XULOSA
Alisher Navoiy buyuk olim sifatida o‘z tazkirasida talay shoirlar ijodini tahlil
qilish
bilan bir qatorda,
umuman adabiyot nazariyasi, xususan she’riyat
muammolarini o‘rtaga tashlaydi va hal qilib o‘tadi. Navoiy o‘sha
davr madaniy
hayotining asosiy muammolaridan hisoblangan shakl va mazmun masalalarini diqqat
markaziga qo‘yadi. U badiiy asarlarning shakli va mazmuni haqidagi ilg‘or fikrlarni
himoya qiladi, shaklning mazmundan ustun qo‘yilishiga qarshi chiqadi.
Tazkirada Navoiyning yuksak pedagogik qarashlari, ijod ahliga berilgan baho
va ijodkorlarga qo‘yilgan talablari aks etadi.
Tadqiqotimiz davomida tazkiraning ikki tahriri haqidagi g‘oyat
qiziqarli
ma’lumotlarga duch keldik. Uning birinchi tahriri 1948-yilda, ikkinchisi esa 1966,
1997 hamda 2011-yillarda chop etilgan Navoiy asarlarining to‘plamlarida
keltirilgan. Birinchi tahrirda shoirlar soni 345 ta, ikkinchi tahrirda esa 459
ta deb
ko‘rsatilgan. Asarning ikki tahriri muqoyasa qilinganda, Navoiyning shoirlar ijodi,
adabiy jarayonga, yosh iste’dodlarga yangicha munosabati namoyon bo‘ladi.
Unda keltirilgan ma’lumotlar har bir o‘zbek kitobxoni, Navoiyni sevib mutolaa
qiluvchilar uchun juda ham foydali manba bo‘lib xizmat qilishi, shubhasiz. Ushbu
asarlarni qancha o‘qib, o‘rgansak, maqsadli tadqiqotlar olib borsak, Navoiy merosini
o‘rganishdagi savobli ishlarga oz bo‘lsa-da o‘z hissamizni qo‘shgan bo‘lar edik
