Guliston pedagogika instituti mustaqil ish

Ommaviy madaniyatning jamiyatga salbiy ta'siri
Zamonaviy jamiyatning madaniyati - madaniyatning turli xil qatlamlari jamiyati, ya'ni u dominant madaniyat, subkulturalar va hatto qarshi madaniyatlardan iborat.
Rossiyaliklarning 34 foizi ommaviy madaniyat jamiyatga salbiy ta'sir ko'rsatayotgani, uning ma'naviy va axloqiy salomatligini buzishiga ishonadilar. Bu natija 2003 yilda o'tkazilgan Butunrossiya Jamoatchilik Fikrini Tadqiqot Markazi (VTsIOM) tomonidan amalga oshirildi. so'rovnoma.
So'rovda ishtirok etgan ruslarning 29 foizi ommaviy madaniyat odamlarga ommaviy madaniyatning jamiyatga ijobiy ta'siri haqida tasavvur berishga yordam beradi. Respondentlarning 24 foizi shou-biznes va xalq madaniyatining roli katta darajada shafqatsiz va ular jamiyatga jiddiy ta'sir ko'rsatmasligiga ishonishadi.
Respondentlarning 80 foizi sharmandalik yulduzlarining ommaviy nutqlarida kufrni ishlatishga juda salbiy munosabatda bo'lib, beg'ubor ifodalarni noto'g'ri xulq-atvor va shafqatsizlikning namoyon bo'lishini hisobga olib hisobga oladilar.
So'ralganlarning 13 foizi zarur badiiy vositalar sifatida ishlatilgan hollarda kufrni ishlatishga ruxsat beradi va 3% agar u ko'pincha odamlar o'rtasida muloqotda foydalanilsa, uni filmda sahnada, televizorda taqiqlashga urinib ko'rsangiz, faqatgina ikkiyuzlamachilik .
Noqulay tilni qo'llashga salbiy munosabat, jurnalist Irina Aroyan va Filipp Kirkorov o'rtasidagi nizo atrofidagi vaziyatni Rossiyadagi baholashda aks ettirilgan. Respondentlarning 47 foizi Irina Aroyan bilan birga, faqatgina 6 foizi pop-yulduzni qo'llab-quvvatladi. So'ralganlarning 39% bu jarayonga qiziqish bildirmadi.
So'ralgan ruslarning 47 foizi televidenie ekranlarining yorqin belgilarini, yoshlikning katta qismi uchun modellar va butlar bo'lib, oddiy kishilarga nisbatan yuqori axloqiy talablarga javob berishi kerak. 41% shou-biznes yulduzlarini har bir kishi kabi bir xil odamlar deb hisoblaydi va 6% respondentlarning ijodiy va g'ayrioddiy odamlar sifatida tanqidiy xatti-harakatlarning ba'zi bir elementlari deb hisoblaydi.
Ommaviy axborot vositalarining rivojlanishi ommaviy madaniyat deb atalmish, ma'naviyat va san'atda soddalashtirilib, hamma uchun texnologik jihatdan mavjuddir. Ommaviy madaniyat, ayniqsa uning kuchli ticarileştirilmesiyle, ham yuqori, ham mashhur madaniyatni yo'q qilish mumkin.
Zamonaviy rus madaniyati ham shunga o'xshash hodisaga xosdir. Sotsialistlar madaniy ehtiyojlarni va manfaatlarni, birinchi navbatda, aholining yoshlik guruhlarini g'arbiylashtirishni talab qildilar.
Ko'pgina ruslar uchun yana, birinchi navbatda, yoshlar, etnik-madaniy yoki milliy o'ziga xoslikning yo'qligi xarakterli bo'lib, o'zlarini ruslar sifatida qabul qilishni to'xtatib, rus tilini yo'qotadi. Yoshlarni sotsializatsiya an'anaviy-sovet yoki ta'limning G'arb modeli bo'yicha, har qanday holda, nodavlat emas. Rossiya xalq madaniyati (urf-odatlar, urf-odatlar, marosimlar) yoshlarning aksariyati anachronizm sifatida qabul qilinadi. Rossiyalik yoshlarni milliy o'zligini aniqlashning yo'qligi G'arbdagi qadriyatlarni yoshlar muhitiga osonroq kirib borishiga olib keladi.
Ko'pgina xususiyatlar bo'yicha, yoshlar subkulturyati televizor submulturasini takrorlaydi, takrorlaydi. Bu erda ta'kidlanish kerakki, 1990-yillarning boshidan buyon. ekranda ommaviy madaniyat, televizor shakllari tobora salbiylashmoqda. Misol uchun, Leningraddagi videofilmlarda eng mashhur 100 filmning 52% aksiyalar filmlari, 14 ta qo'rqinchli filmlar, 18 karate filmlari mavjud edi. Shu bilan birga, kino ekspertlarining ekspertlari fikricha, badiiy va estetik jihatdan taniqli birorta ham film yo'q, faqatgina 5 foizining ayrim ijodiy meroslari bor edi. Sinemalarning repertuari 80-90% xorijiy filmlardan iborat.
Musiqiy madaniyatni rivojlantirishda kam salbiy oqibatlarga olib kelishi mumkin. Bu kabi ommaviy madaniyat, rok musiqasi singari, avvalo mamlakatimizda rasmiy darajada taqiqlangan va keyinchalik o'zboshimchalik bilan yuksalib, idealizmga aylangan. Xalq an'analariga, siyosiy va badiiy qo'shiq an'analariga bog'liq bo'lgan rok musiqasiga nega qarshi turish kerak? Pank-rok, og'ir metal, va hokazo kabi joylar mavjud bo'lib, ular shubhasiz, qarshi, vandalistik xarakterga ega. Ko'pchilik musiqa uslubi pessimizmning sindromi, o'lim sabablari, o'z joniga qasd qilish, qo'rquv va yabancılaşmanın sabablari bilan ajralib turadi. Insoniy tarkibni yo'qotish, rok musiqasida, tabiiy inson ovozining buzilishi va har qanday xiralik bilan buzilganligi tufayli, intonatsiyalarni masxara qilish, ayollarning erkak ovozlarini almashtirish va ataylab buzilgan holda buziladi.
Mutaxassislar (faylasuf va sotsiolog olimlar)ning fikricha, hali ilm-fanda „antikultura“ („gʻayrimadaniyat“) degan ilmiy tushuncha shakllanmaganligi uchun „Pop (ommaviy) madaniyat“ tushunchasi, nochorlikdan qoʻllanilmoqda. Chunki, „ommaviy madaniyat“, aslida madaniyatsizlik, yaʼni maʼnaviyatsizlik va axloqsizlik sinonimidir. „Ommaviy madaniyat“ shu boisdan, eng avvalo, yuksak isteʼdod va oʻlmas maʼnaviy-axloqiy gʻoyalar bayroqdori boʻlgan mumtoz madaniyatga, sanʼatga, uning boyliklariga qarshi tish-tirnogʻi bilan kurashib, uni inkor etib keladi.

