Radyo ve televizyon üst kurulu çocuklardan Televizyona Mektup

İrem KÜÇÜKBAHAR 
3/A Sınıfı 
Bahçelievler İ.Ö.O.- Yenişehir/MERSİN 
1. Kategori Üçüncüsü 

---

Merhaba Televizyonum, 
Herşeyden önce seni çok seviyorum. Ben
İlkokul birinci sınıfa gidiyorum. Biliyor musun ben ilk mektubumu sana yazıyorum. 
Televizyonum sen hayatımın vazgeçilmez bir parçasısın. Sensiz evimizin hiç tadı yok. 
Sen neşe kaynağımızsın. Bizim baharımız, yazımız, kışımız hep seninle geçiyor. Özellikle kış 
mevsiminde seninle iç içeyiz. Çünkü biz bir sobalı bir evde oturuyoruz. Biz beş kişilik bir 
aileyiz. Annem, babam, anneannem, kardeşim ve ben. Bütün aile seni çok seviyoruz. Hele 
kardeşim sana bayılıyor. O üç buçuk yaşında. O üç buçuk yaşında sabah gözlerini açar açmaz 
anneme sesleniyor. “Anne televizyonun fişini tak!” diyor. Böylece beni de uyandırıyor. 
Kardeşim hiç de haksız değil. Çizgi filmlerin öyle güzel ki! Bize uykudan bile tatlı geliyor. 
Ama şunu hemen söylemeliyim, bazı çizgi filmler biz çocuklara kötü örnek oluyor. Ben örnek 
almıyorum ama kardeşime de laf anlatamıyorum. 
Televizyonum anneannem bile sensiz yapamıyor. O senin türkü kanallarını çok seviyor. 
Babam hakemlerini, annem filmlerini izliyor. Yani evimizin içinde sürekli senin sesin 
yankılanıyor. Aslında senin sürekli açık durman bana zarar veriyor. Bu yüzden derslerime fazla 
çalışamıyorum. Soğuk olduğu için başka odaya da gidemiyorum. Haberlerde kötü şeyler 
duyuyorum. O zaman çok korkuyorum ve hemen gözlerimi kapatıyorum. Korkunç sesini 
duymamak için elimle kulaklarımı tutuyorum. Televizyonum lütfen bizi üzecek haberler, 
filmler gösterme! Bizi hep güldüren, eğiten, eğlendiren programlar yap. Televziyonum sende 
iyi şeyler de var. Ama küçükler yararlı ve zararlı şeyleri ayırt edemiyor. Kardeşim de onlardan 
bir tanesi. 
Sevgili televizyonum saat 10.00 bir saat sonra servisim gelecek. Merak etme okuldan 
dönünce tekrar buluşacağız. Ama şimdi çok sevdiğim okuluma gitmek için hazırlanmam 
gerekiyor. Sende bana cevap yazarsan çok sevinirim. Hoşçakal televizyonum.