Radyo ve televizyon üst kurulu çocuklardan Televizyona Mektup

Büşra KÖSEOĞLU 
8/A Sınıfı 
Şevket Yardımcı İ.Ö.O. – RİZE
Merhaba Sihirli Kutu, 
Derinlemesine ve olabildiğince geniş düşünmemiştim üzerinde, bana senin hakkında 
sana bir mektup yazma fikri duyuruluncaya kadar. Düşüncelerimi sana bu mektupla açmak 
istiyorum. 

---

Önce zenginlerin, zaman içerisinde de fakirlerin evlerine mahcup ve ürkek bir edayla 
misafir olduğunu o yılları yaşayan aile büyüklerinin sohbetlerinin satır aralarında öğrendim. 
Taş üzerine metal çivilerle yazılar gibi o yıllarda ki insanların zihinlerine nasıl kazındığını 
öğrendim. 
Sevgili Dostum,
Hayatımıza bir girdin, pir girdin. Evlerimizin en güzel yerlerine sen kuruldun. Oturma 
biçimimiz sana göre düzenlendi. Genç kızların ve ev hanımlarının el emeği, göz nuruyla 
işledikleri oyalı örtülerle süslendin. Çeşit çeşit marka ve kalitelerde, irili ufaklı ekranlarınla 
hayatımızda yaşamını sürdürmektesin. Bu yönünle teknolojik araç ve gereçlerin sistematik 
topluluğundan ibaretsin. Bir yönünle de ah o bir yönün var ya, senden öğrendim, bilginin 
kutsallığını, önemini, değerini ve yaşamımızdaki yerini. Senden öğrendim, o bilginin insanlığın 
aleyhine nasıl kullanıldığını. Senden öğrendim, çalışmanın, emeğin, alın terinin, göz nurunun 
değerini. Senden öğrendim, bunların nasıl ustalıkla çalındığını. Kapısından bile 
geçemeyeceğimiz devlet başkanlarını, ünlüleri, dünya çapından bilim adamlarını sen misafir 
ettin evimize, çayımı yudumlarken koltuğumun üzerinde. Senden öğrendim, açlığımı, 
susuzluğu, hastalığı, cehaletin ve ümitsizliğin bol gezdiği, insanlık dramlarını. Senden 
öğrendim, tonlarca israf edilen suyun, ekmeğin hoyratça çöpe atılışını senden öğrendim,
ilerlemiş ve kalkınmasını tamamlamış ülkelerin uzayı paylaşma kavgalarını… Senden 
öğrendim, geri kalmış, cahil toplumların kısır çekişmezlerle zamanlarını boşa harcamalarını. 
Senden öğrendim, milleti millet yapan değerlerin önemini. Senden öğrendim, bu değerleri 
acısızca eleştirenleri. Senden öğrendim, ellerine ve alnına kınalar yakılarak vatan borcu için 
kışlalara gönderilen Mehmetçiğin onurunu ve gururunu. Senden öğrendim, vatan borcundan 
kaçmak için kırk dereden su getirenleri. Senden öğrendim, Atatürk’ün önderliğinde şaha 
kalkmış Türk milletinin kahramanlık destanını. Senden öğrendim, Türk vatanını ve Türk 
milletinin birlik ve bütünlüğüne göz dikmiş hain elleri ve bakışları. Senden öğrendim, 
gitmediğim yerlerdeki güzellikleri, tarihi eserleri, yaşantıları… Senden öğrendim, o yerlerdeki 
insanların da dünya gezegeninin evlatları olduğunu. Senden öğrendim, bir hayat kurtarmanın 
tüm insanlığı kurtarmak kadar değerli olduğunu. Senden öğrendim, hırsları, çıkarları uğruna 
hayatları karatanları. Senden öğrendim, baş tacı edilen, elleri öpülen, ayaklarına cennet serilen 
anaları. Senden öğrendim, çeşitli saat ve hilelerle kandırılıp kadın tacirlerinin eline düşürülen 
kadınları. Senden öğrendim, kâinatın uçsuz, bucaksızlığını. Senden öğrendim, bu uçsuz, 
bucaksızlığın içindeki akılları baştan alan muhteşem dengeyi. Senden öğrendim, ekolojik 
dengenin bozulmaması için her düzeydeki insanların çırpınışlarını. Senden öğrendim, geçici 
çıkarları için gelecek nesilleri tehlikeye atan ekolojik denge düşmanlarını. Senden öğrendim, 
kıyıya vuran balinaları kurtarmak için seferber olan insanları. Senden öğrendim, nesli 
tükenmekte olan hayvanların kürklerini gösteriş uğruna giyenleri. Senden öğrendim, sanat 
adına yapılan güzellikleri. Senden öğrendim, sanat adı altına yapılan çirkinlikleri. Senden 
öğrendim, alkolün, sigaranın, uyuşturucunun zararlarını. Senden öğrendim, bunların 
kullanılışını, dizi adı altında, film altında. 
Aziz Dostum, 
Yalnızlığımı, sıkışmışlığımı seninle paylaştım. Zaman zaman gülen yüzüm, akan 
gözyaşım, sevincim, hayallerim, hasretim, sevgim, nefretim oldun. Kanaatime göre; biz 
okumayı ve araştırmayı emreden bir medeniyetin, okumayı ve araştırmayı pek sevmeyen hatta 
eğitim ve öğretim kurumlarında bile okuma alışkanlığını henüz yeterince kazandıramamış, bir 
milletin çocuklarıyız. Biz bilgiye dayalı, haberlerden çok yorumlara, kanaatlere, kulaktan 
duyma bilgilere daha çok itibar ederiz. 
Sevgili Televizyon, 
Benim kaygım da bu noktada başlıyor. Sende iyilik ve kötülük adeta yarışıyor. Ben 
iyiliği istiyorum. İyiyi ve kötüyü ayırt edecek fikri olgunluğa henüz erişemedim. Ben ilköğretim 

---

çağında gencecik bir fidanım. Güzel yurdumda benim gibi milyonlarca fidan var. N’olur 
fidanlar kötülük taşımasın. Çünkü bu toplumun yarınları biziz.