Çarklar Arasında

"Ama ya başaramazsam?" dedi Hans çekinerek.
"Başaramamak mı?" Hans'm bu sözü hayli korkutmuştu rahip efendiyi, birden olduğu
yerde durdu. "Başaramamak diye bir şey asla söz konusu olamaz! Asla! Çıkar bu düşünceyi
kafandan!"
"Şey hani, olur ya, bakarsınız..."
"İmkânsız Hans, imkânsız! İçin tamamen rahat olsun bu konuda. Haydi hoşça kal, babana
da selam söyle benden. Cesur ol, cesur!"
Hans, rahip efendinin arkasından baktı; sonra başını çevirip Flaig Usta'yi aradı gözleriyle.
Ne demişti Flaig
Usta? Yeter ki insan dürüstlükten, doğru yoldan sapmasın, Tanrı  korkusunu eksik
etmesindi kalbinden, Latince bilip bilmemesi o kadar önemli değildi. Evet, söylemesi dile
kolaydı. Üstelik bir de şu rahip efendi!
Sınavı başaramadı mı, asla gözüne gözükmemek gerekiyordu.
Hans'm içini sıkıntı basmıştı, kimselere görünmemeye çalışarak eve geldi, bahçeye yöneldi
hemen. Biraz meyilli bahçede hanidir kullanılmayan bir kulübecik vardı; bir zaman bu kulübenin
içinde bir kümes
yapmış, kümeste üç yıl boyunca tavşan beslemişti. Ama geçen güz  mevsiminde tavşanları
elinden almışlardı. Sınavlar yüzünden. Sınavlara hazırlanmak, gönlünce oyalanacağı hiç boş
vakit bırakmamıştı ona.
Bahçeye de hanidir adımını attığı yoktu. Boş kulübe de yıkık dökük haldeydi.
Damlataşlardan duvarlarının bir köşesi çökmüştü; tahtadan küçük su değirmeni, su borusunun
yanı başında çarpılıp yamulmuş, kırılıp dökülmüş duruyordu. Bütün bunları güle oynaya çattığı,
ağaçtan oyup çıkardığı günleri düşündü Hans. Yalnızca iki yıl geçmişti üzerinden,  oysa çok uzun
yıllar öncesinde kalmış gibiydi. Eğilip değirmeni yerden kaldırdı, eğip bükerek paramparça etti
iyice*, sonra parçaları çitin üzerinden dışarı savurdu. Artık yeri yoktu değirmenin burada, nasıl