Mavlono Tarxoniy – andxudlik shoir, Jomiy she’rlariga javoblar yozgan. Navoiy: “Ba’zi mahodim Samarqandda bandg’a tushkanda bu turkcha she’rni aytqandur”, deydi.
Darvesh Nozukiy – sipohiylikni tark etib, Mashhadda go’shanishin bo’lgan, ikki tilda she’rlar yozgan. Turkiy bayti:
Birovkim chiqti eldin ogoh uldur,
Gadolikdin kim ogohdur shah uldur. (MN.55)
Mavlono Lutfiy – Navoiy Lutfiyni “Malik ul-kalom”, deb ta’riflaydi. “Forsiyda va turkiyda yozadi, ammo turkiyda shuhrati ko’proq erdi. Turkcha devoni mashhurdur”. Navoiy Lutfiy “Zafarnoma”ni tarjima qilgani, forsiyda qasidalarni ustozlarga javob tarzida bitganini ta’kidlaydi. “99 yil yashadi va oxir umrida “oftob” radifli she’r aytdikim, zamon shuarosi tatabbu’ qildilar”. 1997 yilda Anqarada shoirning Gunoy Qarag’och nashr qilgan devonidan olingan bizda e’lon qilinmagan “Hamd”, “Na’t”, 4 qasidasi, 39 g’azal, 17 ruboiysi, 25 tuyuq, 24 fardi “Lutfiy: Manzumalar” nomida o’zbek kitobxonlariga ham yetkazilganligi hayrli bo’ldi.
Yaqiniy – tabiatida bo’lgan “beadabona so’zlardan tavba qilib, oxir damida to’g’ri yo’lga o’tgan”, deb yozadi Navoiy u haqda. Shoirning “O’q va Yoy” munozarasi bor.
Atoiy – turkigo’y shoir, xushxulq bo’lgan, she’rlari turklar orasida ko’p shuhrat tutgani aytilib, uning quyidagi bayti keltiriladi:
Ul sanamki, suv yaqosinda paridek o’lturur,
G’oyati nozukligidin suv bila yutsa bo’lur. (MN.63)
Muqimiy – hirotlik, darvesh mashrab shoir. Tasavvuf istilohlarini yaxshi bilgan. Turkiy tarje’bandidan bayt keltirilgan:
Sensen asli vujudi har mavjud,
Sendin o’zga vujudda ne vujud. (MN.63)
Kamoliy – Balxda yashagan, turkigo’y shoir, she’rlari shuhratdan xoli bo’lmagan. Matla’i:
Irning qulidur nayshakar, ey jon beli bog’liq,
Gul dog’i yuzung bandasidur to’ni yamog’liq. (MN.63)
Sakkokiy – samarqandliklar bu shoirga g’oyatda ixlosmand bo’lishgan. Navoiy Samarqandda yashagan paytida uning she’rlarini so’ratadi. Sakkokiyning Xoja Muhammad Tarso, Xalil Sulton, Ulug’bek Mirzo, Arslon Xoja Tarxonlarga bag’ishlangan qasidalari bor.
Do'stlaringiz bilan baham: |
