Gumanitar fanlar

Davlatning anti inflatsion siyosati
Inflyatsiyaning salbiy ijtimoiy va iqtisodiy oqibatlari turli mamlakatlar hukumatlarini ma'lum iqtisodiy siyosat yuritishga majburlamoqda
Inflyatsiyaga qarshi kurash usullari bilvosita va to'g'ridan -to'g'ri kabi turlarga bo'linadi, ular zamonaviy iqtisodiyotda inflyatsiya sur'atlarining sekinlashishiga eng samarali ta'sir qiladi.
Bilvosita usullarga quyidagilarni misol qilib keltirishimiz mumkin:
1. "bosmaxona" ni boshqarish orqali umumiy pul massasini tartibga solish;
2. tijorat banklarining foiz stavkalarini Markaziy bank tomonidan boshqarish orqali tartibga solish;
3. tijorat banklarining majburiy pul zaxiralari;
4. operatsiyalar markaziy bank ochiq bozorda qimmatli qog'ozlar.
Inflyatsiyani boshqarishning bevosita usullari quyidagilarni o'z ichiga oladi.
1. kreditlarni to'g'ridan -to'g'ri va bilvosita davlat tomonidan tartibga solish va shu tariqa - pul taklifi;
2.narxlarni davlat tomonidan tartibga solish;
3. davlat (kasaba uyushmalari bilan kelishilgan holda) ish haqini tartibga solish;
4. tashqi savdoni, kapital importi va eksportini va valyuta kursini davlat tomonidan tartibga solish.

