B. X. Xodjaev umumiy pedagogika nazariyasi va amaliyoti pedagogika ta’lim sohasi bakalavriat ta’lim yo’nalishlari uchun darslik «Sano-standart»

Pedagogik mahoratning tarkibiy qismlari. Pedagogik mahorat yaxlit tizim sifatida quyidagi tarkibiy qismlardan iborat bo’ladi:
- pedagog shaxsini insonparvarlik yo’nalishiga ega bo’lishi, uning qiziqishlari, qadriyat yo’nalishlari va ideallarining oliy maqsad-barkamol avlod tarbiyalashga yo’naltirilganligi;
- mutaxassislik fanlari, o’qitish metodikasi, pedagogika-psixologiyadan mukammal bilimga ega bo’lish;
- pedagogik qobiliyatga ega bo’lish (muloqotga moyillik, ishchanlik, kelajakni tasavvur qila olish, kasbiy mustaqillik, sensor axborotlarni tezlik bilan anglash (yuzidan uqib olish);
- pedagogik madaniyat va texnikani egallash, ya’ni o’z-o’zini boshqara olish, o’zaro ta’sir etish va hamkorlikda ishlashni uddalash.

1-rasm. Pedagogik mahoratning tarkibiy qismlari

N.M.Egamberdiyevaning fikricha, pedagog shaxsining insonparvar yo’nalganligi quyidagilarda yorqin namoyon bo’ladi:

I. Ta’lim maqsadi, o’quv-tarbiya jarayonining shaxsga yo’naltirilganligi sifatidagi shaxsga yangicha qarash: 1) shaxs pedagogik jarayonning obyekti emas, subyekti sifatida aks etadi; 2) shaxs – qandaydir tashqi maqsadlarga erishish vositasi emas, ta’lim tizimi maqsadi; 3) har bir o’quvchi qobiliyatli, ko’plab o’quvchilar iqtidorli; 4) shaxsning muhim sifatlari sifatida yuksak axloqiy qadriyatlar (yaxshilik, sevgi, mehnatsevarlik, vijdon, qadr-qimmat, fuqarolik va boshqalar) aks etadi.
II. Pedagogik munosabatlarni insonparvarlashtirish va demokratlashtirish: 1) pedagogik muhabbat, o’quvchilar taqdiriga qiziqish bilan qarash; 2) o’quvchiga yuksak ishonch bilan qarash; 3) hamkorlik, muloqot mahorati; 4) to’g’ridan-to’g’ri majburlashdan voz kechish; 5) ijobiy rag’batlantirishning muhimligi; 6) o’quvchi shaxsiga ta’lim subyekti, faollik va erkin tanlash sohibi sifatidagi munosabat; 7) o’qituvchi va o’quvchi huquqlarini tenglashtirish; o’quvchining erkin tanlashga bo’lgan huquqi tushuniladi.
III. Zamonaviy sharoitda to’g’ridan-to’g’ri majburlashdan natija bermaydigan metod sifatida voz kechish. Majburlashsiz o’qitish quyidagilar bilan tavsiflanadi: 1) majburlovsiz, ishonchga asoslangan talabchanlik; 2) o’qitishga tug’ma qiziqishlarni ko’payganligi; 3) majburlashning o’rnini muvafaqqiyatga erishishga imkon beradigan istak bilan almashtirish; 4) o’quvchilarni erkinlik va tashabbuskorlikka qo’yib berilishi; 5) jamoa orqali bilvosita o’quvchilarning qo’llanilishi; 6) o’quvchilarga ularning subyektivligi, o’z-o’zini namoyon etishi, ijtimoiylashuvi, madaniy tenglashuvi, hayotiy o’z o’rnini belgilashiga yordam ko’rsatish, pedagogik qo’llab-quvvatlash.
IV. Individual yondashuvni yangicha talqin etish: 1) “o’quv fanidan o’quvchiga qarab borish emas, o’quvchidan o’quv faniga borish” tamoyilining bajarilishi; 2) o’quvchilarning qobiliyatlari va mavjud imkoniyatlarini hisobga olgan holda o’qitish; 3) o’rtacha o’zlashtiruvchi o’quvchiga yo’nalganlikdan voz kechish; shaxsning eng yaxshi sifatlarini izlash; 4) shaxsni psixologik-pedagogik tashxis etish (qiziqishlari, qobiliyatlari, yo’nalganligi, Men-qontseptsiyasi, xarakteri, fikrlash jarayonlarining o’ziga xosligi)ning qo’llanilishi; 5) shaxsning o’quv-tarbiya jarayonidagi o’ziga xosliklarini hisobga olish.
