Навоийхонлик учун янгича саҳна кўриниши

Hamma: ha, ha shohim yo`q qilish kerak.
Xoja ABZAL: SHokim, shokim. Men sizga yangi asl sharob olib keldi. Voy shokim.

Xoja Abzal oqsoqlanib kelib, Sulton Xusayinga xumchadagi sharobni tutadi.

Xoja ABZAL: Voy SHultonim, men sizga Asl Eron sharobini olib keldim.

Husayn: Aldamadingmi?

Xoja ABZAL: Voy shokim. Kecha Erondan karvon keldi. Men shu karvondan ming tillaga sotib oldim. Sizga deb

Husayn: Xa xa Makkor. Qani berchi, shu sharobingdan.

Xoja Abzal sharobdan Xusaynga quyib beradi. Xusayn sharobni ichib:

Husayn: Tufe-e-e-e-e nomard. YAna aldabsanku?

Xoja ABZAL: voy shultonim, sizni aldamadim.

Husayn: hay nodon, qanaqa Eron sharobi? Buni shahar o`rtasidagi Bobur baqqol do`konidan keltirgansan? Har safar qilgan ishing shu – aldaysan!

Xoja ABZAL: Voy shohimmmmm! Afu eting! Meni aldashdi. Men ularni tutaman.

Husayn: Go`rda tutasan ularni. Bor, o`zimizning yerto`ladagi asl sharobni olib kel.

Xoja ABZAL asl sharob olib kelgani chiqib ketadi.

Amir Majiddin: Ex sultonim. SHu telba majnun ham odam bo`lib saroyda yursa? Nega uni yo`qotib yubormaysiz?

Husayn: Amir Majiddin. Xoja Abzalni ilk bor Xorazm uchun bo`layotgan jangda uchratganman. O`shanda u 15 yashar bola edi. SHu bola mening hayotimni qutqargandi. Agar u bo`lmaganda men otim bilan birga jarga qulagan bo`lardim. Meni qutqaraman deb, boshini toshga urib olgan. SHu-shu bu telba Abzalni men o`z inmdek bilaman. To`g`ri, u meni ko`p aldaydi, laqillatadi. Ammo bu meni hafa qilmaydi.