1
2

• 
  Budget siyosati
  
• 
  Soliq siyosati
  

• 
  Baho siyosati
  
• 
  Kredit-moliya siyosati
  

• 
  

3
4



5
6

• 
  Sanoat-investitsiya siyosati
  
• 
  Emmissiya siyosati
  

Davlatning anti inflatsion siyosatiga yana quyidagi chora-tadbirlarni kiritishimiz mumkin: (yuqoridagi chizma)
Inflyatsiyaga qarshi kurashning uchta asosiy turi mavjud:
1.Inflyatsiyaga qarshi siyosat
2.Inflyatsiyaga qarshi strategiya
3.Inflyatsiyaga qarshi taktika
Inflyatsiyaga qarshi siyosatning mohiyatini baholab, unda uchta umumiy yondashuvni ajratish mumkin.
Birinchisi doirasida (zamonaviy tarafdorlari taklif qilganKeyneschilik) faollikni ta'minlaydi byudjet siyosati -samarali talabga ta'sir qilish uchun davlat xarajatlari va soliqlarini manevr qilish: hukumat o'z xarajatlarini cheklaydi va soliqlarni oshiradi. Natijada talab pasaymoqda, inflyatsiya pasaymoqda. Biroq, ayni paytda, ishsizlikni rivojlantirish uchun turg'unlikka va hatto dastlab qo'yilgan maqsadlarga zid bo'lgan hodisalarga olib kelishi mumkin bo'lgan sarmoya va ishlab chiqarishning pasayishi yuz berishi mumkin.Tanazzul sharoitida talabni kengaytirish uchun ham moliyaviy siyosat olib borilmoqda. Agar talab etarli bo'lmasa, davlat investitsiyalari va boshqa xarajatlar dasturlari amalga oshiriladi (hatto muhim sharoitda ham) byudjet taqchilligi, soliqlar kamayadi. Bu iste'mol tovarlari va xizmatlariga bo'lgan talabni oshiradi deb ishoniladi. Biroq, byudjet mablag'lari bilan talabni rag'batlantirish, 60-70 -yillardagi ko'plab mamlakatlar tajribasi ko'rsatganidek, inflyatsiyani oshirishi mumkin. Bundan tashqari, katta byudjet tanqisligi hukumatning soliq va xarajatlarni manevr qilish imkoniyatlarini cheklaydi.
Ikkinchi yondashuvni iqtisodiy nazariyada monetarizmni yoqlagan mualliflar tavsiya qiladi. Iqtisodiy vaziyatga bilvosita va moslashuvchan ta'sir ko'rsatadigan pulni tartibga solishga e'tibor qaratiladi. Ushbu turdagi tartibga solish nodavlat nazoratidagi Markaziy bank tomonidan amalga oshiriladi, u masalani aniqlaydi, muomaladagi pul miqdori va stavkalarini o'zgartiradi. Bu yondashuv tarafdorlari, davlat chegaralash uchun deflyatsion choralar ko'rishi kerak, deb hisoblaydilar samarali talab, chunki iqtisodiy o'sishni rag'batlantirish va ishsizlikning tabiiy darajasini pasaytirish orqali bandlikni sun'iy ravishda saqlab turish inflyatsiya ustidan nazoratni yo'qotishga olib keladi.Nazorat qilinmagan inflyatsiyani jilovlash maqsadida, 60-yillardan boshlab ko'plab mamlakatlar hukumatlari narx va daromad siyosatini amalga oshirdilar.
Asosiy vazifa-bu, asosan, ish haqini cheklashga bog'liq - uchinchi usul. Bu siyosat inflyatsiyaga qarshi kurashish uchun emas, balki ma'muriy strategiyani nazarda tutgani uchun, u har doim ham o'z maqsadiga erisha olmaydi.
Inflyatsiyaga qarshi strategiyaning tarkibiy qismlari:
1. aholini xabardor qilish orqali inflyatsiyaga qarshi kutishlarni o'chirish;
2. uzoq muddatli pul-kredit siyosati (pul massasining yillik o'sishiga qat'iy cheklovlar joriy etish);
3. Byudjet taqchilligini kamaytirish (soliqlarni ko'paytirish yoki davlat xarajatlarini kamaytirish).
Inflyatsiyaga qarshi taktika talabni oshirmasdan tovarlar taklifini ko'paytirishga yoki taklifni pasaytirmasdan talabni kamaytirishga qaratilishi kerak. Bu yerda milliy iqtisodiyotning bozorlik darajasini oshirish muhim rol o'ynashi mumkin. Bunga ishlab chiqarish, xizmatlar, ma'lumotlarning qo'shimcha mahsulotlarini sotadigan, yangi bozorlarni tashkil etuvchi korxonalarga imtiyozli soliq solish yordam beradi. Inflyatsiyani pasaytirishning kuchli omili - bu davlat mulkini xususiylashtirish, davlat strategik zaxiralarini, korxonalarning moddiy resurslarini sotish va ommaviy iste'mol importi. Talabni tartibga solish jamg'arma tezligini oshirishni va ularning likvidligi darajasini pasaytirishni nazarda tutadi.
Buning uchun, foiz stavkalari depozitlar, davlat obligatsiyalari bo'yicha, xususiylashtirish tezlashtirilmoqda. Ba'zida omonatlarni vaqtincha muzlatish ham joriy qilinadi. Inflyatsiyaga qarshi kurashning barcha usullari to'liq tugagach, musodara tarzidagi pul islohotini o'tkazish mumkin.
Bundan tashqari, galloping va giperinflyatsiyaga qarshi kurashda qo'llaniladigan ba'zi stabilizatsiya dasturlarini ajratib ko'rsatish kerak. Bu:
1.byudjet taqchilligini bartaraf etish va ishlab chiqarishni ko'paytirishning real imkoniyatlariga mos ravishda muomaladagi pul massasining o'sish sur'atlarini saqlab qolish ustuvor bo'lgan moliyaviy barqarorlashtirishning pravoslav dasturlari;
