Biosfera żywa powłoka ziemi wraz ze środowiskiem życia organizmów, obejmująca powierzchniową warstwę skorupy ziemskiej (litosfera), wszystkie wody (hydrosfera) i dolne warstwy atmosfery (troposfera). Biosfera


Download 445 b.
Sana26.09.2017
Hajmi445 b.
#16595





Biosfera - żywa powłoka ziemi wraz ze środowiskiem życia organizmów, obejmująca powierzchniową warstwę skorupy ziemskiej (litosfera), wszystkie wody (hydrosfera) i dolne warstwy atmosfery (troposfera).

  • Biosfera - żywa powłoka ziemi wraz ze środowiskiem życia organizmów, obejmująca powierzchniową warstwę skorupy ziemskiej (litosfera), wszystkie wody (hydrosfera) i dolne warstwy atmosfery (troposfera).

  • Biosfera obejmuje inne sfery powłoki ziemskiej: litosferę – do głębokości około 3 metrów (poniżej sporadycznie mogą występować jedynie bakterie); hydrosferę – praktycznie w całości, gdyż w każdej wodzie istnieją jakieś formy życia; atmosferę – do wysokości kilkuset metrów, dokąd mogą dolatywać ptaki i owady; niekiedy wyżej biernie unoszone są bakterie i zarodniki; pedosferę– w całości, gdyż z samej definicji gleby wynika, że jest to warstwa biologicznie czynna.

  • Na naszej planecie życie jest wszechobecne – można je spotkać na wysokości 9 tys. metrów, jak i kilka tysięcy metrów pod powierzchnią wody.

  • Biogeografia - zajmuje się badaniem biosfery, która dzieli się na neografie roślin i geografię zwierząt.

  • Biocenoza są to wszystkie organizmy żyjące na określonym terenie, czyli zespół występujących roślin i zamieszkałych zwierząt.

  • Biocenozy wodne- morskie, oceaniczne, śródlądowe.

  • Biocenozy lądowe obejmują biocenozy roślin i zwierząt.



Rośliny są bardzo istotnym składnikiem biosfery. Zróżnicowanie świata roślinnego jest znaczne – dotychczas rozpoznano około 250 tys. gatunków.

  • Rośliny są bardzo istotnym składnikiem biosfery. Zróżnicowanie świata roślinnego jest znaczne – dotychczas rozpoznano około 250 tys. gatunków.

  • Nauką zajmującą się roślinami jest botanika, a ich rozmieszczeniem geobotanika (fitogeografia).

  • Z geograficznego punktu widzenia bardziej przydatne jest posługiwanie się nie gatunkami, lecz formacjami roślinnymi. Obejmują one zbiorowiska roślinne występujące na danym obszarze, które w podobny sposób przystosowały się do warunków naturalnych, np. las liściasty , sawanna kolczasta , step trawiasty  (charakterystyczny jest tu też wygląd zewnętrzny formacji oraz dominacja podobnych form życia).

  • Roślinność jest zróżnicowana strefowo i astrefowo, co wynika z odległości od oceanów i mórz oraz wysokości nad poziomem morza.





Strefy krajobrazowe, jak i klimatyczne cechuje układ równoleżnikowy. Jest to związane ze strefami oświetlenia Ziemi. Obowiązuje tu ogólna zasada, że im jest cieplej i wilgotniej tym roślinność staje się bujniejsza. Na przykład gorącą i deszczową strefę równikową porasta wilgotny las równikowy (dżungla), w którym występuje olbrzymia ilość rozmaitych gatunków roślin. Natomiast zimna strefa okołobiegunowa jest w dużej części pokryta lodem i praktycznie pozbawiona jakiejkolwiek roślinności.

