Dunyoga kelibmizki, ilk ko’rgan insonimiz bu ona. Har ko’rgan mehrimizga sababchi inson ona

Ona
Dunyoga kelibmizki, ilk ko’rgan insonimiz bu – ona. Har ko’rgan mehrimizga sababchi inson ona. Ona shunday zotki, bir parcha etligimizdan to komil inson bo’lib yetishgunimizga qadar biz uchun tirgak bo’lgan zahmatkash xodim. Siz ona deganda yuragingiz entikib ketadimi? Bo’g’zingizga nimadir tiqilib, yig’lagingiz keladimi ? Yuragingiz to’lib, butun o’tgan umringiz ko’z o’ngingizdan o’tadimi?
Ona – bu har qachon biz uchun tirgak, mehribon, mehri cheksiz bir daryo. Ona butun umr mehnat qilib, borini biz uchun atagan jonkuyar inson. Izhorimiz, tilagimiz, tuyg’ularimiz, nigohlarimiz, hislarimiz, qalbimiz, mehrimiz, hohishlarimiz bari-bari onamizdan bizga o’tgan betakror, beqiyos boylikdir.

Men hayotim davomida minglab insonlarni uchratdim. Hayotimga kirgan har bir insonning o’rni o’zgacha ekanligini tushunib yetdim. Odatda tanimagan insonimni bir bora ko’rgan bo’lsam ham eslab qolaman. Keyin yana qachondir uchratib qolsam aniq eslayman , qachon, qayerda ko’rganimni. Aslida hozir aytmoqchi bo’lganlarim kimnidir ko’rganim haqida emas. Hayotimda birinchi marta uchratganim, va hech qachon yodimdan yuragimdan chiqara olmaydiganim yaqin insonim haqida.