II. XV-XVII asrlar adabiyot

, milodiy 1436-1437 yillarda) dunyo yuzini ko'rdi (Qarang: Hayitmetov A. Temuriylar davri o'zbek adabiyoti. Toshkent, 1996,19-26-betlar). Aslida Shayx Ahmad Taroziyning «Fununul- balog'a» asariga nisbatan qo'llangan tazkira atamasi nisbiy mohiyat kasb etadi. Chunki muallif o'z davri ijodkorlari haqida maxsus ma’lumot berishni o'z oldida vazifa qilib qo'ygan emas. U she’riy janr, san’atlar va aruz haqida nazariy mulohazalami bayon qilarkan, o'z nazariy mulohazalarini tasdiqlash maqsadida turli zamonlarda yashagan turkiygo'y hamda forsiyzabon shoirlar she’rlaridan misollar tanlaydi. Ana shu tariqa «Funun ul-balog'a» she’riy guldasta-tazkirani eslatadi. Shuningdek, Davlatshoh Samarqandiyning «Tazkiiat ush-shuaro» va Alisher Navoiyning «Majolis un-nafois» hamda «Nasoyim ul-muhabbat» asarlari bu davrda yaratilgan tazkiralarning eng mumtozlari sanaladi. Abdurahmon Jomiyning «Bahoriston» asari ham tazkirachilik taraqqiyotida muhim ahamiyatga ega. Mazkur asaming yettinchi ravzasi (bobi) tazkira tarzida yozilgan bo'lib, unda qirq shoir-u adiblar haqidagi ma’lumotlar jamg'arilgan. Bu yodnomalar keyingi davr tazkirachilik taraqqiyotiga ijobiy turtki berdi.