V. Ijobiy ma’nodagi “Men-kontseptsiyasi”ni shakllantirish: 1) pedagogik muloqotning o’quvchilarda o’ziga ijobiy munosabatni rivojlantirishning yo’nalganligi; 2) hayotiy faoliyatning ijobiy yo’l-yo’riq va motivlarini shakllantirish.
Pedagogik mahorat o’z ichiga bolalar haqidagi, ularning psixologiyasi to’g`risidagi, maktab haqidagi, ta’lim-tarbiya jarayonlarini tashkil etish va uning mazmuni, metodlari haqidagi keng bilimlarni qamrab oladi. Bu bilimlar umumiy pedagogik madaniyatni tashkil etadi, o’qituvchi, tarbiyachi bu madaniyatni egallamasa, hech vaqt o’z ishining chinakam ustasi bo’la olmaydi, yomon, eski usuldan, bir qolipdagi tayyor andozalarni ishlatishdan nariga o’tmaydi.
Pedagogik mahoratning asosi pedagogik bilimdonlikdir. Pedagogik bilimdonlik deganda konkret tarixiy davrda qabul qilingan me’yorlar (normalar), standartlar va talablarga muvofiq pedagogik vazifani bajarishga qobillik va tayyorlik bilan belgilanadigan integral kasbiy-shaxsiy tavsifnoma tushuniladi. Kasbiy-pedagogik bilimdonlik deganda esa, pedagogik voqelikni izchil idrok eta bilish va unda izchil harakat qila olish malakasini qamrab oladi. N.Azizxo’jayeva takidlab o’tganidek, bu xislat pedagogik jarayon mantig’ining yaxlitligicha va butun tuzilmasi bilan birgalikda ko’ra olish, pedagogik tizimning rivojlanish qonuniyatlari va yo’nalishlarini tushunish imkoniyatini ta’minlaydi, maqsadga muvofiq faoliyatni konstruktsiyalashni osonlashtiradi.
Pedagogik qobiliyatlar – ta’lim-tarbiyaviy maqsadlar va o’quvchilarning individual-psixologik xususiyatlarini hisobga olgan holda zaruriy shakl, metod va vositalarni samarali qo’llay olishdir.
Pedagogik qobiliyatlarni shartli ravishda uch katta guruhga bo’lish mumkin: shaxsiy, didaktik va tashkiliy-kommunikativ qobiliyatlar.
Shaxsiy qobiliyatlarga quyidagilar kiradi: 1) ta’lim oluvchilarga ijobiy yo’nalganlik – ta’lim oluvchilar bilan hamkorlikda faoliyat olib borishga, muloqot qilishga intilish, ularga nisbatan do’stona munosabat, xayrixohlik; 2 ) vazminlik, o’z hissiyotlarini nazorat qila olishi – har qanday vaziyatda o’zini yo’qotib qo’ymaslik. Lekin vaziyat talab qilganda o’qituvchi zaruriy tarzda o’z hissiyotlarini namoyish qiladi (quvonch, qayg’u, g’azab). Lekin vazminlik befarqlikka aylanib ketmasligi kerak; 3) o’z psixik holati, kayfiyatini boshqara olish – o’qituvchi hayotida, faoliyatida har qanday noxush holat ro’y bergan bo’lsa ham o’zini tetik tutishi kerak.
Didaktik qobiliyatlar sifatida quyidagilarni keltirib o’tish mumkin: 1) tushuntirish qobiliyati – o’rganilayotgan materialni ta’lim oluvchilar uchun tushunarli qilib etkazish, buning uchun o’qituvchi ta’lim oluvchilar uchun yangi bo’lgan materialni “ularning ko’zlari bilan ko’ra bilishi kerak”; akademik qobiliyat – o’z fanini, sohasini chuqur bilishi, umumiy va ilmiy dunyoqarashning kengligi; nutq qobiliyati – o’z fikrlari, his-tuyg’ularini tushunarli qilib ifoda etishi, muloqotning noverbal vositalari: mimika va pantomimikalardan o’rinli foydalana olishi. Bunda suhbat predmetini bilish, etkazayotgan ma’lumotlariga nisbatan ishonch, nutqni “og’irlashtiruvchi” tuzilmalardan foydalanmaslik, qo’llanilayotgan atama va tushunchalarga izoh berish, nutq tezligi va ovoz balandligi nazarda tutiladi.
