Mustaqil ish mavzu: qishlоq хo`jаligining rеspublikа ijtimоiy iqtisоdiyotidа tutgаn o`rni
Qishloq xo`jaligining iqtisodiyotda tutgan o`rni va ahamiyati
Download 289.18 Kb. Pdf ko'rish
|
QISHLОQ ХO`JАLIGINING RЕSPUBLIKА IJTIMОIY IQTISОDIYOTIDА TUTGАN O`RNI.
|
Qishloq xo`jaligining iqtisodiyotda tutgan o`rni va ahamiyati
Qolgan qismi jun, kanop, pilla va kimyoviy tolalarga to`g`ri keladi. Meva, sabzavot va poliz mahsulotlprini qayta ishlovchi sanoat to`liq mahalliy xomashyo mahsulotlari evaziga ishlaydi. Sut va go`shtni qayta ishlash sanoati ham mamlakatda yetishtirilgan mahsulotlar hisobiga faoliyat ko`rsatadi. Yog` – moy sanoatining xomashyolari asosan o`zimizda yetishtiriladi. Faqatgina o`simlik moyining ayrim turlarini xorijdan keltirilgan xomashyo hisobiga ishlab chiqariladi. Masalan, mamlakat aholisi iste`mol qilayotgan yog` – moylarning sifati, assortimenti boy bo`lishi uchun chetdan soya keltirmoqda. Albatta, bu jami yetishtirilayotgan yog`-moyning juda kam qismini tashkil etadi. Qishloq xo`jaligi O`zbekiston Respublikasi iqtisodiyotining yirik tarmoqlaridan biri hisoblanadi. Bugungi kunda qishloq xo`jaligining mamlakat iqtisodiyotdagi o`rni judda katta. Mamlakatda ishlab chiqarilayotgan yalpi ichki mahsulotning 26-30 foizi shu tarmoqning ulishiga to`g`ri keladi. 2004 yilda mamlakat jami yalpi ichki mahsulotining 26,8 foizi shu tarmoqda yaratildi. Mamlakatimiz iqtisodiyoti uchun zarur bo`lgan erkin harakatdagi qattiq valyuta tushumining yarimidan ko`prog`i shu tarmoq mahsulotlarini eksport qilishdan olinadi. Aholining 60 foizidan ortiqrog`i qishloq joylarda yashaydi. Halqimizning turmush darajasi, inson resurslarining katta bir qismining ish bilan ta`minlanishi qishloq xo`jaligi bilan bog`liq. Bugungi kunda iqtisodiyotda band bo`lgan mehnat resurslarining 28 foizdan ko`prog`i qishloq va o`rmon xo`jaligida faoliyat ko`rsatadi. Shu boisdan ham qishloq xo`jaligiga e`tibor, ayniqsa keyingi mustaqillik yillarida, xaqli ravishda katta bo`lmoqda. Qoramolchilikning tarkibi ham ijobiy tomonga o`zgargan. Agarda mustaqillikkacha (1990 yilda) jami qoramollar tarkibida sigirlarning salmog`i 32,6 foizni tashkil etgan bo`lsa 2000 yildan boshlab bu ko`rsatkich 43 foizdan oshib ketda va shu holat saqlanib qolmoqda. Bu Respublika Prezidenti I.Karimovning va hukumatining olib borgan oqilona siyosatining natijasida yuz berdi. “Respublika chorvachiligida iqtisodiy islohotlarni chuqurlashtirish bo`yicha chora tadbirlar to`g`risida”gi O`zbekiston Respublikasi Vazirlar Mahkamasining 1993 yil 15 martida qabul qilingan 137 sonli qarori bilan Respublikamizdagi 1499 ta jamoa chorvachilik fermalari yopiq turdagi hissadorlik jamiyatlariga aylantirilib, 489,1 ming bosh qoramollar, shu jumladan 96,3 ming bosh sigirlar chorvadorlarga xususiylashtirilib berildi. Keyinchalik ushbu qarorda belgilangan vazifalarni bajarish maqsadida aholiga 600 ming bosh zotli buzoqlar sotildi. Natijada chorvachilikning asosiy qismi aholi qo`liga o`tdi. Qoramollarning katta qismining aholi qo`liga o`tishi uning