O’zbek qomusi Men bechora bir odamni,Ertangi kuni

O’zbek qomusi
Men bechora bir odamni ,Ertangi kuni ,
Ne bo’lishni bimaydigan ojiz bandaman.
Yeru osmon o’rtasida topmagan kunim ,
Botinimda botmon toshu zohir handaman.

Yolg’izlikning rutubatli ko’chalarida ,

Ne-ne oltin fasllarim o’tdi junjikib .
Shiriyatning tund qorong’I kuchalrida
Yuroq –yuroq yulduzlarga boqdim entikib .

Ig’vo xasad,fitna bilan bilan to’lgan bu hayot ,

Har onimda mingta etdi bir hasratimni.
Xura tuman orasida butkul koinot,
G’ira –shira ilg’or edim mamlakatimni.

Eslar edim Buxoriyni Yassaviyni ham,

Ha ,ha ,ayri tushmagandi xotirotimdan ,
Faqat ular chalinardi ko’zimga mubham ,
Lekin sira ketmas edi hayolotimdan.
Ham Temurbek , ham Ulug’bek ,Alisher bobom ,
Sizlar tuzgan ul saltanat –Saltanat bo’ldi.
Ulug’ tarix turkistonga chung guvoh erur ,
Davlat edik ,davlat edik , u davlat bo’lbi !
Emukdoshim ,ay , qardoshim , quloq tut menga ,
Ushbu ko’xna qax qashonda mag’rur tutgin bosh .
Sen zaminga loyiqdursan , zamin ham senga ,
Senikidur endi bu yer , seniki qiyosh .

Qulingda erk , boshda yaylov , tilihgda surud,

Vataninig bor , bola- chaqang ,or nomusing bor
O’zbekiston deb atalgan muqaddas hudud ,
O’z davlating ,Mamlakating ,O’z qomusing bor.