D lutfullayeva, R. Davlatova, M. Saparniyazova

2. 
Ushbu qo‘shma gaplaming qismlarini bog‘lovchi vositalami 
aniqlang.
Hikoyat
Luqmoni hakim yo'lda borayotsalar, bir uydan nola eshitilibdi. 
Kirsalar, xasta odam og ‘riqqa chidayolmay dod der emish. Tabiblar kelib, 
uni bugun-erta о 'ladi, deyishibdi ekan.
Luqmoni hakim xastaning bilak tomirini ushlab ко‘rib debdilarki: 
"Dardingizga davo bor. Ilon zahri sizga shifo bergay".
Xasta debdiki: “Ilon zahrini men qanday topay? Bir bedavo bo Ъат... 
Yo meni shu ahvolda tashlab ketaverasizmi? Olloh mening zorimni eshitib, 
Luqmoni hakimga ro ‘baro qilganida edi, и zot meni tashlamas edilar”.
Luqmoni hakim bu nolani tinglab, aytibdilarki:
- Zinhor tashlamasman.
Xullas, hazrat Luqmoni hakim ilonzorga borib, bir yoshroq ilonni 
bo'g'zidan bo'g'ib turibdilar. Shunda ilon ittifoqo tilga kiribdi va debdiki: 
“Ey inson farzandi, sen nechun meni bo'g'ayotirsan? Ollohning menga 
bergan jabrlari kammi edi? ”
- Olloh senga qanday jabrlar qildi? — deb so'rabdilar Luqmoni 
hakim.
- Meni ко ‘rimsiz qilib yaratdi, odamlar ко “rsalar mendan 
qochadilar. Meni yer tuban qilib qo ‘ydi, sudralib yurishga mahkum etdi. 
Endisen meni bo ‘g'ib, jonimni olarsanmi?
Luqmoni hakim debdilar: “Shunday qilmasam bir odam hayotdan 
ко ‘z yumar ”.
Ilon debdi: “Ajab! U odamni saqlab qolmoq uchun meni 
o'ldirasanmi? Axir и ham Ollohning bir mahluqi, men ham. Bir jonni 
saqlamoq uchun ikkinchisini mahv etmoq shartmi? Ey inson bolasi, sen 
ayt: men birovni chaqsam, mening zahrimni daf eta olasanmi? ”