Boburning lirik merosi "Qobul devoni" (1519)ga, 1528-29 yillarda "Hind devoni" ga jamlangan. To‘liq devon tuzgani haqida ma’lumot bor. She’rlarining umumiy hajmi 400 dan ortadi

Masnaviylar
Sabo, ul gul harimig‘a guzar qil,
Mening holimdin ul gulga xabar qil.
Salomim yetkur ul oromi jong‘a,
Yana mundoq degil ul dilsitong‘a:
«Yuzungni ko‘rsatib, ko‘nglumni olding,
Olib ko‘nglumni, ko‘zdin meni solding.
Degil dildorlig‘ mundoq bo‘lurmu?
Tariqi yorlig‘ mundoq bo‘lurmu?
Seni mundoq tasavvur qilmas erdim,
Bu yanglig‘ rah,msiz ham bilmas erdim.
Seni deb barcha olamdin kechibmen,
Rafiqu yoru hamdamdin kechibmen.
Zamone qilmadim sendin farog‘at,
Vale, bordur senga mendin farog‘at.
Meni avval o‘zungga h.amdam etting,
Yona bilmon nega nomahram etting.
So‘zungkim, Xizr suyidin nishondur,
Vale, ul suv kibi mendin nihondur.
Ne, ya’ni muncha bizdin so‘z yoshurmoq,
Jafo oyinini haddin oshurmoq?
Birovningkim, birovdin ko‘ngli qolur,
Kishi yuz so‘z bila ko‘ngulni olur.
Ajabkim, mendin, ey dildor, to‘ydung,
Mening ko‘nglumni bir so‘z birla qo‘ydung.
Uzatma muncha ham, Bobur, so‘zungni,
Bu so‘zlar birla xor etma o‘zungni.
Agarchi ko‘p so‘zung bor, muxtasar qil,
Ul oyg‘a so‘zning aslidin xabar qil.
Gar ul so‘zkim, yoshurdung, aytmassen,
Bu yanglig‘ odatingdin qaytmassen.
Sening sevmasligingni jazm etarmen,
Bosh olib o‘zga bir sori ketarmen.
Agar botroq yibormassen javobim,
Bu xatdin ortuq o‘lur pechu tobim».
* * *
Ey payki sabo, qotimg‘a kelgil!
Eshit bu so‘zumni, dog‘i bilgil!
Yeldek yetib ul quyosh qoshig‘a,
Quyun kibi evrulub boshig‘a.
Yuz hasratu ishtiyoq birla,
Yuz ming alamu firoq birla.
Mendin tobug‘ida bo‘yla arz et,
Bu xidmatni o‘zungga farz et:
«K-ey podshahi viloyati husn!
Sha’ningda kelibtur oyati husn!
Sen husn sariri podshohi!
Men ishq faqiri dodxohi!
Hajru g‘aming etti zulmu bedod,
Ey jonu jahon, fitonu faryod!
Oyrilg‘ali, ey nigor, sendin,
Oyrildi hushu qaror mendin.
Ko‘zumda, agarchi, yo‘q jamoling,
Ko‘nglumdadurur, vale, xayoling.
Fikrim budururki, senga yetsam!
Zikrim budurur — so‘zung eshitsam!
Bormadi ko‘nguldin ul sochu yuz,
Yod ettim alarni kecha-kunduz.
Chun yo‘q qoshinga yetarga haddim,
Qoshing g‘amidan egildi qaddim.
Zulfung girihig‘a bastadurmen,
Ko‘zung havasida xastadurmen.
To oq yuzung yiroq tushti,
Ikki ko‘zum ichra oq tushti.
Og‘zing g‘amidinki, tangdilmen,
O‘lmay yururam, ne sangdilmen!
Lutf etki, harob bo‘ldi holim,
Rahm aylaki, qolmadi majolim.
Xush ulki, yuzungni yona ko‘rsam,
Hayron boqibon yuzungga tursam.
O‘psam ayog‘ing qo‘yub yuzumni,
Surtub anga har zamon ko‘zumni.
Bo‘ynungg‘a qo‘lum hamoyil etsam,
Sarvingni o‘zumga moyil etsam.
Gah ilkima g‘abg‘abingni olsam,
Gah og‘zima ul labingni olsam.
Ko‘zumni ko‘tarmasam ko‘zungdin,
Yuzumni ko‘tarmasam yuzungdin.
Gah og‘zimg‘a tilingni olsam,
Gah og‘zingg‘a tilimni solsam.
Hosilki, agar qoshingg‘a yetsam,
Ko‘nglum tilagancha ishrat etsam.
Yuzung yana ko‘rsam erdi, ey jon,
O‘lsam dog‘i qolmas erdi armon.
Yuz muncha xayollar qilurmen,
Yoding bila hollar qilurmen.
Men ushbu xayollar bila shod,
Sen meni qilursen o‘zgacha yod.
Mahjur ko‘ngulni shod qilmay,
Yaxshi so‘z birla yod qilmay.
Yolg‘on so‘z ila itob etarsen,
Yuz qahr bila xitob etarsen.
Gar yolyuni bo‘lsa zohir, ey do‘st!
Sharmanda bo‘larsen oxir, ey do‘st!
Ey yor, sen aylama tasavvur-
Kim, ko‘nglini o‘zga qildi Bobur.
Yuz hursifat qoshimg‘a kelsa,
Yuz tig‘i jafo boshimg‘a kelsa.
Ko‘nglumda hanuz o‘shal vafodur!
Boshimda dag‘i o‘shal havodur!
Fikrim o‘shalu xayol o‘shaldur!
Dardim ulu zor hol o‘shaldur!
Gar munda taraddud etsa oyim,
Bu so‘zda guvoh erur Xudoyim.
Hol ul edikim, hikoyat ettim,
Gah shukru gahi shikoyat ettim.
Har neki ko‘ngulda erdi — dedim,
Emdi sendin budur umidim:
Har ishta shitob qilmag‘aysen!
Bu tavr itob qilmag‘aysen!
Qolgon ko‘nglumni olg‘asen bot,
Olg‘on nazaringni solg‘asen bot.
Gar yaxshiyu gar yamon qilursen,
Dedim sanga, emdi sen bilursen.
To daxrdurur, salomat o‘lg‘il!
Xushluq bila to qiyomat o‘lg‘il!
Xushvaqtlig‘ing mudom bo‘lsun!
Davlat sanga muyetadom bo‘lsun!