6-o’quvchi: Ko’ngul maxzanining qulfi til,
Va ul maxzanning kalitin so’z bil.
7-o’quvchi: Har kimgaki, ilm qil-u qoli bo’lmas,
Ilm ahliga so’z derga majoli bo’lmas.
8-o’quvchi: Ilm ichra menga to bo’ldi madxal,
Topilmas mushkule men qilmagan hal.
1-boshlovchi: Navoiy bobomiz bolaligidan yuksak iste’dodi bilan ustozlarini ham hayratga solgan.
2-boshlovchi: U besh yoshida Qosim Anvorning kattalar ham tushinishi qiyin bo’lgan g’azalini yod olgan.
1-boshlovchi: U endigina qalam tebratgan kezlaridayoq o’zining bir bayti bilan ustozi mavlono Lutfiyni lol qoldiradi.
2-boshlovchi: Hirot tuprog’ida voyaga yetgan,
Qush tilin yo’llarin munavvar etgan.
Yillar to’zonidan sog’-omon o’tgan,
Navoiy bobomlar buyuk odamlar.
(Sahna ortidan T. Almatovning “Ey, sabo” kuyi yangraydi. Sanada yosh Alisher siymosi gavdalanadi. Egnida o’sha zamonga mos to’n, salla, etik. Sahnaning bir chetida Lutfiy va uning shogirdlari kitob mutolaa qilib o’tiribdi. Alisher ta’zim qilib kirib keladi)
Alisher: Assalomu alaykum, ustoz.
Lutfiy: Vaalaykum assalom, barakallo, kelsinlar. Qani Alisherbek, o’lturung.
(Alisher ta’zim qilib o’tiradi)
Lutfiy: Otangiz salomatmu?
Alisher: Insholloh, yuribdilar. Sizga ko’pdan ko’p salom aytdi.
Lutfiy: Salomat bo’lg’aylar. O’zingiz-chi, omonmisiz? She’r mashq qilib turibsizmu?
(Alisher boshini tasdiq ma’nosida silkib qo’yadi)
Alisher: Ha ustoz, bugun ham bir g’azal bitgan erdim. Lozim topsalar o’qib beramen.
Lutfiy shogirdlariga qarab jilmayib
Lutfiy: Qani eshitaylik.
(Alisher o’rnidan turib, qo’ynidan g’azal yozilgan qog’ozni oladi va o’qiy boshlaydi )
Alisher: Orazin yopg’och ko’zimdin sochilur har lahza yosh,
Bo’yla kim paydo bo’lur yulduz nihon bo’lg’ach quyosh.
Lutfiy: Barakallo, Alisherbek, barakallo.
Shogirdlari: Ofarin, bag’oyat go’zal bayt bitibdursiz.
Lutfiy bir muddat jim turib, so’ng
Do'stlaringiz bilan baham: |