Tashkiliy-kommunikativ qobiliyatlar quyidagi ko’rinishda namoyon bo’ladi: tashkilotchilik qobiliyati – o’quvchilar jamoasini tashkillay olish va o’z faoliyatini tashkillay olish; rejalashtirish, nazorat qilish; kommunikativ qobiliyat – o’quvchilarning yosh va individual xususiyatlarini e’tiborga olgan holda muloqotni to’g’ri tashkillash; pedagogik kuzatuvchanlik – o’quvchining ko’rinishidan undagi ichki kechinmalar, kayfiyatini bilib olish, sezgirlik; pedagogik takt – ta’lim oluvchiga pedagogik ta’sir ko’rsatishda aniq vaziyatdan, ta’lim oluvchi shaxsi xususiyatlaridan kelib chiqish va uning nafsoniyatiga tegmaslik; suggestiv qobiliyat – ta’lim oluvchiga emotsional-irodaviy ta’sir o’tkazish, talab qo’yish va talabning bajarilishini qat’iy nazorat qilish (bir tomondan qo’rqitishsiz, qistovsiz – boshqa tomondan bo’shlik qilmasdan); pedagogik prognoz – o’z harakatlari natijasini, shaxsida bo’lib o’tadigan o’zgarishlarni oldindan ko’ra bilish; diqqatni to’g’ri taqsimlay olish – bir paytning o’zida bir necha faoliyatni olib borish: materialni bayon qilish, o’z fikrlarini kuzatib borish, berilayotgan savollarga javob berish, ta’lim oluvchilar jamoasi hulqini nazorat qilib turish.
Pedagogik adabiyotlarda o’qituvchining kasbiy va ijtimoiy moslashuviga ta’sir etuvchi mahsuldor sabablar (omillar) umumlashtirilib pedagogik madaniyat nomi bilan qayd etiladi. Boshqa tushunchalar singari pedagogik madaniyatning ham bir necha xil ta’riflari mavjud. Biroq barcha ta’riflarda pedagogik madaniyat tushunchasi uch ilmiy jihatdan, ya’ni aksiologik, faoliyat va shaxsga yo’naltirilganlik nuqtai nazaridan talqin etilishi yaqqol ko’zga tashlanadi. Aksiologik yondashuvga ko’ra, pedagogik madaniyat – tarbiya haqidagi fan sifatida pedagogika tayanadigan pedagogik qadriyatlar majmuidir. Ushbu qadriyatlar moddiy va ma’naviy shakllarda mavjud bo’ladi. Shaxsga yo’naltirilgan yondashuv nuqtai nazariga ko’ra, pedagogik madaniyat – bu pedagogik faoliyatdagi tarbiyaviy munosabatlarni amalga oshiruvchi subyekt sifatida kasbiy etuk pedagog shaxsining muhim sifati. Faoliyatli yondashuvga ko’ra, pedagogik madaniyat – bu pedagogik qadriyatlarning tadbiq etilishini ta’minlovchi, o’qituvchi kasbiy faoliyatining o’ziga xos usullari majmuidir.
Pedagogik madaniyatning mufassal tavsifi L.D.Stolyarenko tomonidan quyidagicha ochib berilgan: “Pedagogik madaniyat – bu umuminsoniy madaniyatning bir bo’lagi bo’lib, unda eng avvalo, avlodlar almashinuvi va shaxsning ijtimoiylashuvi kabi tarixiy jarayon uchun xizmat qilishda insoniyat uchun zarur bo’lgan ma’naviy va moddiy qadriyatlar aks etgan”.
O’qituvchining pedagogik madaniyati quyidagi kasbiy ahamiyatli shaxs sifatlarining mavjud bo’lishini taqozo etadi:
1) shaxsga yo’nalganlik: e’tiqod, ijtimoiy faollik, fuqarolik tuyg’usining mavjudligi;
2) kasbiy-axloqiy sifatlar: insonparvarlik, jamoaviylik, adolat, mehribonlik, haqiqatparvarlik, samimiylik, talabchanlik, bolalarga nisbatan mehr va hurmat, oliyjanoblilik, xolislik;
3) pedagogik mehnatga munosabat: vijdonlilik, javobgarlik tuyg’usi, fidokorlik, berilib ishlay olish va o’z pedagogik faoliyatidan qoniqish hissi, uni hayotining mazmuniga aylantira olish;
4) qiziqishlar va ma’naviy ehtiyojlar: bilishga oid faollik, tafakkurning kengligi va teranligi, estetik madaniyat, qiziqishlarning va ma’naviy ehtiyojlarning ko’pqirraliligi, yoqtirgan ijodiy ishning mavjud bo’lishi, tashqi ko’rinish va nutq madaniyati.