Баб-баравар

МОДАРЧОН
Ба хотири модарам духтари
Турди Карвон
Кунун як лаҳза оромий надорам,
Намеоям ба худ чун шахси бетоб.
Хама шаб модарам бо ман нишинад, Хамебннам варо чун меравам хоб.
Ба дасташ бодбезакро гирифта,
Битобад камчу нури мок, модар.
Ба назди худ ҳамехонад нигокаш,
Имо карда, маро ҳар гох модар.
Бичунбонад гаҳе гахвораи тифл,
Зи чашмонаш хувайдо оташи меҳр. «Расида вақти хобат, эй нисарчон», Бигўяд бо суханҳои нур аз цехр*
Кунун дар кўчаҳо сарсонаму зор, Фиғонам бар фалак печида чун дуд. «Макун гиря» бигўяндам азизон, «Кунун ин оху афғон бар ту бе суд».
Кушоям чашмро ҳар субхи содиқ, Шавад бирён зи ҳачрат чисму чонам. Набошад хислати хуб нола кардан,
Чий чора чун бисўзад устухонам.
Ба ман мегуфтй ҳар гах навозиш, Сарамро сила бинмуда суханҳо*
Худо бар ту диҳад умри маро ҳам, Нигаҳбон бошадат аз Аҳриманҳо.


Вале афсўс аз мо ту бирафтй,
Бирафтий зуд аз олам чу шабнам.
Маро дилхун намуда додаронам, «Канй модар» зи ман пурсанд ҳар дам.
Нагардад барги умри кас хазон тез, Бувад тансихату умраш самардех. Бигирад тўшае дар зиндагоний,
Сипае аз олами хастий равад бех.
Навозиш кун ба хобам ҳар шабонгох, Сарамро сила кун, эй модари чон. Барой зиндагон бахшо дуое,
Намо хам илтичо, туй нигаҳбон.
Кашидам ох ман дар рўзи маргат, Фурў рафта зи ғусса холақоям. Агарчи гаштаву баргашта гирям, Набишнида касе ин нолаҳоям.
Зи зери болинат пулро гирифта, Бидодий бар падар чун молий мерос. Бигуфта бахри тўйи Абдуллочон, Намоед сарф, чун тухфаи хос.
Падарро карди огах аз дили худ,
Ки бе модар набинам хеч хорий.
Ва хам ёдат насозад қалби ман реш, Мабодо, ки кашам охе ба зорй.
Барой писарат ту модари чон, Ҳамеша менамудий рахму шафқат.
Ба ин коре, ки мекардий бароям,
Кунун дилпораам модар зи хачрат.
Чаро бесабрй карди вақти рафтан, Накардий бахри ман як дам сабурий. Магар ин чабри ту бар ман раво буд, Намуда тарки ман, рафта ба дурий.


Магар гапи ниҳонй хам набуд-ми, Бароям нолаҳо карда бигўй.
Чаро дар лаҳзаҳои вопасин ҳам, Маро-фарзахди дилбандат бичўй.
Намонад орзуят беамал чун,
Намуда дўстон ёрй ба ман ҳам. Биёбад рузи худ кар як бауммед, Шавам хушбахту неку, шоду хуррам.
Бидонам ғуссаҳо бигзашта рўзе, Расад рўзи наку, ҳам орзуҳо.
Бидон, эй модари чонам, ки рўзе, Шавад дар хонамон тўю тамошо.
Дамида сабзаҳо дар хоки ҳабрат, Шукуфта бойяечак дар баҳорон. Хадам бар остона мегузорад,
Арусе, ки бихокй аз дилу чон.
Касе шояд ба роҳи вай барояд, Бипошад даста-даста гул ба сўяш. Варо гирад дар оғўш модаре низ.
Биё гўён бибўсад у ба рўяш.
Миёни дўстон чун нишинам,
Хама чиз бошад андар гўшаи хон. Дар он лаҳза ва лекин қалби ман реш, Кучо ёбам туро, эй модари чон.
Зи ёди ман нарафта рўзи ворас,
Ки дил гамгину меларзид тану чон. Китобамро бимондий зери болин, Намудий огаҳам аз сирри пинхон.
Шудам шах мисли хайкал ба сари ту, Мадорам рафта бечон менишастам. «Бишав шоир» бигуфти бо дили пур, Ба ман оварда рў бигрифти дастам.


Намудий орзу ту охирин бор,
Дар он лаҳза бароям модари чон. «Бишав шоир» бигуфтй аз сари меҳр, Бикун хизмат бигуфтий бахри инсон.
Аё модар гумонам мерасад вақт, Биёяд шавқаму илҳом о яд.
Шавад андар амал он гуфтаҳоят, Шавам ман шоиру номам барояд.
Сароям меҳри гарму хурмататро, Забонам дар сухан кардан бувад лол. Ва лекин боварам ояд, ки рўзе,
Шавам шоири даврон ман ягон сол.
Ва шояд дур гардад аз сари ман,
Ҳама сарсону саргардони хоям. Камоламро бинад рўзе Ватан хам,
Ба кишвар, халқи худ хизмат намоям.


Бидонам мерасад рўзи видў ҳам, Шавад аз зиндагй паймонаам пур. Барандам сўйи ту болои сархо,
Маро хам дўстон бар манзили дур.
Ва шояд бар сарам хам гардад он рўз, Сари садхо хазорон дўстонам.
Кама иқболи некамро дар он рўз, Бубахшам бар ту, эй модар ба чонам.
Тамоми чуръате к-андар вучудам, Бувад ин қуввати мехри ту модар. Бароят Армуғон созам нишонам, Бубахшам хам китобу шеъру дафтар.
Бубахшам бар ту ман бахту хаётам. Ва хам шону шараф, номе ки дорам. Ба ёди ту навишт ин шеъри махзун, Чигарбанди ту Абдулло-модарам.