Bahor kelib kunlar isibdi, tuproqqa urug’lar qadalibdi. Quyosh taftini his qilgan tuproq darhol vazifasini ado etmoqqa shaylanibdi. Bag’riga bosgan urug’larga ko’kdan ingan farmonni yetkazibdi

Bahor kelib kunlar isibdi, tuproqqa urug’lar qadalibdi. Quyosh taftini his qilgan tuproq darhol vazifasini ado etmoqqa shaylanibdi. Bag’riga bosgan urug’larga ko’kdan ingan farmonni yetkazibdi. Urug’lar kuch to’plab, qobiqlarini yoribdilar. Hayot boshlanibdi. Endi ularni hech nima to’xtatib qololmabdi. Shafqatli ona tuproq bag’ridan yer yuziga chiqishibdi. Ildizlari tug’ilgan makonlarda qolibdi. Ular nimjon ekan. Oppoq, zaif tanlari sovuqdan dir-dir titrar ekan. Marhamatli quyosh ularga eng mayin nurlarini yo’llabdi. Oqish ranglari sarg’imtir, keyin och yashilga, kunlar o’tgan sayin yam-yashilga aylanaveribdi.