Namangan davlat universiteti filologiya fakulteti

kirguncha bir hatlab deraza rahiga cho’kkalab oldi. SHu alpozda bir soniya, atigi 

bir  soniya  Koryaginga  qaradi.  Hozirgina  ko’zlarida  yonib  turgan  g’azab  ifodasi 

o’rnida shu qadar chuqur, unsiz nafrat, nochorlik, iztirob... shu qadar teran hayrat 

bor ediki, Koryaginning yuragi orqaga tortib ketdi. 

– Jumanov! – Vasiliy Stepanovich deraza tomon talpindi. – Jumanov ... 

Gapini tugatmasdan derazadan yana g’ira-shira oqshom yorug’i ko’rindi. 

Soqchi  ikkovlari  baravar  yugurib  borishdi.  CHuqurlikdagi  hovlida,  hovuz 

chetidagi  simyog’ochda  lampochka  yonib  turar,  Jumanov  yaproqlarini  chang 

bosgan  archa  tagida  g’ayritabiiy  yonboshlab yotar  edi:  boshi hovuzning  tsement 

qirrasida, gavdasi qirg’oqda... Koryagin uning jon taslim qilayotib, oyog’ini uch-

to’rt silkitganini ko’rdi. 

Berilgan mikromatnda xalqimiz kechmishidagi fojiali davrlardan biri – paxta 

yakkahokimligi vaqtida “o’zbek ishi” deb atalgan mash’um harakatning qurboniga 

aylangan  shaxs,  ya’ni    sovxoz  direktori  Jumanovning  tergovchining  ma’naviy  va 

jismoniy  qiynoqlariga  chidolmasdan,  o’zini  tergov  bo’layotgan  binoning  yuqori 

qavatidan  pastga  tashlab  halok  bo’lishi  epizodi  tasvirlangan.  Agar  matndagi 

jumlalarga  mantiqiy jihatdan  yondashadigan bo’lsak,  uning ikki o’rnida  muayyan 

jumlalar  tushirib  qoldirilganini  ko’rishimiz  mumkin:  bu    –  Jumanov!  –  Vasiliy 

Stepanovich  deraza  tomon  talpindi.  –  Jumanov...  jumlasidan  keyingi  Jumanov