tarkibini yaxshilanishiga (jami qoramollar sonida sigirlarning ulushining ortishiga), ijobiy tabiiy tanlanishning yuzaga kelishiga, yem-xashak ekin maydonlari yildan yilga qisqarib boriga qaramasdan yem-xashak muammosini qisman xal etilishiga olib keldi. Mustaqillik yillarida olib borilgan islohotlar natijasida O`zbekiston Resublikasi dinamik holda rivojlanib borayotgan murakkab iqtisodiy tizimga ega bo`ldi. Qishloq xo`jaligi Respulika iqtsodiyotining yirik va muhim tarmog`i sifatida saqlanib qoldi. Qishloq xo`jaligi O`zbekiston xalqlarining eng qadimdan shug`illangan asosiy sohalardan biri bo`lib, bir necha ming yilliklardan asta-sekin rivoj topib kelmoqda. Respublika hududida avvalo chorvachilik keyinchalik dehqonchilik madaniyati tarkib topdi. Chorvachilikning asosan qo`ychilik, qoramolchilik, otchilik (yilqichilik), asalarichilik, tuyachilik va ipakchilik, dehqonchilikning donchilik, sabzavotchilik, polizchilik, bog`dorchilik va paxtachilik tormoqlari yaxshi rivojlandi. Qishloq xo`jaligi Respublikamiz hududida yashaydigan xalqlarning asosiy turmush tarziga aylangan. Uning rivoji yurtimiz hududida qishloq xo`jaligi bilan bog`liq mehnat qurollari ishlab chiqarishning o`sishiga sabab bo`ldi. Natijada asta sekin bo`lsada madaniyat, ilm-fan, kosibchilik rivoj topdi. XX asrda dunyo mamlakatlari taraqiyotining tez rivojlanishi yurtimizning iqtisodiy-ijtimoiy hayotiga o`z ijobiy ta`sirini ko`rsatdi. Respublikaning qishloq xo`jalik yalpi mahsuloti 1913 yildan 1990 yilga (mustaqillikkacha) qadar bo`lgan davrda 188 marta o`sdi. 1913 yildan 1940 yilgacha qishloq xo`jaligi yalpi mahsuloti 1,8 marta, 1960 yilda 51 marta, 1970 yilda 100 marta va 1980 yilda 170 martani tashkil etdi. Ma`lumotlardan ko`rinib turibdiki o`sish sur`atlari 1960-1980 yillar ichida tez bo`lgan. Shu davrda qishloq xo`jaligi yalpi mahsulotining o`sishining asosiy sabablari narxdagi o`zgarishlar, yangi yerlarni o`zlashtirish hisobiga, nisbatan ekstensiv yo`l bilan amalga oshirilgan. Ushbu davrda qishloq xo`jaligi mahsulotlarini natural holda ishlab chiqarishning o`sishi bunga isbot bo`ladi. 1913 yilda 89 ming tonna go`sht (so`yilgan vaznda) ishlab chiqarilgan bo`lsa 1990 yilda 419,9 ming tonna ishlab chiqarilgan yoki 4,7 martaga oshgan. Sut ishlab chiqarish shu davrda 11,4 marta, tuxum yetishtirish 30,1 marta, sabzavot 21,1 marta, don ishlab chiqarish 1,9 marta, paxta yetishtirish esa 11,1 marta, o`simlik yog`i yetishtirish 8,4 martaga o`sdi. Raqamlarga e`tibor berilsa ushbu davrda qishloq xo`jaligining yalpi mahsulotining o`sishi mahsulotlarning natural miqdordagi o`sishidan solishtirib bo`lmaydigan darajada yuqori sur`atlarda o`sganligini ko`rish mumkin. O`sish mahsulotlar narxining o`sishi hisobiga yuz berganini aslida esa salkam 1 asrda o`sish 15- 20 martadan yuqori bo`lmagini ko`ramiz. Sobiq sho`rolar davrida O`zbekistonda bir tomonlama bo`lsada qishloq xo`jaligida katta o`zgarishlar yuz berdi. SHo`rolar davlatining asosiy siyosati O`zbekistonning boy tabiiy iqlim sharoitidan umumdavlat manfaatlari uchun