Radyo ve televizyon üst kurulu çocuklardan Televizyona Mektup

Selma GÜMÜŞ 
6.Sınıfı 
Gazi İ.Ö.O – Gediz / KÜTAHYA 

---

Merhaba, 
Şu anda bütün dünyanın eğlencesi olmayı başaran, dört bir yana ün salan haber 
güvercini! 
İşinizi tam olarak yerine getirdiğinizi söyleyemem. Belki da hata sizde değil, hizmet 
verdiğiniz hattadır. Artık yedi yaşındaki çocuk bile; “ne yapacağız, paal geldi, bay” gibi 
Türkçemize ana dilimize uymayan basit ve hayatımızda yer edinen kelimeler kullanıyor. Bu 
gidiyle de kök salacağa benziyor. Zaten ne diyor meşhur televizyoncularımız “vur patlasın, çal 
oynasın, devir artık bu devir.” 
Nasılsa son düğmesi de koptu insanlığın. Vefa can çekişiyor arka sokaklarda, umut 
mendil sallıyor giden trenlerin ardından, onur adres arıyor mezarlıklarda, dostluklar çöp 
tenekelerinde sahipsiz, aşklar satılık köşe başlarında hem de üç beş kuruş mutluluklara. Bir 
düğün, bir bayram, bir lale devri... Hangi ekrana baksak; kim kiminle evleniyor, kim kiminle 
çıldırıyor, kim kime daldan dala “gelinim olur musun?” diyor. Kimisi sahte gelin, kimisi zengin 
bir prens, kimisi de insanlıktan bir yudum, bir nefes. Bekliyor da, bekliyor... Her gün ayrı ayrı 
kanallarda ünlü çiftler, şöhret olmanın peşindekiler... Ve işte böyle pazara dökülüyor bir bir 
herkesin yumak yumak ipliği. Bunların sonucunda yaş seviyesi onlara kadar düşmüş yarının 
gelecekleri, gençler, basit programlardan etkilenip kendi çaplarında bilmedikleri oyunları bile 
uygulamaları sonucunda geleceklerimiz başlamadan geçmişe karışıyor. Bize de ah vah edip 
dövünmek kalıyor. 
Zaten kimin umurunda ki yarınlar, çocuklar? Kimin umurunda isyankâr çığlıklar? Bir 
kavgadır, bir yarıştır, bir rezalettir gidiyor. Kime sorsak cevaplar dünden hazır. Halk böyle 
istiyor, halk böyle istiyor. 
Hal bu ki, tüm bunların yerine eğitici ve öğretici programlar yapılsa ne de iyi olacak. 
Evet, tüm bu şeylerin üstüne bir sünger çekipte bize faydalı olabilecek yayınlar yapsanız inanın, 
şu anda evimin herhangi bir odasında sessiz ve yalnız duran televizyon, evin en güzel odasında 
en renkli köşeye alınacak. Hiçbir zaman da yalnız veya sessiz kalmaz. Yeter ki biz öğrenciler 
istediklerimizi bulabilelim televizyonda. Faydalanabilelim yayınlardan, programlardan. 
Ne var ki bir reyting uğruna ne güneşler batıyor, ne güneşler. Ne umutlar tükeniyor, ne 
yıldızlar kayıyor. Hala farkında değil misiniz? 
Aslında tüm bunları söylüyor olmama rağmen hala televizyonun düzelmesinden ve daha 
yararlı olmasından yana ümidim var. Belki insanlar küçük emelleri uğruna böylesine büyük bir 
buluşu olumsuz yönde kullanıyor olabilir. Bunları düzeltmek imkânsız bir şey değil ama. 
Haydi, elele vererek, hep birlikte bu güzelim buluşu yarınlara ulaştıralım. Güzelliklere...