  • Strefy krajobrazowe, jak i klimatyczne cechuje układ równoleżnikowy. Jest to związane ze strefami oświetlenia Ziemi. Obowiązuje tu ogólna zasada, że im jest cieplej i wilgotniej tym roślinność staje się bujniejsza. Na przykład gorącą i deszczową strefę równikową porasta wilgotny las równikowy (dżungla), w którym występuje olbrzymia ilość rozmaitych gatunków roślin. Natomiast zimna strefa okołobiegunowa jest w dużej części pokryta lodem i praktycznie pozbawiona jakiejkolwiek roślinności.

  • Począwszy od najwyższych szerokości geograficznych wyróżniono następujące strefy:

  • roślinność antarktyczna i subantarktyczna

  • tundra

  • las iglasty (tajga)

  • las liściasty i mieszany

  • step

  • roślinność śródziemnomorska

  • pustynie i półpustynie

  • sawanna

  • subtropikalny las przejściowy

  • wilgotny las równikowy















Piętra roślinności (piętra klimatyczno-roślinne) – układ roślinności w górach, związany ze zmianą klimatu wraz ze wzrostem wysokości nad poziomem morza. Zmieniają się niektóre elementy klimatu, takie jak temperatura, roczna suma opadów atmosferycznych i długość okresu wegetacyjnego. Powoduje to stopniowe zastępowanie jednych formacji roślinnych przez inne. Jest to przykład astrefowego środowiska przyrodniczego.

  • Piętra roślinności (piętra klimatyczno-roślinne) – układ roślinności w górach, związany ze zmianą klimatu wraz ze wzrostem wysokości nad poziomem morza. Zmieniają się niektóre elementy klimatu, takie jak temperatura, roczna suma opadów atmosferycznych i długość okresu wegetacyjnego. Powoduje to stopniowe zastępowanie jednych formacji roślinnych przez inne. Jest to przykład astrefowego środowiska przyrodniczego.

  • Liczba pięter roślinnych oraz wysokość górnych granic poszczególnych pięter zależy od takich czynników, jak : szerokość geograficzna, wysokość i kierunek przebiegu danego pasma górskiego czy oddziaływanie prądów morskich.

  • Układ piętrowy w wielu pasmach górskich jest niesymetryczny: inaczej granice pięter kształtują się na stokach południowych i północnych, zawietrznych i dowietrznych, o różnej ekspozycji, inaczej na stokach we wnętrzach masywów, a inaczej na ich obrzeżach itp.



Układ pięter w Tatrach

  • Układ pięter w Tatrach



Najniższe jest piętro pogórza (nie występuje w Tatrach), które sięga do wysokości 600-700 m n.p.m.; rosną w nim lasy liściaste złożone głównie z dębów i grabów. Powyżej ukształtował się regiel dolny. Formacją roślinną regla dolnego w Polsce są głównie buczyny, które w większości zostały w ciągu kilkuset ostatnich lat zastąpione sztucznymi borami świerkowymi. Mniejszą rolę odgrywają inne typy lasów, np.: bór świerkowy, jaworzyny. regiel górny strefa między 1250 a 1600 m n.p.m. porastają wysokogórskie lasy świerkowe piętro kosówki złożone z krzewiastych zarośli kosodrzewiny rozciąga się ponad reglem górnym. Jest to piętro zwartych zarośli kosodrzewiny lub olchy zielonej (kosej). Wygląd kosówki zmienia się wraz z wysokością. W Tatrach, w niższych jej partiach kosodrzewina osiąga wysokość do 5 m, w miarę wzrostu wysokości n.p.m. kosodrzewina jest coraz mniejsza, w górnej granicy swojego pionowego zasięgu to tylko płożące się krzewiaste formy o wysokości kilkunastu cm.