foydalanishga qaratildi. Natijada Respublika va uning xalqining manfaatlari umumdavlat manfaatlariga bo`ysindirildi. Bunday siyosat respublika iqtisodiyotida juda katta muammolarni keltirib chiqardi. Olib borilgan siyosatning natijasida qishloq xo`jaligi ishlari bilan band bo`lgan respublika aholsiining katta qismi past malakali mehnat resurslariga aylandi. Umummamlakat manfaatlaridan kelib chiqib O`zbekiston asosan paxta ishlab chiqarishga ixtisoslashtirildi. Uning natijasida xalqimiz asrlar mobaynida shug`illanib kelgan qishloq xo`jaligining ko`plab sohalariga e`tibor kamaydi, ularning ayrimlari mutloq yo`qolib ketdi. Jumladan, XX asrning 80 - yillariga kelib respublikada yetishtirish uchun tarvuz urug`lari Rossiyaning Astraxan o`lkasidan keltirildi. Paxta ishlab chiqarishni ko`paytirish respublikada oziq- ovqat mahsulotlari yetishtirishni keskin kamayishiga olib keldi. Birgina misol o`tgan asrning 70-80- yillarida, mustaqillikka erishgan dastlabki yillarda respublika uchun zarur oziq-ovqat mahsulotlarining 80 foizidan ko`prog`i import qilinar edi. Dunyoning rivojlangan katta bir qismida oziq-ovqat keragidan ortiqcha bo`lib uni sotish muammo bo`lgan bir paytda 80- yillarning oxiriga kelib respublikada barcha oziq-ovqat mahsulotlarini xarid qilish talon yoki me`yor tizimiga o`tkazildi. Aholi jon boshiga bir oyga 2 kgdan un, 1kg dan shakar, go`sht, yog` va boshqa mahsulotlar sotiladigan bo`ldi. Paxta ishlab chiqarishni ko`paytirish maqsadida respublika qishloq xo`jaligiga katta kapital qo`yilmalar sarflandi. Qishloq xo`jaligi korxonalarining moddiy texnik ta`minoti yaxshilandi, qishloq infratuzilmasi rivojlantirildi. Surxondaryo, Qashqadaryo, Buxoro, Jizzax va Sirdaryo viloyatlarida katta cho`l massivlari o`zlashtirildi. Ushbu jarayonlar aholini qisman ish bilan ta`minlashni yaxshilash, turmush darajasini nisbatan o`stirish imkonini berdi. Shu bilan birgalikda katta iqtisodiy, ijtimoiy va ekologik muammolarni ham yuzaga keltirdi. Yangi cho`l massivlarini o`zlashtirishda yo`l qo`yilgan hatolar hamda qanday bo`lmasin paxta yetishtirishni ko`paytirish hohishi yerlarning unumdorligining pasayishiga, ularning meliorativ holatining asta-sekin yomonlashuviga, yer osti suvlarining ko`tarilishi, katta ekin maydonlarini sho`rlanishining ortishiga olib keldi. Respublika qishloq xo`jaligi rivoji asosan paxtachilik bilan bog`lab qo`yildi. Respublikada tarkib topgan va rivojlantirilgan sanoat ham ustun darajada paxtachilikka qaratildi. Bir so`z bilan aytganda, sobiq sho`rolar davridan bir tomonlama rivojlangan, asosan xomashyo yetishtirishga moslashtirilgan , paxtachilikka chuqur ixtisoslashtirilgan, katta iqtisodiy, ijtimoiy hamda ekologik kasallik va muammolarga ega qishloq xo`jaligi meros bo`lib qoldi. Mustaqillikning dastlabki kunlaridanoq juda ko`plab kechiktirib bo`lmaydigan masalalarni yechish hayotiy zarurat, vazifa sifatida davlat oldida turar edi. Ulardan ayrimlarini eslash foydadan holi emas. Eng avvalo oholi uchun zarur bo`lgan oziq-ovqat masalani ijobiy hal etish kerak