Ибрайым юсупов ҳӘр кимниң ӨЗ

 
 
ӘЖИНИЯЗДЫҢ ӘРМАНЛАРЫ 
1 
Жанға тийди журттың гаремет сөзи,
Қысынса ашылмас ақылдың көзи
Қосық туўа бермес өзинен өзи,
Қойың мүсәпирлик ҳалыма мени. 
Жол ортада ат туяғын майырған,
Жаманы жоқ йошсыз қалған шайырдан. 
Өйтип мени өз күнимнен айырмаң,
Қойың мүсәпирлик ҳалыма мени 
Кемпири дыңғырлап сөйлеп қасыңда,
Бираз дослар қалды ошақ басында.
Атың сүринбесин мениң жасымда,
Қойың мүсәпирлик ҳалыма мени. 

---

64 
Гүўилдетип өсек сөздиң нобайын,
Алды менен жанға тийер ағайин.
Жалтаң болып, қай бирине жағайын,
Жәбир қыла бермең жаныма мениң. 
Келтире берсеңлер мениң жинимди,
Қолымнан келгенин мен де етемен.
Қолтығыма қысып жас қатынымды
Даўысыңыз жетпестей жерге кетемен,
Қойың мүсәпирлик ҳалыма мени 
Май, 1983-жыл. 
 
2 
Сулыўлар ышқында бәрхә күйдирип,
Ойнаўға үйренген хәзилкеш тәғдир,
Ғайбана ашықлық пенен сүйдирип,
Сынамақ болғанды бәлки тағы бир... 
Аиралық шөлинде жүрсем тентиреп,
Ағар булақ болып алдымнан ақтың.
Таныс болмасам да танып, сенсиреп,
Тартына-тартына қапыңды қақтым. 
Өмир деген заттың қай жери қызық,
Билмесе муҳаббат деген нәрсени?
Артындағы барлық көпирди бузып,
Сәтли күни алып кеттим мен сени. 
Жақсы-жаман көзлер изден қарасып,
Дәрьяның шеп жағы бетинде қалды.
Сыртыңнан тон пишип, саған таласып,
Жуўырғанлар емес, буйырған алды. 

---

65 
Анаў-мынаў затты журт көрмес мақул,
Қуўандым қол жетип сағынғаныма.
Ҳаял сулыўлығы—шырай хәм ақыл
Екеўи бир жерден табылғанына. 
"Илҳам периси бол байғус шайырдың",
Деп жаратса керек тәңирим өзи.
Кеўлим барлығына сениң қайылды,
Мийирхан кемпирдиң арзыўлы қызы! 
Декабрь, 2001-жыл.