Og‘zidan g‘uncha aytmay so‘z hech.
Og‘zini ko‘rgach g‘uncha
uyatdan hech so‘z aytolmay qoladi
Orazi mash’ali jahonafro‘z,
Yuzi jahonni kuydirguvchi
mash’alabo‘lsa,
Partavi shu’lasi kelib jonso‘z.
Undan taralayotgan nur shulasi
jonga o‘t qo‘yuvchi edi.
Sochi aylab kamand bo‘lmoq fan,
Sochi kamand – sirtmoq
bo‘lishni fan qilgan bo‘lib,
Mehr bo‘ynig‘a tortar erdi rasan.
Quyoshning bo‘yniga
arqondek o‘ralib tortar edi.
Yuzig‘a mehr
banda-vu oti Mehr,
Yuziga mehr –quyosh banda
bo‘lganning oti Mehr,
O‘yrulub mehridek boshig‘a sipehr.
Falak boshiga uzra quyoshdek
aylanardi.
Bahrg‘a noz ila chu ko‘z solibon,
Agar u noz bilan dengizga ko‘
z
tashlasa,
Dema ko‘lak, bahr qo‘zg‘olibon .
To‘
lqinlargina emas, balki dengiz qo‘
zg‘
alardi.
Bu sifat mehri olamfuruze,
Bu sifat bilan u olamni yoritadigan
mehr – quyoshdir,
Mehr yo‘q, shu’lai jahonso‘ze.
Yo‘
q, mehr emas, jahonni
yondirguvchi shu’ladir.
O‘yla
bahri falak misol ichra,
Go‘
yo dengiz falak misol-u, ya’ni
dengiz osmonga o‘
xshar,
Kavkabi yer tutab hilol ichra.
U nihol – yarimoy shakldagi kema
ichidagi yulduzdek edi.
