri, Şeyh Kazûlettin Essuit Haptullah geldi.
Cok büyük misafirimizdir Bu ay Belediye memurlarına
maaş vermek n bütçede para yok. «Beyefendi» Emir
hazretlerini, millî menfaatlerimize uygun şekilde,
yüzdebin faizle borç para alıp kazıklamak niyetinin Şimdi
sen gelmezsen, olmaz. Milletlerarası münasebetleri
bozmuş olursun. Cezası onbeş seneden başlar... dediler.

---

— 
Her zaman da bu vazifeler bana düşüyor. ben artık
vazifeden yoruldum... dedim.
Bunun üzerine, beni himaye edip, radyoda şarkılar
okutturarak «medar-ı iftihar» yapan adam,
— 
Vazife yalnız sana düşmüyor. Diz seni yalnız
Arabistandan büyük misafirle* gelince çağırıyoruz.
Amerikalılar için seni rahatsız etmiyoruz. Biz ihtisasa
hürmet ederiz, iş bölümü var. Herkesin yapacağı iş ayrı...
dedi.
Balıketi olduğumdan, beni şarklı misafirlerin protokolündü
kullanırlardı. Kerkenez Gönül de Amerikan protokolündü
vazife alırdı.
Benim korkum başka şeydendi. Daha önce yine
milletlerarası münasebetimizi takviye için, bir arkadaşımı
çağırmışlardı. Hurayda Emîri ile anlaşma yapacaklarmış.
Sabaha karşı anlaşmayı, arkadaşımın göbeğine yazıp
imzalamışlar. Arkadaşım «olmaz» demişse de, «Vay sen,
vatan uğruna göbeğini mi esirgiyorsun?» diye çıkışmışlar,
arkadaşım da «Bu göbek feda olsun!» diyerek razı gelmiş.
Ama sonra anlaşma bozulmuş. Çünkü sözlerinde durmayıp
imzalarını bozmuşlar, yani tükürdüklerini yalamışlar. Benim
korkum işte bundandı. Çünkü ben çok gıdıklanırım.
Göbeğimde anlaşma imzalamağa kalkarlarsa, kendimi
tutamaz gülersem, siyasî müzakerenin ciddiyeti bozulurdu.
Vazife vazifedir diyerek saraya gittim. Ben bu
hizmetlerimden hiçbir zaman ticarî maksatlar beklemedim.
Salona girdim. Beni çekemi- yenler, rakı sofralarında benim
sâbıkların kucağına oturduğumu çıkardılar. Bunlar
dedikodudur, katiyen yalandır. Ben o gece, evet sâbıklardan
birinin kucağına oturdum ama, salonda boş koltuk yoktu.
Oturmayıp ne yapacaktım?
— 
Gel yavrum, otur! dedi.
Babam yerinde adam, yaşı başı yerinde...
Sofrada içiliyordu. Saz çalıyordu. Benden de şarkı istediler.
Ben de okudum. Birara Arap şeyhi,
— 

---

Yavrum, sen tahsisat-ı mesture misin, neden öyle her
tarafını örtüyorsun? Soyunsana... dedi.
Ben onların gizli maksatlarını ne bileyim? Soyundum.