Gʻarb dunyosining oʻzidagi faylasuflar, sotsiolog olimlar, "Bizga „Toʻqqizinchi simfoniya“ (Betxoven) kerak emas!" yoki „Mona Liza“ni loyga qorishtiramiz!" kabi jaholatparastlikka asoslangan xitoblar „ommaviy madaniyat“ tarafdorlari va muxlislarining dasturiy qarashlari negizini tashkil etadi, deb yozadilar.

Ajablanarlisi, gohida gʻoyatda isteʼdodli insonlar ham „ommaviy madaniyat“ targʻibotchilarining qutqusiga uchrab, uning tegirmoniga suv quymoqda. Masalan, rassom Salvador Dali Leonardo da Vinchining „Mona Liza“ („Jakonda“) asarini kulgi qilib, Mona Liza lablari ustiga moʻylov chizgan va „Moʻylovli Jakonda“ asarini yaratgan. Mana shunday „achchiq istehzoli, qora mazmunli kulgi“ — „ommaviy madaniyat“ faoliyatining eng yetakchi belgilaridan biridir.

„Ommaviy madaniyat“ namoyandalari qora, zaharxanda, behayo kulguni „isyon ifodasi“ deb bilishadi. „Nimaga qarshi isyon“ degan savol tugʻiladi. Agar „pop-madaniyat“ dunyoga „ehson“ etayotgan „pop-art“ („tasviriy sanʼat“ desa ham boʻladi), "pop- natijalariga qarab hukm yuritilsa, ular insoniyat yaratgan barcha qadriyatlarni isyonkorlik bilan inkor etadi: yuksak madaniyatni, maʼnaviyatni, axloqni, yuksak orzu-maqsadlarni mensimaydi.

Ular uchun ezgulikning oʻzi yoʻq. Jumladan, sanʼat — alohida isteʼdodlar tomonidan yaratiladigan maʼnaviy boylik, moʻʼjiza ekanligi kabi ijodning oliy mezonlari „pop-madaniyat“ tarafdorlarining oʻta darajada gʻashini keltiradi. Ularcha, hamma sanʼatkor boʻlishi mumkin. Hamma narsa sanʼat atalishi mumkin. „Pop-art“ — ommaviy sanʼat shu xulosa manbaida vujudga kelgan.

Chunonchi, „ommaviy madaniyat“ namoyandalaridan biri Karl Manning fikricha, atrof-borliqda, maishiy hayotda mavjud barcha narsalar (masalan, konserva bankalari, siniq tish choʻtkalari, mashina, vodoprovod kabilarning zanglagan boʻlaklari, turli suratlar, jurnal-gazeta qiyqimlari ham) hayot bagʻridan alohida ajratilib, ularga muayyan tartib berilib, odamlar nazariga tutilsa, bu oddiy chiqindilar baayni arxeologik qazilmalar chogʻida topilgan qadimgi yunonlar davriga xos osori atiqalarday oʻzgacha ahamiyat kasb etib, „sanʼat, madaniyat namunalari“ qatoridan oʻrin olar emish.

„Pop-art“chilarning dasturiy qarashi shundayki, ular insonni emas, aksincha, narsalar va buyumlarni eʼzozlashadi; maʼnaviy dunyoni emas, maishiy-isteʼmolchilik his-tuygʻularini qadrlaydilar va ularni keng ommalashtirishga intiladilar. Ularning maʼnaviy pozitsiyasi — maʼnaviyatni oʻldirish va „narsalarga qullik“ni ragʻbatlantirishdir. Amerikaning taniqli adibi R. Bredberi aytganidek, „ommaviy madaniyat“ maktabidan oʻtgan avlod uchun hayotning maʼnosi — avtomobil, televizor, muzlatkichga ega boʻlish. Agar televizor ikkita boʻlsa, ularga shuncha yaxshi.