  • Najniższe jest piętro pogórza (nie występuje w Tatrach), które sięga do wysokości 600-700 m n.p.m.; rosną w nim lasy liściaste złożone głównie z dębów i grabów. Powyżej ukształtował się regiel dolny. Formacją roślinną regla dolnego w Polsce są głównie buczyny, które w większości zostały w ciągu kilkuset ostatnich lat zastąpione sztucznymi borami świerkowymi. Mniejszą rolę odgrywają inne typy lasów, np.: bór świerkowy, jaworzyny. regiel górny strefa między 1250 a 1600 m n.p.m. porastają wysokogórskie lasy świerkowe piętro kosówki złożone z krzewiastych zarośli kosodrzewiny rozciąga się ponad reglem górnym. Jest to piętro zwartych zarośli kosodrzewiny lub olchy zielonej (kosej). Wygląd kosówki zmienia się wraz z wysokością. W Tatrach, w niższych jej partiach kosodrzewina osiąga wysokość do 5 m, w miarę wzrostu wysokości n.p.m. kosodrzewina jest coraz mniejsza, w górnej granicy swojego pionowego zasięgu to tylko płożące się krzewiaste formy o wysokości kilkunastu cm.

  • Piętro kosówki porastający

  • Suchy Wierch

  • Od wysokości 1800 m n.p.m. stoki pokrywają hale – łąki wysokogórskie. Szczytowe partie gór to turnie – nagie skały miejscami tylko porośnięte  są przez nieliczne kępki traw, mchów i porostów.



W zupełnie odrębnym środowisku funkcjonuje roślinność mórz, oceanów, jeziorrzek. Rozwinęła się ona przede wszystkim w warstwie wód powierzchniowych, do której docierają promienie słoneczne. Głębiej nie występują już rośliny zielone (fotosyntezujące), a jedynie nieliczne gatunki odżywiające się bez udziału światła. Dno strefy litoralnej (przybrzeżnej) porastają m.in. rozmaite glony (sinice, zielenice, brunatnice, okrzemki, i in.), zaś na wodach otwartych dryfuje plankton roślinny. W wodach słodkich częściej można spotkać rośliny kwiatowe, np. grzybienie (lilie wodne). Roślinność wodna dobrze rozwija się w zbiornikach zakwaszonych. Tworzą się tu najczęściej przybrzeżne łany trzciny, pałki, tataraku i sitowia. Występują także rośliny zakorzenione, o liściach pływających oraz rośliny całkowicie zanurzone.

  • W zupełnie odrębnym środowisku funkcjonuje roślinność mórz, oceanów, jeziorrzek. Rozwinęła się ona przede wszystkim w warstwie wód powierzchniowych, do której docierają promienie słoneczne. Głębiej nie występują już rośliny zielone (fotosyntezujące), a jedynie nieliczne gatunki odżywiające się bez udziału światła. Dno strefy litoralnej (przybrzeżnej) porastają m.in. rozmaite glony (sinice, zielenice, brunatnice, okrzemki, i in.), zaś na wodach otwartych dryfuje plankton roślinny. W wodach słodkich częściej można spotkać rośliny kwiatowe, np. grzybienie (lilie wodne). Roślinność wodna dobrze rozwija się w zbiornikach zakwaszonych. Tworzą się tu najczęściej przybrzeżne łany trzciny, pałki, tataraku i sitowia. Występują także rośliny zakorzenione, o liściach pływających oraz rośliny całkowicie zanurzone.



Zwierzęta opanowały wszystkie środowiska. Występują w zmiennym natężeniu i różnorodności form, od równika po bieguny a także od głębin oceanicznych po najwyższe góry. Opanowały one także dolną część atmosfery i górne warstwy skał.

  • Zwierzęta opanowały wszystkie środowiska. Występują w zmiennym natężeniu i różnorodności form, od równika po bieguny a także od głębin oceanicznych po najwyższe góry. Opanowały one także dolną część atmosfery i górne warstwy skał.

  • O charakterze fauny decyduje środowisko, czyli zespół czynników fizycznych, chemicznych i biotycznych. W każdym miejscu panuje zespół warunków, do których zwierzęta muszą się dostosować. Czynnikami tymi są:

  • Światło, temperatura, wilgotność, ciśnienie, wiatr, wody, gleba, rzeźba terenu, roślinność i człowiek.

