Nasafiylarining pedagogik qarashlari

O‘N UCHINCHI HIKOYAT
Yo‘lbars va ochko‘zligi tufayli halok bo‘lgan brahman xususida

To‘ti hikoya qila boshlabdi.

• 
  Bir shaharda juda ham boy brahman yashar ekan. Nima bo‘libdi-yu u kambag‘allashib qolibdi va pul ishlab topgani musofir yurtga jo‘nab ketibdi. Bir kuni u o‘rmon ichidan o‘tib ketayotgan ekan, qarasa ko‘l sohilida bir yo‘lbars yotganmish, uning oldida esa bir tulki va bir ohu turganmish. Qo‘rqqanidan brahmanning o‘takasi yorilib, bir joyda turib qolibdi. Shunda tulki bilan ohuning unga ko‘zi tushib, bir-biriga shularni ayta boshlabdi:
  

- Agar uni yo‘lbars ko‘rib qolsa, parcha-parcha qilib tashlashi turgan gap. Shunday qilish kerakki yo‘lbars uni parchalamasin, ustiga ustak mukofotlasin ham.
Ular gapni bir yerga qo‘yishibdi. Yo‘lbarsga ta’zim qilishibdi-da, tilyog‘lamalik bilan unga shunday deyishibdi:

• 
  Siz saxiylikda butun dunyoda dong taratgansiz. Qarang, brahman ham sizdan bir nima so‘ragani kelibdi va qarshingizda odob bilan qo‘l qovushtirib turibdi.
  

Yo‘lbars boshini ko‘taribdi, brahmanni ko‘ribdi va o‘zida yo‘q suyunibdi. Brahmanni qoshiga chorlabdi va unga izzatu hurmat ko‘rsatibdi, keyin unga o‘zi yegan odamlardan qolgan barcha oltinu kumush taqinchoqlarni hadya qilibdi va qo‘yib yuboribdi. Brahman qo‘ni-qo‘njini to‘ldiribdi-da, uyiga ketibdi va yegani oldida, yemagani ketida, huzur qilib yashay boshlabdi.
Oradan talay vaqt o‘tibdi va brahmanning ochko‘zligi qo‘zibdi u yana o‘rmonga, yo‘lbarsning oldiga boribdi, ammo bu safar yo‘lbarsning oldida bo‘rilar bilan itlar turganmish. Ular brahmanni ko‘rib sevinib ketibdi va yo‘lbarsga qarab bunday debdi:

• 
  Anavini qarang shohim, odam degani ham shunaqa qo‘pol va beodob bo‘ladimi? Xuzuringizga chaqirmasa ham kelibdi, jonidan to‘yganga o‘xshaydi. Bu gapni eshitib, yo‘lbars darg‘azab bo‘libdi, o‘rnidan sapchib turibdi-da, panjasi bilan bir urib, brahmanni narigi dunyoga jo‘natib qo‘ya qolibdi.
  

To‘ti hikoyasini shu yerda tugatibdi.