bo`ldi. Xalq manfaati uchun zararat bo`lgan bu muammoni amalga oshirish oson kechmadi. Mustaqil Respublika qishloq xo`jaligi davlat mulkchiligiga asoslangan asosan paxta yetishtirishga ixtisoslashgan yirik xo`jaliklardan (sovxoz va kolxozlardan) hamda aholining yordamchi xo`jaliklaridan iborat edi. 1940 yilda 81 ta sovxozlar bo`lgan bo`lsa 1990 yilga ulaning soni 1034 taga yetdi. Shu yillarda kolxozlar mos ravishda 1106 ta va 855 tani tashkil etdi. Yirik xo`jaliklar yuqori organlar tomonidan tasdiqlangan reja asosida faoliyat yuritar, ularni moddiy resurslar bilan ta`minlash markazlashgan holda olib borilar edi. Yirik xo`jaliklarni boshqarish xarajatlari ham katta bo`lib ularning eng asosiy kamchiligi o`z ishlab chiqarish yo`nalishini tezda o`zgartira olmas edi. Masalan, paxta ishlab chiqarish uchun ixtisoslashgan xo`jalikning barcha texnikalari asosan paxtachilik uchun mo`ljallangan bo`lib don yoki sabzavotchilik uchun deyarli mos kelmas, qolaversa urug`lik, mineral o`g`it, yoqilg`i moylash materiallari bilan ta`minlashni bir mavsumda o`zgaritish imkoni yo`q edi. Yirik xo`jaliklarni texnika va modiy resurslar bilan ta`minlaydigan ko`plab sohalar bashqa respublikalarda joylashgan edi. Mustaqil davlatlarning vujudga kelishi yagona bir tizimga aylangan iqtsodning barbod bo`lishiga olib keldi. Respublika hududida joylashgan zavod va fabrikalarning ham aksariyat qismining to`xtab qolishiga sabab bo`ldi. Shunday holda sho`rolar davrida maxsus sharoit va tamoyillar asosida tashkil topgan yirik xo`jaliklarni saqlab qolish va ularning faoliyatini davom ettirish imkoniyatlari keskin pasaydi, keyinchalik esa deyarli mumkin bo`lmay qoldi. Yuqoridagi holatlarni inobatga olib Priyezidentimiz I.Karimov tomonidan mamlakat siyosiy, iqtisodiy va ijtimoiy hayotini, jumladan qishloq xo`jaligini isloh qilishning konsepsiyalari ishlab chiqildi. Mustaqilikning dastlabki kunlaridayoq oziq-ovqat havfsizligini ta`minlash ustivor yo`nalish sifatida belgilandi va eng avvalo chuqur islohotlar qishloq xo`jaligida amalga oshirala boshlandi. Natijada paxta yakkaxokimligiga baham berilib g`alla mustaqilligiga erishish maqsadida sayi xarikatlar qilindi va tarixan qisqa muddat ichida ushbu maqsadga erishildi. 1996 yilga kelib O`zbekiston Respublikasi g`alla mustaqilligiga erishdi. Ba`zan g`allaga nisatan paxtaning foydasi, iqtisodiy samarasi ko`proq, shu sababli paxta shlab chiqarishga asosiy e`tiborni berish kerak degan fikrlarni uchratamiz. Bu fikr umuman olganda to`g`ri ekanligini inkor etmoqchi emasmiz. Lekin sovetlar davlatining parchalanishi eski aloqalarning deyarli izdan chiqishiga olib kelgan, traditsion g`alla ishlab chiqarishga ixtisoslashgan respublikalar Rossiya, Ukraina, Qozoqistonlarning o`zlari o`z xalqini g`alla bilan ta`minlashi murakkab bo`lib qolgan sharoitda oziq-ovqatsiz, uning asosi bo`lgan g`allasiz taraqqiyotni, umuman hayotni tasavvur qilish qiyin. Shu sabali o`tish davrining dastlabki kunlaridanoq g`alla mustaqiligiga intilish, O`zbekiston Respublikasi Prezidenti uning hukumati