  • Dzisiejsze rozmieszczenie zwierząt na Ziemi jest wynikiem ewolucji świata zwierzęcego i przemian oblicza Ziemi (tektoniki globalnej). Na podstawie zasięgów poszczególnych zespołów zwierząt wyodrębnia się krainy zoogeograficzne.

  • Wielkie krainy zoogeograficzne w ogólnych zarysach pokrywają się z kontynentami, mają też wyraźne granice naturalne (np. oceany, wielkie pasma górskie).

  • Wyróżnia się 6 krain zoogeograficznych, przy czym dwie z nich różnią się tak bardzo od innych i od siebie nawzajem, że czasami przypisuje się im rangę jednostek nadrzędnych pozostałym krainom razem wziętym. Nazywa się je wówczas królestwami, natomiast krainy dzielą się na dzielnice.





KRÓLESTWO ARKTOGEA:

  • KRÓLESTWO ARKTOGEA:

  • kraina palearktyczna, obejmującą całą Europę, północną Afrykę aż po Saharę i północną Azję aż po Himalaje; Większość zwierząt należy do rodzin, które występują również w innych krainach . Nie występują tu ssaki naczelne i torbacze. Charakterystyczne zwierzęta: niedźwiedzie, rysie, łosie, renifery, wielbłądy.

  • kraina etiopska, do której zalicza się całą Afrykę na południe od Sahary, wraz z Madagaskarem; charakterystyczne zwierzęta: małpy człekokształtne (goryl i szympans), pawiany, słonie afrykańskie, żyrafy, nosorożce, zebry, antylopy, lwy, strusie, kameleony, pytony. Ze względu na swoją odrębność i izolację Madagaskar wykształcił wiele endemicznych form życia zwierzęcego ( dlatego teraz można wyróżnić w niektórych źródłach krainę madagaskarską)

  • kraina orientalna obejmuje Indie, południowe Chiny i zachodnie wyspy Archipelagu Malajskiego; Charakterystyczne zwierzęta: słonie azjatyckie, niedźwiedzie malajskie, latawce, pandy, małpy wąskonose, papugi, pawie, dzikie kury, żaby latające. Nie ma koniowatych i jeleni.

  • kraina nearktyczna obejmującą Amerykę Północną po środkowy Meksyk; Charakterystyczne zwierzęta: bizony, szopy, skunksy, karibu, woły piżmowe, grzechotniki, wiele ptaków kurowatych. Nie ma jeży, hien i świń.

  • KRÓLESTWO NOTOGEA

  • kraina australijska, obejmująca obszar Australii, Tasmanii, Moluków, Nowej Gwinei, Nowej Zelandii i większości wysp Oceanu Spokojnego; Ze względu na długą izolację rozwinęło się tam wiele rodzin endemicznych, np. kakadu, kazuary, emu. Charakterystyczne zwierzęta to także: kangury, koala, krokodyle i warany oraz wiele ssaków workowatych, stekowce (ssaki jajorodne - dziobak i kolczatka),

  • KRÓLESTWO NEOGEA:

  • kraina neotropikalna obejmująca teren od środkowego Meksyku po Amerykę Południową włącznie; Występuje tu dużo rodzin endemicznych. Charakterystyczne zwierzęta: tapiry, pekari, leniwce, jaguary, szynszyle, nutrie, lamy, małpy szerokonose, nandu, kolibry, tukany, anakondy, boa. Nie ma bydła, owiec, antylop.

  • KRÓLESTWO ANTARKTIS

  • Antarktyda; pingwiny, foki, morsy

  • Obecnie dodaje się jeszcze krainę madagaskarską i antarktyczną.



Download 445 b.

Do'stlaringiz bilan baham:




Ma'lumotlar bazasi mualliflik huquqi bilan himoyalangan ©fayllar.org 2024
ma'muriyatiga murojaat qiling