darajada tushunardilar. Ha, ular menga munis, mehribon
nigohlarini tikkan chog‘lari men ham o‘shalarday begunoh
va rostgo‘y bo‘lib qolganimni sezdim, ammo men ularni
tushunolmaganimdan nadomat chekmadim. Bu hayotning
mukammalligini his etgan sari nafas olishim qiyinlashdi va
men ularga unsiz tilovat qildim.
O, endi hamma mening ko‘zimga qarab turib kuladi va
tushda bunchalik tafsilotlarni ko‘rish mumkin emas,
tushingda ul-bulni ko‘rgandirsan-u, qolganini uyg‘onib
o‘zing to‘qigansan, deb meni ishontira boshlaydi. Agar
men ularga: ehtimol, haqiqatan shunday bo‘lgandir,
deguday bo‘lsam bormi — oh xudoyim-a, ular qanday kulgi
Do'stlaringiz bilan baham: |
