Hikayeler Ve Hikmetler- abdulla Qahhar

o’ranib yotgan ko’rpasi havoga ko’tarilib ketdi, dam soldirgani mahalla imomini 

chaqirtirsa, eshikdan lapanglab tobut kirib keladi. Hamroqul qo’rqdi, tezroq uyiga yetib 

olgani jadalladi. 

Ko’chaning narigi yuzidan uni kimdir chaqirdi. Hamroqul chaqirgan kishiga qarayman 

deb gandiraklab ketdi. 

Chaqirgan kishi tomoshabog’ “Romanska”ning qorovuli Usta kulol edi. Uning asli oti 

Stokgulov, Hamroqul, aytishga tili kelishmay, Usta kulol qo’yib olgan. 

Yuzini keksalikdan ko’ra ko’rguliklar g’ijimlab tashlagan bu chol bilan u, o’tgan yil 

bahorda, gul qo’yadigan vazasini qadaqlab berganida tanishgan edi. Bu vaza uning o’lib 

ketgan o’g’lidan yodgor qolgan ekan. O’g’li Lena degan joydagi oltin konida ishlab, bir 

vajdan ko’p kishilar qatorida otilgan ekan. Buning sababini hamroqul o’sha vaqtda ham, 

undan keyin ham bilolmadi, chunki Usta kulol bu to’g’rida gapirsa, gapdan ko’ra ko’proq 

so’kinar, titrar edi. O’g’li o’lgandan keyin chol kampiri bilan bu yoqqa kelgan ekan. 

Usta kulol Hamroqulning ahvolini ko’rib, darrov boqqa olib kirdi va qayrag’och ostidagi 

cho’yan oyoqli zangor eshakka o’tqazib, suv keltirdi. Hamroqul suvni ichib bir oz o’ziga 

kelganday bo’ldi, ammo qayrag’ochdagi chumchuqlarning chig’irlashi negadir ko’nglini 

ozdirdi. U quloqlariga barmog’ini tiqib, ko’zini yumdi, bir oz nafasini rostlagandan so’ng, 

xuddi ko’nglini bezovta qiladigan biron narsani ko’rishdan qo’rqqanday, ko’zini sekin 

ochdi. 

---