o`ta salohiyatli ekanligini va to`g`ri yo`l tanlaganligini hayotning o`zi isbotlamoqda. Bizga meros bo`lib qolgan iqtisodiyotning, jumladan qishloq xo`jaligining oldida xal etilishi lozim juda ko`plab og`ir maqsadli vazifalar turar edi. Bu vazifalarni shartli ravishda quyidagicha ifodalash mumkin. Birinchidan, xalq farovonligi, mamlakat xavfsizligini ta`minlash maqsadida qishloq xo`jaligi mahsulotlari ishlab chiqarishni miqdor jihatdan ko`paytirish. Bu borada ayniqsa oziq-ovqat mahsulotlari ishlab chiqarishni ko`paytirish zarur edi va bu vazifa xozir va kelajakda ham dolzarb bo`lib qoladi. Xozirda aholi iste`moli uchun zarur bo`lgan don ishlab chiqarishga yerishildi. Ammo chorvachilik mahsulotlari ishlab chiqarish borasida katta muammolar mavjud. 2000-2004 yilarda aholi jon boshiga o`rtacha go`sht ishlab chiqarish 34 kg, sut ishlab chiqarish 164 kgni tashkil etdi. U tibbiy me`yordagidan ikki martaga yaqin kam. Shu sababli qishloq xo`jaligi mahsulotlarini miqdor jihatdan ishlab chiqarish hajmini ko`paytirish asosiy maqsadli vazifalardan biri hisoblanadi va bu muammo Respublika Prezidenti va hukumatining diqqat e`tiborida turibdi. Ikkinchidan qishloq xo`jaligida yetishtirilayotgan mahsulotlar sifati va assortimentini yaxshilab borish zarur. Ma`lumki O`zbekiston Respublikasi paxta ishlab chiqarishda dunyoda beshinchi o`rinda, paxta tolasini sotish bo`yicha esa ikkinchi o`rinda turadi. Paxta tolasini sotish mamlakat eksportning 18-19 foizini tashkil etmoqda. Mamlakatda yetishtirilayotgan paxta tolasining sifatini keskin yaxshilash iqtisodiyotga juda katta iqtisodiy samara keltiradi. Dunyo davlatlari va Respublikamiz to`qimachilik sanoati talab qiladigan tipdagi tolalar yetishtirishni ko`paytirish zarur. Sifatni va qishloq xo`jaligi mahsulotlari assortimentini yaxshilash zarurati respublika qishloq xo`jaligini rivojlantirishning eng asosiy yo`nalishi sifatida belgilangan. Uchinchidan, qishloq xo`jaligida mehnat unumdorligini oshirish doimiy zarurat hisoblanadi. Mehnat unumdorligini oshirish mamlakat qishloq xo`jaligini raqobatbordoshligini kuchaytiradi, aholining turmush sharoitini yaxshilaydi, mahsulot ishlab chiqarishni ko`payishiga va uning sifatining talab darajasiga yetishini ta`minlaydi. To`rtinchidan, qishloq xo`jaligi mahslotlari yetishtirishni nisbatan orzonlashishiga yerishish lozim. Albatta bozor iqtisodiyoti sharoitida qishloq xo`jaligi o`ziga kerakli texnika, yoqilg`i,mineral o`g`it, boshqa tovar va xizmatlarni bozor bahosida sotib oladi. O`z mahsulotini esa o`zi uchun foydali narxlarda xamisha ham sota olmaydi. Lekin aholining daromadlarining o`sishi oziq-ovqat mahsulotlari narxlarining o`sishidan kattaroq bo`lishini ta`minlash kerak. Xozirda respublika aholisi o`z daromadlarinig 51-52 foizini oziq-ovqat uchun sarflayotgan bo`lsa kelajakda bu ko`rsatkich kamayib borishi (aholining oziq-ovqat bilan ta`minlanishi yaxshilanib borishi asosida) kerak. Beshinchidan, qishloq joylarni, hududlarni imkon darajasida bir me`yorda rivojlanishini ta`minlashga e`tiborni kuchaytirish