Saidoqsoqol tuproq tortilib, go‘rkov bir-ikki ketmon urib qo‘yguncha kutib turdi. Keyin so‘radi:
— Xaloyiq! Marhuma qanday odam edi?
Hozirgina g‘ala-g‘ovur bo‘lib turgan qabristonga sukunat cho‘kdi. Hech kimdan sado chiqmadi.
Saidoqsoqol yana so‘radi:
— Marhuma qanday odam edi, xaloyiq?
Ketmon sopiga qo‘llarini tirab, xomush turgan go‘rkov boshini ko‘tardi.
— Yaxshi odam edi! — dedi u tiniq ovoz bilan.
— Yaxshi odam edi! — qichqirdi orqa qatordan yana kimdir.
Saidoqsoqol qo‘llarini yozdi:
— Omin! Joyi jannatda bo‘lsin!
Ish kuni, boshni yoradigan issiq bo‘lishiga qaramay, qabristonda odam ko‘p edi.
Yanvar, 1989 yil.
