umrimda birinchi ko‘rishim. Biz fazo bo‘ylab yerdan, eh-
he, juda olislarga uchdik. Men o‘zimni olib uchayotgan
mahluqdan hech nimani so‘ramadim, faqat yuragim
g‘ururga to‘lib nimadir bo‘lishini kutdim. Men
«qo‘rqmayman» deb o‘zimni ishontirdim va bu ishonchdan
ham zavq, ham osoyish topdim. Qancha vaqt uchganimizni
na eslayman, na tasavvur eta olaman. Tushda o‘zi shunaqa
bo‘ladi-ku, makonlar va zamonlar osha, borliq va tafakkur
qonunlari osha sakrab uchasiz, faqat ko‘nglingiz tortgan
nuqtalargagina to‘xtalasiz. Men birdan qorong‘ilik ichra
yolg‘iz yulduzchani ko‘rib qoldim. «Bu Siriusmi?» — dedim
to‘satdan o‘zimni tutolmay, chunki men hech nimani
so‘ramaslikka qaror qilgan edim-da. «Yo‘q, bu — sen uyga
Do'stlaringiz bilan baham: |
