o‘zga hech qayerdagi hayotni xohlamayman va qabul
qilmayman».
Lekin u mahal allaqachon yo‘ldoshim meni xoli qoldirgan
edi. Men bo‘lsam o‘zim ham sezmagan holda nurlarga
belangan kunda jannatmonand zaminda ko‘z ochdim.
Nazarimda, o‘z yerimizdagi Grek arxipelagining orollaridan
birida yoki materikning shu arxipelagga yondosh
allaqanday bir burchagida turgandim. O, hamma narsa
o‘zimizdagiga o‘xshar, ammo faqat chor atrofda bayram
nafasi ufurar, ulug‘, muqaddas, uzoq ko‘z tikib erishilgan
ruhi kezar edi. Farahbaxsh moviy dengiz qirg‘oqlarga
sokin urilardi va oshkora, deyarli ongli mehr bilan ulardan
o‘pich olardi. Bo‘ychan xushmanzara daraxtlar butun
Do'stlaringiz bilan baham: |
