ular men uchun iztirob chekmadilar. Goho men
taajjublanib o‘zimdan so‘rardim: qanday qilib ular mendek
bir telbani biror marta ham ranjitmadilar, mendek bir
kishida rashk va hasad tuyg‘ularini uyg‘otmadilar? Qanday
qilib mendek bir maqtanchoq va yolg‘onchi odam ularning
oldida hech biri bilmaydigan bilimlarim bilan
maqtanmadim, hech bo‘lmasa, suyganimdan ularni qoyil
qoldirishga harakat qilmadim?
Ular xuddi go‘daklardek tinib-tinchimas, quvnoq odamlar
edilar. O‘zlarining so‘lim daraxtzor va o‘rmonzorlarida
kezib, munis qo‘shiqlar aytardilar, daraxtlar mevasi,
o‘rmonlar asali va mehribon jonivorlarning suti bilan
Do'stlaringiz bilan baham: |