vazifasi ham juda dolzarb hisoblanadi. Qishloq hududlarini ijtioiy taraqqiyot darajasini yanada yuksaltirish, ish joylarin tashkil etish ko`plab salbiy holatlarning oldini oladi. Prezidentimizning qishloq aholini ichimlik suv va tabiiy gaz bilan ta`minlash to`g`risidagi farmon va qarorlarining qabul qilinishi, maxsus dasturlar ishlab chiqarilishi qishloqni ijtimoiy va iqtisodiy rivojlanishiga e`tiborning kuchli ekanligini ko`rsatadi. Mustaqillik yillarida mamlakatimizda olib borilgan siyosiy, iqtisodiy, ijtimoiy siyosat natijasida qishloq xo`jaligida chuqur tarkibiy , ijtimoiy va mulkiy munosobatlar o`zgarishi yuz berdi. Mustaqillik yillarida iqtisodiyotni jumladan, qishloq xo`jaligini tubdan isloh qilishning nazariy asoslari Prezident I.Karimov tomonidan ishlab chiqildi. Prezidentimiz asasrarida iqtisodiy rivojlanishning turli xil konsepsiyalari tahlil etildi. Birinchi konsepsiya – Asosiy ehtiyojlar konsepsiyasiya – aholi eng kam tirikchilik ehtiyojini kafolotli tarzda ta`minlash va ish bilan band qilish muammosini hal etishga qaratilgan; Ikkinchi konsepsiya – Maqbul yoki tegishli texnologiya konsepsiyasi – aholining mehnatga layoqatli qismining bandligini ta`minlaydigan va mahalliy xomashyoni, avvalo qishloq xo`jaligi xomashyosini birlamchi va chuqur qayta ishlashga qaratilgan. Bu konsepsiya eng ilg`or texnologiyalarni rivojlantirish zarurligiga asoslanadi; Uchinchi konsepsiya – O`z kuchiga jamoa bo`lib ishonish konsepsiyasi – mavjud zahiralardan to`liqroq foydalanishga va mamlakat iqtisodiyotini boshqa davlatlarga qaramligiga barham berishga qaratilgan; To`rtinchi konsepsiya – Yangi xalqaro iqtisodiy tartib konsepsiyasi – rivojlanayotgan yurtimizning iqtisodiy qoloqligini tugatish va boshqa davlvtlar bilan teng huquqli sheriklar sifatida faoliyat yuritishiga qaratilgan. Olib borilgan rejali ishlar natijasida tarmoqda ma`lum ijobiy yutuqlarga erishildi. Birinchidan, mamlakat iqtisodiyoti, jumladan qishloq xo`jaligi bozor iqtisodiyoti talablari sharoitida faoliyat ko`rsatishlari uchun kerakli huquqiy asos yaratildi. Tarixan qisqa davrda umuman iqtisodiyotga tegishli 100 dan ortiq qonunlar ishlab chiqildi va hayotga joriy etildi. Ular qatoriga O`zbekiston Respublikasining Yer kodeksi, Fermer xo`jaligi to`g`risida, Qishloq xo`jaligi kooperativi (shirkat xo`jaligi) to`g`risida, Dehqon xo`jaligi to`g`risida, Qishloq xo`jaligi korxonalarini sanatsiya qilish to`g`risida kabi qishloq xo`jaligi tarmog`iga oid qator qonunlarni kiritish mumkin. Mustaqillik yillarida bevosita qishloq xo`jaligiga oid 140 dan ortiq Prezident Farmonlari va Vazirlar Mahkamasining qarorlari qabul qilindi hamda turli me`yoriy hujjatlar ishlab chiqildi. Bu qonun va me`yoriy hujjatlar qishloq xo`jaligi korxonalarining xatti – xarakatlarini belgilab beradi. Natijada qonun doirasida iqtisodiy munosabatlarni tarkib toptirish imkoni yaratildi. Qishloq xo`jaligida boshqaruvning ma`muriy buyruqbozlik, iqtisodiy va sotsial pisixologik usullaridan foydalanilganda qonunga asoslanish imkoniyati yaratildi. |
