O’rmoning bir chekasida ona bola quyon yashar edilar. Bola quyon juda ham qaysar onasining gapiga kirmas, onasi nima yumish bersa ham aslo bajarmas edi. Juda qaysar quyoncha edi

Hikoya
Ona jaorati
O’rmoning bir chekasida ona bola quyon yashar edilar .Bola quyon juda ham qaysar onasining gapiga kirmas, onasi nima yumish bersa ham aslo bajarmas edi.Juda qaysar quyoncha edi.Bir kuni nimagadir ona bola quyonlar urishib qolishdi.Qaysar quyonchaonasiga jahl qilibuydan chiqib ketdi.Uydan chiqib o’rmon tomonga yugurib ketidi,ona quyon esa qaysar quyonchadan xavotir olib, o’rmon tomonga ketdi.O’rmon esa juda ham xatarli,unda har xil yirtqich hayvonlar bor.Ona quyon ;Mening qaysar quyoncham nima bo’lgan taqdirda ham yirtqich hayvonlar yonidan chiqib qolmasinda;-deb qaysar quyonchaniizlardi.Quyoncha hali kichkina o’rmonda qaysi hayvonga yoki ovchiga duch kelib qolishi mumkinligini bilmasdi.Quyonchaning ham o’rmonga birinchi bor kirishi edi.Quyoncha shundoqina o’rmonga kirib biroz yurgandi hamki yo’lda ayyor tulkiga duch keldi.Tulki esa quyonchani ko’rib rosa quvondi.Chunki tulki juda ham och edida .Quyonchanniko’rib;Mana endii qornimni to’yg’azib olaman;-deb o’ylladi va quyonchaga hamla qilmoqchi bo’lib turgan vaqtda ona quyon qayoqdandur kelib qoldi va tulkiga qarab shunday dedi.
-O’limga tegma! O’g’limdan uzoqroq tur.Uni yeyman deb ham xomtama bo’lma.O’g’limning shunday onasi bor ekan hech kim unga panjasini ham tekiza olmaydi.Tulki ona quyoning bunday jasorayiga qoyil qolib quyonchaga qarab .Shunday dedi.
-Shunday jasur qo’rqmas aqli, dono, onang borligidan faxrlansang arziydi deb yo’lida davom etibdi. Tulki ketgandan so’ng quyoncha onasini qattiq quchoqlab qillgan ishidan pushaymon bo’lganini esa boshqa bunday qilmaslikka va’da beribdi.
Xulosa shundan iboratki .An azizlarim ko’rdingizmi?Onalarimiz biz uchun har narsaga tayyordirlar.hatto biz uchun jonini berishga han tayyor.Agarda biz kassal bo’lib qolgudek bo’lsak erta-yu kech toki biz sog’ayginimizcha boshimizda parvona bo’ladilar.Yomon yo’lllarga kirib qolsak ham bizni doimo to’g’ri yo’lga undaydilar. Shunday ekan onalarimizni xafa qilmaylik axir jannnat onalarimiz oyog’I ostidadur
/ Ertak/
Yangi yil sovg’asi/
Qadim o’tgan zamonda Kamalak degan tomonda.Bir chol-u kampirning yakka-yu yagona bir o’g’li bor ekan.Choli kampirning o’g’lining ismi Salim ekan.ota onasi Salimni yer-u ko’kka ishonmas ekan.Oradan ancha yil , oy ,kun o’tibdi Salim maktab yoshigs yetibdi.Salimning ota onasi Salimni uyigs yswinror maktabga beribdilarsalim maktabda ko’plab do’stlar ,tanishlar orttiribdi
Ammo bilim ortira olmabdi. Ya’ni bilim olishnihech ham xohlamas edi.Ota onasi uning uchun barcha shart sharoitli yarati b berishsa ham Unga qanchadan qancha -qancha.
-O’qigin! Darsingni tayyorlasangchi-Men ham barcha baholarimni ya’ni ikkkilarimni to’g’irlasamikan deb o’ylab qoldi.Ertasi kuni Salim bnutunlat o’zgardi.Yani kitob o’qishni, dars tayyorlashni boshlab yubordi.Ota onasining gapini ham o’z vaqtida bajara boshladi.Chunki unga do’sti sardorning gaplari ta’sir qilgan edi.Shunday qilib Salim Yangi yilgacha barcha ikki uch baholarini to’g’irladi.Qorbobo Salimning barcha to’g’irlagan ishlarini ko’rib, uni qora ro’yxatdan o’chirib qo’ydi.va ungaYangi yil kechasi Qorbobo Salimning so’mkasiga kata sovg’a tashlab ketdi.Ertalab uyg’onib Qorbobo tashlab ketga sovg’asini ko’rib juda ham xursand bo’ldi. Salimning xursandchiligiga ota onasi ham sherik bo’ldi.keyin Salimning onasi og’liga qarab
-Ana ko’rdingmi? O’g’lim dars tayyorlasang ,o’qisang hech qachon kam bo’lmaysan debdi. Va yana har bir yaxshi ishning va har bir amalning mukofati bo’ladi , bu gapimni aslo yodingdan chiqarma debdi.
Xulosa shundan iboratki ---- Har kimga o’z xatolarini to’g’irlash uchun doimo imkon beriladi. Ana o’sha imkonyardan to’g’ri foydala olishimiz bu har birimizning qo’limizdadur.Harakat qilgan inson hech qachon kam bo’lmaydi.
ERTAK
/ CHOY/
Bir bor ekan bir yo’q ekan qadim qadim zamonda Turkiston degan tomonda jahldor ,qattiq qo’l bir podshoh o’tgan ekan.O’sha podshohning bitta aqlli bir vaziri bo;lgan ekan. U vazir juda ham dono ,zehnli vazir ekan.Podshoh o’sha vaziriga juda ishonar ekan biror bir ish qilmoqchi bo’lsa albatta o’sha dono vaziri bilan maslahatlashib ish qilar ekan.Kunlardan bir kun o’sha vaziri nimagadur betob bo’lib qolib podshohning oldiga borolmaydigan darajada betob bo’ilb qolibdi. Lekin vazir ishlarini qoldirmasllik uchun ishiga kelibdi.O’sha kuni boshi qattiq og’ribdi.Og’riganidan bir ishini noto’g’ri bajarib qo’yibdi.Vazirining noto’g’ri ishidan uning dushmanlari foydalanib,podshohga uni rossayam yomonlashibdi/Podshohningesa shuncha gap so’zlardan so’ng uni jahli chiqib vazirini hech kim bormaydigan joyga jahl ustida surgun qilib yuboribdi.oradan ancha yil o’tibdi va bir kunni odamlar o’sha cazir surdun qilinga joyga borib qolishibdi. U yerni tomosha qilib aylanib yurishganida bosh vazirni ko’rib hayron qolishibdi va qanday qilib tirik qolganini so’rashibdi.Vazir esa shunday javo beribdi.
-Men bu yerga kelganimda bu orolni ikki kun aylanib chiqdim ,nihoyat bir o’simlikni uchratib qoldim va uning barglarini iste ‘mol qildim .CHunki o’sha vaqtda qornim juda och edi debdi.O’sha o’simlik meni ochlikdan qutqarib qoldi va u juda ham xushbo’y, yoqimli o’simlik ekan debdi.Odamlar vazirga qara
--Men o’sha o’simlikni choy deb atadim. U o’simlik juda ham foydali tetiklantiruvcji o’simlik hisoblanadi debdi.Va shu tariqa choy paydo bo’libdi.