Radyo ve televizyon üst kurulu çocuklardan Televizyona Mektup

Oğuzcan ELİŞ 
6/B Sınıfı
Atatürk İ.Ö.O – Hınıs / ERZURUM 

---

Sevgili Televizyon, 
Ben Feride. Senin yakın bir takipçinim. Sen insanlar için eşi benzeri bulunamayan bir 
icatsın. Sen artık günlük hayatımızın vazgeçilmez bir alışkanlığı haline geldin. Sen insanların 
kimi zaman canı sıkıldığından, kimi zaman, vakit geçirmek için, kimi zaman eğlenmek için ve 
bilgi edinmek amacıyla karşısına geçtiği çağımızın en popüler iletişim araçlarından birisin. Sen 
öyle bir şeysin ki insanların birden fazla ihtiyacına cevap verebiliyorsun. Sen belki de 
insanoğlunun gelmiş geçmiş en büyük ve en yaratıcı icatlarından birisin. 
Televizyon sen hem eğlendirme, hem de işitme işlevini insanı hiçbir zahmete sokmadan 
gerçekleştiren bir şahesersin. Ayrıca sen öyle etkileyici birşeysin ki insanların seni izlemek için 
para harcamaları, okuryazar olmaları, seçkin bir kültüre sahip olmaları gerekmez. İnsanlar seni 
hem yemek yaparken, kitap okurken, şarkı söylerken izleyebiliyorlar. Nasıl böyle çok yönlü bir 
icat olabiliyorsun? Biliyor musun, böyle çok yönlü olman nedeniyle tarihte ilk kez milyarlarca 
insan tarafından kolaylıkla ve yaygınlıkla izlenebilen yegane iletişim aracısın. Haberlerin, 
tarihle ilgili programların ülkemizde ve dünyamızda olup bitenleri öğrenmemize ve başka 
kültürleri daha iyi tanımamızı sağlıyor. Eğitici programlarınla kelime hazinemizin artmasına, 
konuşma becerimizin gelişmesine, sosyalleşmemize ve paylaşmayı öğrenmemize yardımcı 
oluyorsun. Kendinle gurur duymalısın. Çağımızın en büyük tutkularından birisin. Belki de 
insanların %90’nı gözlerini güne seninle birlikte açıyorlar. Acıyı, tatlıyı, mutluluğu, hüznü, 
sevinci senin sayende öğrenip seninle yaşıyorlar. Sen milyarlarca insanın kafalarında saptanmış 
olan fikirlerini yeni bir kalışlaşmadan geçirme aracısın. 
Seni iyi ya da kötü kılan insanların seni kullanım biçimidir. Görsel ve işitsel duygulara 
yönelik bir kitle iletişim aracı olduğundan hem zararlı hem de yararlı yönlerin var. Biliyor 
musun? Daha geçen gün senin sayende yeni bir şey öğrendim. Çocukların yani 2-5 yaşları arası 
çocukların seni günde 22 saat, 6-11 yaşları arası çocukların 23 saat, 12-17 yaş arası çocukların 
ise seni günde 23 saat izlediklerini öğrendim. Bu çocukların 70yaşına geldikleri zaman ise seni 
hayatları boyunca 7 yıl izliyorlarmış. Sence ilginç değil mi? 
Çağımızda gerek biz çocukların yani bizlerin gerekse yetişkinlerin iletişim ve 
bilgilenme açısından televizyon yani senin etkinin oldukça fazla olduğu şüphesizdir. Senin 
alışkanlığın neredeyse bir bağımlılık bir esaret halini alıyor. Daha geçen gün televizyon izlerken 
babam bana fazla televizyonu yani seni izlememi söyledi. Neden diye sorunca da senin 
Alzheimer hastalığına neden olduğu söyledi. Öyle görüyor ki yakında sigara bağımlılığı gibi 
senin bağımlılığın da psikiyatri kitaplarına girecek. Olumsuz kullanıldığında en tehlikeli 
silahtan daha tehlikeli ve sinsi olacağını da bilirim. Onun için elimden geldiği kadarıyla seni 
olumlu derecede kullanacağım. Seni seven biri olarak bundan sonraki hayatında başarılar 
dilerim.