Microsoft Word muqaddas ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
40
— Юринг, Шариф ака, кетайлик! — деди у секин, лекин аллақандай титроқ овозда. Ўзи ҳам 
гўё осмонга парвоз қилишга ҳозирланган чиройли ва мағрур қушга ўхшаб турарди, бошини сал 
орқага ташлаган, оқ шойи кўйлагини туртиб чиққан чиройли кўкраги тез-тез кўтарилиб тушар, 
ҳаяжондан гул-гул ёнган юзи, Азизовга қадалган катта-катта чиройли кўзлари қандайдир 
олижаноб нафратга тўла эди. Муқаддас бир нафас шу вазиятда Азизовга тикилиб турди, сўнгра 
менга юзланди: 
— Юринг, кетайлик! — такрорлади у, бир қадам босди ҳам, лекин худди шу пайт Азизов 
икки қўлини креслонинг икки томонига шартта қўйиб, кутилмаган бир чаққонлик билан 
ўрнидан сакраб турди. 
— Тўхтанг, Муқаддасхон, ҳар қалай ҳақиқатни билиб кетганингиз маъқул! — деди у паст, 
қандайдир бўғиқ овоз билан. Сўнгра столни тез айланиб ўтди-да, худди қулаб кетишидан 
қўрққандек, қўлларини орқага чўзиб, унинг четларини ушлаб олди. Унинг ҳаракатлари кескин, 
ўзи ҳам титраб-қақшаб турарди. Бироқ мени унинг гапи, ҳаракатларидан ҳам кўра овозидаги 
чуқур титроқ сескантириб юборган эди. Бу титроқ қандайдир бир дардга, нидога, аламга тўла 
эди. Буни Муқаддас ҳам сездими; ё Азизовнинг ҳаракатларидаги кутилмаган кескинлик таъсир 
этдими, билмадим, ишқилиб, икки қадам босмасданоқ тўхтади, гўё чақмоқ чақишини кутган 
одамдек, турган жойида қотиб қолди. 
Бу «ҳақиқат» нимадан иборат эканини ҳали аниқ билмасам ҳам, ҳозир даҳшатли бир нарса 
рўй беришини сеза бошлаганимдан, мен ҳам серрайиб қолдим. 
— Сиз неча бал олдингиз? — деди Азизов Муқаддасга ер остидан тикилиб. 
Бир неча секунд чўзилган жимликдан сўнг: 
— Ўн саккиз, — деди Муқаддас секин. 
— Яхши, — деди Азизов, — лекин сиз ўн саккиз бал билан киролмаган ҳолда бу чиройли 
йигитча ўн олти бал билан қандай қилиб кирганини бир ўйлаб кўрдингизми, — деди у ва бир 
зум жавоб кутиб тургач: 
— Бу йигитча сизнинг ўрнингизга кирганини биласизми? — деб сўради. — Бу йигитча 
ишини тўғриламаганда сиз бунақа хафа бўлиб, йиғлаб юрмасдингиз, билдингизми?.. 
Кўнглимнинг бир четида боядан бери худди шу саволни кутиб турган бўлсам ҳам қаттиқ 
сесканиб кетдим, «ялт» этиб Муқаддасга қарадим. У ҳам менга қаради. Аллақандай қўрқиб, 
нимадандир чўчиб қаради. Изтироб чўккан катта қора кўзлари гўё ёрдам сўраётгандек 
жовдираб, милтираб турар; қошлари аламли чимирилган эди. Бу кўзлар мендан Азизов айтган 
даҳшатли ҳақиқатни инкор этишимни сўрар, ялиниб-ёлворар эди. Мен эсам... мен эсам 
жонимдан, ҳаётимдан ҳам ортиқ кўрган севгилимнинг чеҳрасида акс этиб турган бу изтиробига, 
бу нидосиз саволига нима ҳам дердим? Секин бошимни эгдим... 
— Афсуски, мен буни шу бугун, ҳозир билиб қолдим. Буйруқ чиққандан кейин билиб 
қолдим! — деди Азизов ва; яна боягидек унинг овозидаги аламли титроқ этимни жунжиктириб 
юборди. — Суриштириб билсам, бу йигитча иншосини тўғрилатиб олган экан... Сиз хафа 
бўлманг, Муқаддасхон, мен ҳалиям бўлса ҳаракат қилиб кўраман. Лекин мени бир нарса 
таажжубга соляпти: бу йигитча ўрнингизга жойлашиб олиб, тағин нимага сизга меҳрибончилик 
қилиб юрибди?.. 
Мен унга бир нима дейишим, бир жавоб қилишим керак эди. Буни ўзим ҳам сезардим. 
Лекин нима дейман? Мен ғаразгўй деб, мансабидан фойдаланиб, Муқаддаснинг бошини 
айлантирмоқчи бўлаётган бир фирибгар деб юрганим бу одам, аслида менинг ўзимдан яхши, 
соф ва олижаноб бўлиб чиқса нима ҳам қилардим, нима ҳам дердим? Мен фақат бир нарсани — 
бошим билан қоронғи, тубсиз жарликка қулаётганимни ҳис этардим, холос. 
Кимдир секин инграб юборгандек бўлди. 
Зўр куч билан бошимни кўтардим, кўзим Муқаддаснинг жиққа ёшга тўлган катта-катта 
кўзларига тушди. У афтидан, ҳўнграб йиғлаб юбормаслик учун лабларини қаттиқ тишлаб олган, 

---

Одил Ёқубов. Муқаддас (қисса)