OTA OVOZI: Qizim, seni sog’indim. Tushlaringda bezovta qildim. Meni kechir.
AYOL: Otajon, meni siz kechiring. Bir yil bo’ldi qarang – a, vaqt topolmayman, qadamim yetolmas sizlarga. Mana bugun yetib keldim huzuringizga. Sog’inchimni izhor qilay sizga chin dildan. Tushlarimga kirib turing, ranjimang mendan. Otajonim, mehribonim, maslahatgo’yim. Bu kun dilginamni yozib ketayin. Rozi bo’ling mendan, padarim. Otajon! Mana o’n bir yildan buyon bu maskanda akam yotibdi. O’sha mash’um afg’on urushidan qaytmadi. Onam akamning “onmajon, men sog’ – salomat, nasib bo’lsa tezda diydor ko’rishamiz, singlimga ayting, meni to’yimga hozirliklarini ko’raversinlar”, deb yozgan xatlarini o’qiyverib, kuta- kuta oxiri bandalikni bajo keltirdilar. Otajon! Bir dunyo orzulari qalbida armon bo’lib qolgan begona tuproqda jon bergan akajonimning hayotda yo’qligi, shahid ketganligini his etish men uchun qanchalik og’ir.
/Qabr uzra tiz cho’kadi/
Nega tushlarimga kirmaysiz, aka?
Sizni sog’inaman, ko’rgim keladi.
Ruhingizdan madad olib turayin,
Chehrangizga boqib turgim keladi…..
/G’oyibdan akaning tovushi keladi/
Singlim, men hamisha yoningdaman, bil,
Biz, marhumlar sizdan in’om kutmaymiz.
Zaminga cho’kdi – ku armonim ohim,
Biroq yaqinlarni hech unutmaymiz.
Meni eslab turgin unutma singlim,
Shunda tushlaringga kirarman balki
Jismim xokisoru intiqdir ko’nglim,
Sen yorug’ dunyoda yulduzdek balqi!
Do'stlaringiz bilan baham: |