2.heterodoks dasturlari talab inflyatsiyasi va xarajatlar inflyatsiyasi mexanizmlarining parallel harakatidan kelib chiqadi (daromad siyosatini yuritish, past foiz stavkalari va soliqlarni pasaytirish yordamida ishlab chiqarishni rag'batlantirish, tashqi iqtisodiy faoliyatni davlat tomonidan tartibga solish va valyuta operatsiyalari).
3.Inflyatsiya jarayoni aylanayotgan pul massasining mumkin bo'lgan ko'payishi to'lov qobiliyati aylanmasini tezlashtiradi, investitsiya faolligining faollashishiga olib keladi. O'z navbatida, ishlab chiqarishning o'sishi ko'p hollarda tovar va pul massasi o'rtasidagi muvozanatni tiklashga olib keladi yuqori darajali narxlar. Bir tomondan pul daromadlari oshadi, kapital qo'yilmalar kengayadi, boshqa tomondan narxlarning ko'tarilishi ishlatilmaydigan kapitalning qadrsizlanishiga olib keladi. Hamma ham g'alaba qozonmaydi, lekin birinchi navbatda, zamonaviy uskunalarga ega va eng uyushgan ishlab chiqarishga ega kuchli firmalar.
Inflyatsion kutishlarga qaramay, tadbirkorlar o'zlarini xavf -xatarlardan, xususan, import qilinadigan tovarlar (xom ashyo, yoqilg'i, butlovchi buyumlar) narxlarining kutilayotgan o'sishidan himoya qilishga harakat qilmoqdalar. Pulning qadrsizlanishidan kelib chiqadigan yo'qotishlarning oldini olish uchun ishlab chiqaruvchilar, etkazib beruvchilar, vositachilar narxlarni ko'taradilar va inflyatsiyani kuchaytiradilar. Pul qarz olgan odamlar inflyatsiyadan foyda olishlari mumkin, agar kredit bo'yicha foizlar inflyatsion narxlarning oshishini hisobga olmasa.
Biroq, inflyatsiyaning ijobiy funktsiyalari, nazoratdan chiqib ketish va hatto nisbatan zaif holatda bo'lishidan qat'i nazar, tartibga solinsa ham, inflyatsiya iqtisodiy rivojlanish jarayonida faqat salbiy, salbiy hodisalarga ega.
Inflyatsiya tejash imkoniyatlarini toraytiradi. Suyuq shakldagi tejash qisman qisqaradi tabiiy shakli(ko'chmas mulk sotib olish). Daromadning iste'mol qilingan va saqlangan qismlari o'rtasidagi nisbat iste'molga qarab o'zgaradi. Qimmatli qog'ozlar emissiyasi ko'pincha kerakli maqsadga erisha olmaydi, chunki u aholidan pulni "bog'lab" ololmaydi.
O'ziga xos paradoks - inflyatsiyani faqat iqtisodiy mexanizmni qayta qurish va bozorni tartibga soluvchilarni o'chirish yo'li bilan yengish mumkin, bu faqat siyosiy vaziyat barqaror bo'lgan taqdirdagina mumkin bo'ladi.Har bir mamlakatdagi iqtisodiy inqiroz bir odam yoki korxonaga emas, balki butun aholiga ta'sir qilishi mumkin.
Inflatsiyaga moslashish adaptatsiya, deb yuritiladi. Yollanib ishlovchilar inflatsiyani hisobga olib ish haqini oshirishga erishadilar. Xonadonlar narxi sekin o‘sayotgan tovarlarga talab bildiradi, eng zarur tovarlami ko‘proq xarid etadi. Aholi o‘z puliga likvidligi yuqori moddiy aktivlarni (qimmatbaho metallarni, javohirot buyumlarini, ko‘chmas mulkni va h.k.), qattiq valyutani (dollar, funt-sterling, yevro) sotib oladi, pulini kafolatli daromad keltiruvchi aksiya va obligatsiyaga aylantiradi, katta foiz to‘lovchi banklarga qo‘yadi.Firmalarning adaptatsiyalashuvi yuz berganda, ular pulni o‘zini tezda oqlovchi, ya’ni kapital oboroti tez sohalarga qo‘yadilar. Masalan, pulni 2—3 yilda oqlovchi sohalardan olib, 5—6 oy ichida pul qaytimini beradigan sohalarga qo‘yadilar. Kapitalning qadrsizlanishi uni ko‘paytirishni talab qiladi. Buning uchun firmalar qo‘shimcha aksiya chiqarib sotadilar, qarz ko‘taradilar, kapitalni kamroq sarflash uchun mashina-uskunalarni lizingga oladilar, olingan foydani kapitalni ko‘paytirish uchun investitsiya qiladilar.Davlat ham adaptatsiya choralarini qo‘llaydi:
1. Inflatsiyani hisobga olib uchyot stavkasini (bu Markaziy bank kommersiya banklariga beradigan qarz uchun to'lanadigan foizdir) oshiradi.
2. Daromadlarning indeksatsiyasini o'tkazadi. Bunda daromadlar narxlarning o‘sishiga qarab oshiriladi. Indeksatsiya 2 xil bo‘ladi. Birinchisi to‘la indeksatsiya, bunda iste’mol tovarlari narxi qanchaga oshsa, aholi daromadlari ham shunchaga oshiriladi. To‘la indeksatsiyada aholi zarar ko‘rmaydi. Ikkinchisi qisman indeksatsiya. Bunda daromadlar narxlarning ortishiga nisbatan kamroq darajada oshiriladi (masalan, narxlar 8 % oshsa,daromadlar 6 %ga oshadi), bundan qat’iy daromad (belgilangan ish haqi, nafaqa va stipendiya) oluvchilar zarar ko‘radi.
Yuqrida ta'kidlanganidek har bir davlat inflatsiyaga qarshi o'z munosabatini bildiradi. Jumladan O'bekiston respublikasida ham inflatsiya darajasini oshib ketishiga qarshi chora tadbirlar ko'rilmoqda. Bu tadbirlarning asosiy konsepsiyansi quyidagicha;